در چنین روزی عکس «اعدام ویت کنگ» توسط «ادی آدامز» به ثبت رسید

#در_چنین_روزی برابر با یکم فوریه سال ۱۹۶۸، ادی آدامز/ Eddie Adams در منطقه سایگون در جنوب ویتنام از اعدام یک ویت کنگ عکسی ثبت کرد که از جمله عکس های برتر سال و قرن و تاریخ عکاسی شد.
سایگون، اول فوریه ۱۹۶۸. در میانه ی حمله ی عید تِت ارتش ویتنام شمالی و ویت کنگ ها به سایگون و دیگر شهرهای جنوبی، ادی آدامز ۳۵ ساله، عکاس خبری آسوشیتدپرس که پیش از این، داستان های جنگی بسیاری را به نام خود به تصویر کشیده است، همراه با فیلمبردار NBC در مرکز این درگیری ها حضور داشتند.
دوربین او لحظه ای را ثبت می کند که ژنرال نگوین نگوک لوان/ Nguyen Ngoc Loan ، رئیس پلیس ملی، یک زندانی را با لباس غیر نظامی اعدام می کند. فقط یک شلیک، و شما می توانید صدای اصابت آن شلیک بر روی شقیقه زندانی را درست یک لحظه قبل از مرگ بشنوید.
در بسیاری از موارد در صحنه های نبرد و درگیری ، عکاس به دنبال گرفتن عکسی است که بتواند لحظه نزدیک به مرگ را ثبت کند. این عکس از این لحاظ بسیار قدرتمند است که ترس منحصر بفردی را که در کسری از ثانیه درست قبل از جان دادن روی صورت محکوم نقش بسته است ، می بینیم.

جوان محکوم شده، یک ویت کنگ عضو جبهه ملی آزادی بخش با نام نگوین ون لم / Nguyen Van Lém است. این عکس به عنوان دراماتیک ترین عکس جنگ ویتنام، نقش مهمی در تغییر جهت افکار عمومی مردم آمریکا در ادامه درگیری ها در ویتنام داشت.
عکس ادی آدامز روز بعد در صفحه نخست نیویورک تایمز چاپ شد و بعد از آن در صفحه نخست روزنامه های سراسر جهان به چاپ رسید.
این عکس در سال ۱۹۶۸ در مسابقه عکس مطبوعاتی جهان/ World Press Photo عکس برگزیده سال شد و سال بعد یعنی ۱۹۶۹ موفق به دریافت جایزه پولیتزر/ Pulitzer شد.
اما وزن این عکس باعث شد تا کارهای بعدی ادی آدامز چندان که باید دیده نشود. او حتی یک بار این عکس را به لحاظ نور و ترکیب بندی یک” عکس بد” توصیف کرد.
آدامز یکی از حامیان مداخله در ویتنام بود و پیش بینی نمی کرد که عکس او می تواند چه تاثیری بر افکار عمومی مردم آمریکا بگذارد. آدامز از ژنرال بخاطر خسارت جبران ناپذیری که با این عکس به او وارد شده بود عذرخواهی کرد.
درخواست‌های زیادی برای محاکمه ژنرال به عنوان جنایتکار جنگی وجود داشت اما هرگز این اتفاق نیافتاد.
او پس از خروج نیروهای آمریکایی از سایگون در سال ۱۹۷۵ همراه با خانواده‌اش فرار کرد و به ایالات متحده آمریکا پناهنده شد. نگوین نگوک لون یک پیتزافروشی در ایالت ویرجینیا باز کرد اما پس از آنکه مردم به هویت و گذشته او پی بردند چاره‌ای نداشت جز آنکه آشپزخانه‌اش را تعطیل کند. ژنرال در سال ۱۹۸۸ و بر اثر ابتلا به سرطان در سن ۶۷ سالگی از دنیا رفت.
آدامز عکاس در گفتگویی با مجله تایم از جنجال ناشی از این عکس و اقدامش ابراز تاسف کرد و گفت: “ژنرال آن ویت کنگی را کشت، من هم ژنرال را با دوربینم کشتم. هنوز هم عکاسی قویترین سلاح جهان است. مردم به عکاسان اطمینان دارند اما حتی عکس های بدون دستکاری هم دروغ می گویند. عکس ها تنها نیمی از واقعیت اند. چیزی که این عکس نمی‌گوید این است که اگر شما در آن لحظه، در آن مکان به جای ژنرال بودید، چه می‌کردید؟”
اما شاید! دقیقا وظیفه عکاسی این است: پرسیدن سوال. حتی برای امروز ، این عکس باقی مانده است ، تا خشونت زمخت در آن گواهی باشد بر علیه همه ی جنگ ها.
جنگ ویتنام را اغلب اینگونه توصیف کرده اند: جنگ در اتاق نشیمن خانه های سراسر جهان با تصاویر بدون سانسور از خشونت که روزنامه ها و گزارش های تلویزیونی را فرا گرفته بود.
این آخرین جنگی بود که به عکاسان چنین آزادی عملی داده شد تا به طور مستقل از وقایع اطراف خود عکس بگیرند.
مترجم: اعظم حشمتی
————————————————————————————————————————–
برای مشاهده دیگر عکس های مشهور و جریان ساز در تاریخ عکاسی می توانید هشتگ #در_چنین_روزی را در سایت پایگاه عکس چیلیک و صفحه این رسانه در شبکه اجتماعی تلگرام، اینستاگرام و توئیتر دنبال کنید/.
# اعدام_یک_ویت_کُنگ
#جنگ_ویتنام
#ادی_آدامز
#Eddie_Adams
# The_Execution_of_a_Vietcong
#Vietnam_War