منبع: هنرآنلاین –
سرویس تجسمی هنرآنلاین: حسین موسوی فراز از هنرمندان عکاس جوانی است که نمایشگاه عکس‌هایش این روزها در گالری بهار خانه هنرمندان ایران برپاست. او درباره این نمایشگاه به خبرنگار هنرآنلاین گفت: در نمایشگاه عکس پایتخت ۱۳ اثر در ابعاد ۱۰۰در ۸۰ سانتی‌متر به نمایش درآمده است. کارها همه سیاه و سفید است، با یک تم خاکستری که برفضا قالب است.
وی در ادامه درباره چگونگی شکل‌گیری ایده این نمایشگاه بیان کرد: آغاز این پروژه از یک دوره کلاس عکاسی فاین آرت در ذهن من شکل گرفت. در آن زمان داشتم عکس‌های یک عکاس را بازسازی می‌کردم و به ذهنم رسید که می‌توانم این تکنیک را روی این عکس‌ها پیاده کنم. عکس‌ها با تکنیکی که من در ذهن داشتم شبیه هم نبود، اما با دیدن عکس‌ها به این ایده رسیدم.
این هنرمند عکاس افزود: عکاسی من در ژانر عکاسی خیابانی جای می‌گیرد و تنها کاری که کردم، استفاده از یک فیلتر دست ساز پلاستیکی برای عکاسی بود.
.jpg)
موسوی فراز در ادامه درباره مفهوم آثارش نیز اظهار کرد: به نظرم در تهران، هموطنان و همشهریانم در وضعیتی بسر می‌برند که تا حدی نزدیک به بی‌هویت شدن است. امروز هیچ کس از همسایه خود خبر ندارد و همدیگر را نمی‌شناسند، در واقع دیگر چهره آدم‌ها برایمان مهم نیست. اغلب آدم‌ها می‌خواهند در تنهایی خود بمانند و از ارتباط خود را دور می‌کنند. از نمادهای تهران برای عکاسی استفاده کردم چرا که می‌خواهم بگویم، این شهر دچار مشکل است، همانطور که آدم‌های این شهر دچار مشکل شده‌اند.
وی در پاسخ به این سوال که چرا تهران را برای این موضوع انتخاب کرده است بیان کرد: من در تهران بدنیا آمدم و بزرگ شده‌ام، این اتفاق شاید خیلی وقت پیش در کشورهای دیگر افتاده باشد، اما برای ما و در پایتخت درحال وقوع است و به نوعی دچار فردگرایی شده‌ایم. برای من مهم است، آنجایی که زندگی می‌کنم همه چیز به سمت خاکستری شدن می‌رود و دیگر شهرم تنالیته رنگی ندارد.
این هنرمند جوان در ادامه صحبت‌هایش گفت: عکس شماره ۱۳ من در برج میلاد گرفته شده و یک سلف پرتره است. در این عکس خودم ایستادم تا نشان دهم که من نیز مانند همین آدم‌هایی هستم که در عکس‌هایم دیده می‌شوند، من نیز درگیر موضوع فردگرایی هستم.
در بخشی از استیتمنت این نمایشگاه آمده است: تهران از ۲۰۰ سال پیش که پایتخت ایران شد، تغییر و تحولات چشمگیری را از حیث مناسبات اجتماعی تجربه کرده است. تا پیش از سال‌های ۵۰ میلادی مناسبات سنتی و بعضی اوقات قبیله‌ای بر روابط مردم تهران حکم فرما بود.
در دهه اخیر با باز شدن نسبی فضای اجتماعی و گسترش روز افزون دسترسی به اینترنت و رسانه‌های آنلاین و شبکه‌های اجتماعی مجازی، مناسبات اجتماعی در کلان شهر تهران با سرعت بی سابقه‌ای به سوی فردیت و فاصله گرفتن از ارتباطات اجتماعی به شکل سنتی در حرکت است. در اثر منحصر شدن ارضای ارتباط با دیگران در فضای مجازی، افراد هیچ تمایلی به برقراری ارتباط رو در رو بادیگران ندارند؛ تمایل خود را در ایجاد رابطه‌های واقعی با دیگران از دست داده و به تبع آن از هرگونه فداکاری در ارتباط با دیگری پرهیز می‌کنند.
.jpg)
از نظر من امروز جمعیت ۱۲ میلیونی تهران تک تک، افراد تنها هستند؛ گرچه به ظاهر یک جامعه ۱۲ میلیونی را تشکیل می‌دهند. آنها توان ارتباط با دیگران را از دست دادند و همچون روح‌های سرگردان در خیابان پرسه می‌زنند همواره عجله دارند و هیچ وقت و حوصله‌ای برای دیگران ندارند. در این جامعه اگر رابطه‌ای هم شکل بگیرد رابطه‌ای سطحی و از سر اجبار است. تهران مدرن شهر ادم‌هایی است بی نام، بی چهره، نا شناس و تنها.
آن چه در این مجموعه به آن سعی شده است، نشان دادن انسان‌هایی است که در این شهر به واسطه تنهایی‌شان تصویر و تعریف می‌شوند. هویت در این شهر کارکردش را از دست می‌دهد و آنچه می‌ماند هاله‌ای است از تنهایی‌هایش که سر کوچه و خیابان این شهر جریان دارد.
انتهای پیام/
