استایکن برای تصویر کردن حالات روحانی و فضاهایی که در جنگلها وجود آنها را احساس می کرد، دست به انجام تجربیاتی در خصوص زمان نوردهی و چاپ زد. چند اتفاق که در جریان نوردهی های وی روی داد، او را از راه های محقق ساختن پاره ای از اثرها آگاه ساخت مثل هنگامی که عدسی دوربین در زیر باران خیس شد و تصویری محو را پدید آورد. همین اثر در هنگامی که سه پایه ی دوربین به صورت اتفاقی در جریان یک نوردهی طولانی واژگون شد نیز به وجود آمد. استایکن از صحنه های مه آلود نیز گاه به عمد عکس می گرفت. برای تقویت هرچه بیشتر فضاهای تصویری دلخواه خود ، فنون چاپ با صمغ حاوی بیکرومات را فرا گرفت و بدین سان بود که تصویرهای نقاشی گونه و خیال انگیز و سرشار از حالات روحانی، بخش عمده ی نخستین آثار غیر تجاری وی را تشکیل داد.
استایکن هنگامی که به 19 سالگی رسید، پس از شرکت در چند نمایشگاه تصمیم گرفت به اروپا برود .
فرد هالند دی که یکی از بزرگ ترین عکاسان آمریکایی بود نمایشگاهی تحت عنوان ” مکتب جدید عکاسی نگاره نمای آمریکا” ترتیب داد و 21 قطعه از عکسهای استایکن را برای ارائه در آن انتخاب کرد. این نمایشگاه که موضوع مباحثات بسیاری قرار گرفت ، آثار اغلب سردمداران نهضت نگاره نمایی را درخود گرد آورده بود، البته به استثنای استیگلیتز که به دلایلی از شرکت در آن سرباز زد. منتقدان لندن از این نمایشگاه بسیار سخن گفتند و بدین گونه موجبات شهرت استایکن را فراهم آوردند.
استایکن به پاریس بازگشت و شروع به تهیه ی مجموعه ای از تکچهره های شخصیت های مشهور کرد.
استایکن در 1902 تصمیم گرفت به نیویورک بازگردد. در آنجا عکاسخانه ای حرفه ای را برای عکاسی تکچهره ، افتتاح کرد. با پا گرفتن نهضت عکاسی جدایی طلب و انتشار منظم دوره نامه کامراورک ونیز گشایش عکاسخانه ، استایکن برآن شد که علاقه ی شدید خود نسبت به هنر معاصرو نیز شناختی را که از آن داشت ، با برگزاری نمایشگاه هایی ابراز دارد.
طی جنگ اول جهانی، استایکن سرپرست عملیات عکاسی هوایی ارتش آمریکا شد . تجربیاتی که طی دوران جنگ بدست آورد، سبب گردید که نقاشی را رها کند و آفرینش تصاویر محو و خیال انگیز و نگاره نمایی را که تا آن زمان خلق می کرد ، کنار بگذارد . اورفته رفته به عکس های واقع گرا علاقمند شد و به عنوان تمرین، بیش از 1000 تصویر منفی از یک فنجان سفید و نعلبکی آن گرفت و در این کار ، تمامی امکانات عکاسی را مورد مطالعه قرار داد.
طی جنگ دوم جهانی، استایکن با شصت سال سن، واحد عکاسی نیروی دریایی ارتش آمریکا را اداره می کرد و سرانجام مسئول تمامی عکس برداری های نیروهای دریایی گردید.
در 1947 به سمت سرپرست بخش عکاسی موزه ی هنرنوین نیویورک منصوب شد و هرچه در توان داشت انجام داد تا نظر مردم را به این شکل بیان هنری معطوف سازد.
آخرین طرح عکاسی استایکن که در 1959 آغاز شد، مشتمل بر مطالعه ی وسیعی در باره نمایش تصویر متحرک و رنگی یک درخت در محوطه ی خانه اش در کونکتیکت بود. استایکن پس از کسب صدها مدال و ونشان افتخاری ، سرانجام در 1973 درگذشت.