تالبوت قوه ی تخیلی نیرومند داشت و همواره تشنه ی کسب دانش در زمینه های بسیار گوناگون بود . اگر چه ما از او به عنوان کسی که با کارهای خود سهم عمده ای در پیدایش عکاسی داشته است یاد می کنیم ، اما او در سایر قلمروهای علوم نیز به همان اندازه شخصیتی برجسته بوده است.
تالبوت در 1800 زاده شد و در 33 سالگی احساس کرد که مایل است در عرصه ای به موفقیت دست یابد که دیگران تا آن زمان در آن ناکام مانده بودند . او می خواست پرتوهای فرار نور را به ثبت رساند . در تابستان 1833 ، هنگامی که در عین آگاهی از خام دستی خود در کار نقاشی ، مشغول طرح برداشتن از ساحل دریاچه ی کومو در ایتالیا بود ، آنگونه که خود نوشته است ” در باره زیبایی غیر قابل باز آفرینی تصاویرتابلویی که طبیعت پیش روی ما نهاده است ، به تامل پرداختم ، همان تصاویری که عدسی همگرای اتاقک تاریک آنها را پدید می آورد ، تصاویری که تابلوهایی آسمانی اند و آفرینش های گریزپایی هستند که به سرعت ناپدید می شوند . دقیقا در جریان این تاملات ، این اندیشه به ذهنم خطور کرد که اگر بتوانیم این تصاویر طبیعی را به صورتی ماندگار ثبت و به طرزی پایدار بر روی کاغذ حفظ کنیم ، کاری جادویی انجام داده ایم ! و از ترس این که مبادا این اندیشه از ذهنم بگریزد ، آن را به دقت یادداشت کردم و به موازات آن ، به آزمایشهایی اندیشیدم که به زعم من می توانستند بدین اندیشه راه برند ، البته اگر این کار اساسا امکان پذیر باشد .”
از این رو ، چون نیپس به حساسیت نیترات نقره نسبت به نور پی برده بود ، تالبوت تصمیم گرفت در وهله ی نخست این ماده را آزمایش کند.
تالبوت نخستین موفقیت های خود را در تابستان 1835 حاصل کرد ، وقتی تعداد زیادی تصویر منفی کوچک از مناظر پیرامون خانه اش گرفت .
یکی از این تصاویر نخستین تصویر منفی کاغذی است که باقی مانده و در عین حال دومین تصویر عکاسی موجود نیز هست.
مسائلی که در طول چندین سال ذهن تالبوت را به خود مشغول داشت ، عبارت بود از تبدیل تصویر منفی به مثبت ، کوتاه ساختن زمان نوردهی ، افزایش وضوح عکس و بهبود بخشیدن به کیفیت محلول ثبوت .
تالبوت در 31ژانویه ی 1839 در انجمن سلطنتی انگلستان، شرح بسیار مفصلی را با عنوان ” ملاحظاتی چند درباره ی هنر طرح نور ساخته، یا شیوه ای که با استفاده از آن اشیای طبیعی می توانند بدون کاربرد قلم نقاشی بازنمایی شوند.” ارائه کرد .
با این همه، کاربردهای بالقوه طرح نور ساخته ی تالبوت محدود بود و با آن که وی در 21 فوریه مواد شیمیایی مورد استفاده ی خود را فاش ساخت ، شیوه ی او چندان مورد توجه واقع نشد و چند ماه بعد تحت الشعاع شور و شوقی قرار گرفت که پرده برداشتن ازراز شیوه ی داگردر میان مردم برانگیخت .
واقعه ای سرنوشت ساز در سپتامبر 1840 روی داد و آن این بود که تالبوت به صورتی اتفاقی همچون داگر کشف کرد که بازمان نوردهی بسیار کوتاه و با استفاده از ماده ی شیمیایی خاص که گالو نیترات نقره بود، می توان تصویر مخفی را ظاهر کرد. تالبوت خیلی زود کشفیات خود را به اطلاع عموم رساند و در 10 ژوئن 1841 طی نامه ای به انجمن سلطنتی ، آنها را ارائه کرد.
تالبوت به عنوان پیشگام عکاسی ، کاری بسیار فراتر از ابداع مراحل مقدماتی این هنر کرد و تنها به انجام نو آوری های فنی پایه بسنده نکرد . او با به کار بردن شیوه های عکاسی برای مصور ساختن کتاب ها، نشان داد که از قوه ی تخیلی نیرومند برخوردار است . علاوه بر این اصل کاربرد ترام را نیز کشف کرد که انتقال تصویر عکاسی را بر روی صفحات چاپی ممکن می سازد. همچنین نشان داد که عکاسی برخوردار از حساسیت هنری بالاست . تالبوت آثار بسیار زیادی از خود باقی گذاشت . تصاویر بی شمار و فریبنده ی او ، حاکی از ویژ گی بدیع نگرش وی به زیبایی شناسی این هنر است که در آن ، جز چند عکاس هم عصر خود که آثار خویش را با کارهای آنها می سنجید ، راهنمایی نداشت . هنگامی که از یک سو به تکچهره هایی که ازاعضای خانواده ، دوستان و کارکنان خود گرفته است می نگریم ، و از سوی دیگر به تصاویر وی از اشیای پیرامونش و محل هایی که از آنها بازدید کرده نظر می افکنیم ، احساس می کنیم که در تمامی اینها حس زندگی و شور و شوقی نهفته است که در کارهای بسیاری از کسانی که دنباله روی او شدند ، ابداع به چشم نمی خورد . به گفته ی همسر تالبوت :
” هریک از تصاویر او چیزی جادویی درخود داشت.