منبع: خبرگزاری مهر –
کورش ادیم عکاس کشورمان که این روزها نمایشگاهی از آثارش را با عنوان «شهر رویایی» به نمایش گذاشته است، می‌گوید سال پر کاری را پیش‌رو دارد.
به گزارش خبرنگار مهر، کورش ادیم، عکاس پر کار کشورمان این روزها بخشی از پروژه عکاسی خود با عنوان «کالبد رها/ رویای انسان معاصر» را در گالری «تم» به نمایش گذاشته است. این عکس ها بخشی از پروژه عکاسی این هنرمند برای حضور در بی نال هنر تونس با عنوان «شهر رویایی» است که در سال ۲۰۱۲ توسط دوربین این هنرمند ثبت شده اما تا کنون در ایران به نمایش در نیامده است.
در عکس های این هنرمند می توان پرواز «شبح واره» انسان را بر فراز شهرها مشاهده کرد.
ادیم درباره این آثار به خبرنگار مهر گفت: موضوع من در این عکس ها تعلیق انسان در محیط شهری است. انسان علاقمند به رهایی است حتی معتقدم انسان این زمان بیش از هر زمان دیگری به رهایی نیاز دارد. جسم خسته اش روح سنگینش را به سختی حمل می کند. این مجموعه عکس ها یکی از مصادیق سیالیت کالبد انسانی است و اشاره به شعر معروف مولانا دارد که می گوید: مرغ باغ ملکوتم نی ام از عالم خاک.
وی در توضیح بیشتر بیان کرد: جسم ما حالت فیزیکی و جامدی دارد اما اساس آموزه های متافیزیکی به ما می گوید ما یک جسم رقیق شده هم داریم که در این حالت سخت زندگی در شهرهای بزرگ، گاهی دوست دارد معلق باشد.
ادیم با بیان اینکه این آثارش در سال ۲۰۱۲ در بی نال تونس در ابعاد بزرگ و روی بیلبوردهای شهری به نمایش در آمده است، گفت: آن بی نال اساسا در همه زمینه ها از جمله عکس، هنر چیدمان، پرفورمنس و… در خارج از گالری ها برگزار می شود و همه جذابیتش هم به همین است. اتفاقا بخش خصوصی آن را برگزار و حتی مخارج حضور هنرمندان دیگر کشورها به بی نال را هم تامین می کند.
از او درباره قطع به نمایش در آمده آثارش در گالری «تم» می پرسم و اینکه با توجه به نمایش اولیه آثار در ابعاد بزرگ آیا نمایش این آثار در ابعاد کوچک به انتقال حس کار لطمه نزده است؟ که او در پاسخ گفت: قطعا اگر می توانستم این کارها را در ابعاد بزرگ نمایش دهم اثرگذارتر می شد، اما در این صورت فقط یک اثر می توانستم در گالری به نمایش بگذارم که یک اثر نمی توانست معرف این پروژه باشد.
این هنرمند عکاس ادامه داد: اتفاقا آن سالی که به تونس رفتم در یک مصاحبه ای گفتم چرا شهرداری از این حرکت ها معادل سازی نمی‌کند. گرچه کاری مثل «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» که آثار هنری را در فضای شهری به نمایش در می آورد، غنیمت است و مردم را مجبور به دیدن اثر هنری می کند اما این کارها بهتر است توسط بخش خصوصی انجام شود و شهرداری فقط نظارت کند. در ایران متاسفانه این حرکت ها از طرف بخش خصوصی انجام نمی گیرد.
ثبت لبخند ۸۰ شاعر معاصر از نگاه کورش ادیم
وی درباره دیگر فعالیت های خود در سال ۹۵ نیز توضیح داد: من چهار پروژه آماده ارائه دارم که در سال ۹۵ حتما یکی از آنها را به نمایش می گذارم. این در کنار نمایشگاه های جمعی است که در آنها شرکت می کنم که نزدیک ترینش نمایشگاهی است که با دانشجویانم در گالری «هیتا» برپا می کنم و عنوانش «تنهایی» است.
اما کورش ادیم که با انتشار دو کتاب شعر در زمره شاعران نیز قرار می گیرد یک کتاب آماده چاپ با عنوان « لبخند شاعران» دارد که درباره این کتاب توضیح داد: من یک آرشیوی را طی ۶ ماه از شاعران جمع کردم. در واقع از تعداد زیادی شاعر معاصر خواستم رو به روی دوربینم یا لبخند بزنند یا بخندند. حدود ۸۰ شاعر معاصر در این آرشیو حضور دارند که تصمیم دارم کتابی از این مجموعه منتشر کنم. کتاب در حال حاضر آماده است و امیدوارم در سال ۹۵ به چاپ برسد. در این کتاب از هر شاعر ۲ پرتره منتشر می شود.
به گفته وی شمس لنگرودی، منصور اوجی، رسول یونان، عباس عارف، حافظ موسوی، رضا چایچی، شمس آقاجانی، فرخنده حاجی زاده، مهرنوش قربانعلی، لیلی گله داران، لیلا صادقی، گروس عبدالملکیان، علیرضا بهنام، بهزاد زرین پور، بکتاش آبتین، علی قنبری، رزا جمالی، محمد خلیلی، حمید عرفان از جمله این شاعران معاصر هستند که عکسشان را در این کتاب خواهیم دید.
اما دیگر کتابی که ادیم تصمیم دارد در سال ۹۵ به چاپ برساند کتاب «مونث مثالی» است. او در این باره گفت: من در سال ۷۱ تا ۷۵ مجموعه عکسی با عنوان «مونث مثالی» منتشر کردم. من با همین مجموعه عکس ها در داخل و خارج از کشور مشهور شدم و هنوز هم بخشی از جامعه عکاسی مرا با همین ها می شناسند. می خواهم این مجموعه عکس ها را با نوشته هایی از فرید امین الاسلام، کیارنگ علایی، صالح تسبیحی، حسن شفیعی در قالب کتاب منتشر کنم.
ادیم در پایان از انتشار مجله اینترنتی در حوزه عکاسی که پس از دو سال وقفه قرار است دوباره منتشر شود خبر داد و گفت: در این مجله سعی مان بر ارتقای مباحث نظری در حوزه عکاسی بود و دوستان میان رشته ای را دور هم جمع کرده بودیم. مثلا فلسفه و عکاسی، روانشناسی عکس و…. عنوان مقاله های ما در این مجله بود و حال قصد داریم دوباره آن مجله را احیا کنیم.
آزاده سهرابی
