1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. لی سِت مودل
لی ست مودل عکاس خارجی │ پایگاه عکس چیلیک www.chiilick.com

لی سِت

مودل

1983/03/30
1901/11/10

لی ست مودل، عکاس پرتره نگار در سال 1901 در شهر وین اتریش در یک خانواده ثروتمند به دنیا آمد. قبل از عکاسی، هنر نقاشی را فراگرفت . او از زمان کودکی یعنی از زمانی که با دختر آهنگسازی به نام آرنولد شانبرگ (Arnold Schonberg) همبازی بود در جریان هنر پیشتاز و عقاید نامتعارف قرار گرفت . مودل قبل از عزیمت به پاریس ، موسیقی را نیز در نزد آرنولد شانبرگ یاد گرفت، اما سرانجام به پیشنهاد یکی از دوستانش به حرفه ی عکاسی روی آورد و برای تحقق این امر راهی جنوب فرانسه شد تا عکاسی خیابانی را تجربه کند. او از همان ابتدا به دنبال سوژه هایی بود که بتوانند فساد حاکم در جامعه را بازگو کنند لذا به سرعت توجه خود را معطوف به موضوعات خاص خود یعنی اشاره کنایه آمیز به نحوه ی زندگی ثروتمندان و بیان حس همدردی با گرفتن پرتره هایی از نابینایان و بی خانمانان کرد.

 

برخی از نمونه آثار

برای فرار از نا آرامی های سیاسی سال 1938 اروپا، لی ست به همراه همسرش اوسامودل (Evsa Model) عازم نیویورک شد. در آنجا در لابراتوار عکاسی روزنامه PM مشغول به کار شد. پس از مدتی ، عکس هایی را که از ثروتمندانی که برای گذراندن تعطیلات به جنوب فرانسه آمده بودند، گرفته بود، در روزنامه چاپ کرد و با این کار توانست شهرت خود را پایه گذاری کند.
همانند گروز(Grosz)، مودل نیز سوژه هایش را ناقص الشکل و وحشتناک می دید. به عنوان مثال او از یک پیرزن ثروتمند دقیقا در لحظه ای که حالت صورتش شباهت بسیاری به سگش پیدا کرده ، عکاسی نمود و یا موقعی از یک قمار باز عکس گرفته که برروی صندلی در حال آفتاب گرفتن است و با چشمانی همانند مارمولک به او خیره شده و دستش را طوری خم کرده که گویی یک پرنده می خواهد با پنجه هایش طعمه ای را شکار کند . مودل معمولا در ساعات آخر بعد از ظهر عکاسی می کرد و با این کار قصد داشت نشان دهد که گویی تاریکی در حال نازل شدن بر دنیایی است که این قبیل آدمها در آن زندگی می کنند . زمانی که به پاریس بازگشت پروژه ی عکاسی از ثروتمندان را با گرفتن عکس هایی از فقرا تکمیل نمود و پس از آن مجددا به عکاسی از افراد چاق و مضحک پرداخت .
برخلاف آنکه ” مودل ” جثه ای ظریف و ریز نقش داشت، عکس هایش سرشار از نگاهی جسورانه بود. او با ابزاری صریح چون دوربین به طرف موضوع های خود حمله ور می شد.
از طرفی در هدف هایی که ” مودل ” به سراغ آنها می رفت می توان حالتی ددمنشانه را مشاهده کرد که گویی عکاس با تکرار این نگاه در عکس هایش قصد به تصویر کشیدن خوی حیوانی متداول در برخی از انسانها را داشته است. او با چاپ این عکس ها در ابعاد بزرگ و به صورت دانه دار همواره سعی داشت بر این نگاه تاکید نماید.
در آمریکا نیز او با همین رویه دنیا را می نگریست و علاوه بر ولگردها و بی خانمان ها، از زنان ثروتمند و موقر نیز عکاسی می کرد تا بتواند اختلاف مابین این سوژه ها را در عکس هایش انعکاس دهد. تنها تغییری که در رویه عکاسی او بوجود آمد، تغییر گرایش او به سمت اکسپرسیونیسم بود که منجر به ایجاد شباهت بیشتری در آثار او با آثار گوتمن (Gutman) و گروز گردید . بدین ترتیب مودل شروع به عکاسی از انعکاس خیابان در شیشه مغازه ها نمود و در مجموعه ای از عکس های خود دوربین را تا سطح پیاده رو پایین آورده تا بتواند به طور محو از پاهای در حال عبور عکاسی کند.
مودل بیشتر عمر خود را به تعلیم عکاسی پرداخت و دوره ی نسبتا کوتاه تری را صرف حرفه عکاسی نمود. در واقع او اکثر عکس هایی را که باعث شهرتش گردیدند بین سنین 30 و 40 سالگی خود گرفت . از سال 1951 تا 1954 و از 1958 تا لحظه ی مرگش 1983 به آموزش عکاسی پرداخت. در سال 1965 تا 1967 موفق به دریافت جوایز بسیاری شد و در سال 1979 منتخب عکس های او در کتابی با عنوان “لیست مودل” به چاپ رسید و هم اکنون آثار او در مراکز هنری مطرحی همچون خانه جرج ایستمن (George Eastman) در روچستر و موسسه اسمیت سونیان (Smit Sonian) نگه داری می شود.
مودل معتقد بود “تا زمانیکه سوژه ای را با تمام وجود خود احساس نکرده اید، نباید از آن عکاسی کنید.”
وی دوربین را وسیله شناسایی می دانست و می گفت: “ما نه تنها از آنچه می شناسیم بلکه از آنچه نمی شناسیم نیز عکس می گیریم.”

گردآوری: ایلیا فاضل اشرفی
ترجمه: حشمت السادات نبوی

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست