او ابتدا برای کار پیکر تراشی به هنرکنده فرناند لگر در پاریس رفت و کم کم برای ایجاد حرکت در مجسمه سازی و ثبت آنها به عکاسی علاقمند شد و کار با دوربین را آغاز نمود. به تدریج علاوه بر جهت فکری اولیه اش در عکاسی از اتفاقات و اشیائی که او را به شوق می آوردند نیز عکاسی می کرد.
کلین از زوایای پایین و بسیار نزدیک از مردم در کوچه و خیابان عکس می گرفت و بعدها در استفاده از لنزهای Telephoto و Angle Wide برای کارهای مد پیش قدم شد. کلین از میان متد های خود، به برهم کنش بین عکاس و موضوع اهمیت بیشتری می داد و اغلب اوقات دوربین خود را با لنز واید تا نزدیکی صورت مردم جلو می برد.
کلین در سال 1950 ازدواج کرد و در سال 1956 برنده جایزه نادار شد.