در چنین روزی عکس « پیمان کمپ دیوید » به ثبت رسید

پیمان کمپ دیوید
۱۷ سپتامبر ۱۹۷۸ ، واشنگتن دی سی
در چنین روزی ایالات متحده آمریکا توانست بواسطه بار رسانه ای عکس پیمان کمپ دیوید برای خود در منطقه دلخوشی به بار آورد. 
طرح کلی پیمان کمپ دیوید پس از دوازده روز مذاکرات مخفی و با میانجی‌گری ایالات متحده آمریکا در کمپ دیوید که یکی از استراحتگاه‌های مقام ریاست جمهوری در ایالات متحده آمریکا است نهایی شد و در چنین روزی ۱۷ سپتامبر ۱۹۷۸ با حضور جیمی کارتر، رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا، انور السادات رئیس جمهور مصر و مناخم بگین نخست وزیر اسرائیل که برای امضای قرارداد در کاخ سفید حضور یافته بودند به امضای نهایی رسید.
پس از امضای توافق نامه، طرفین مذاکره به نشانه رسیدن به توافق به طور رسمی با یکدیگر دست دادند. امضای پیمان کمپ دیوید در افکار عمومی جهانی باعث به وجود آمدن امید آشتی و صلح میان اعراب و اسرائیل و آغازی برای صلحی پایدار در منطقه خاورمیانه شد، از همین روی بنیاد نوبل در سال ۱۹۷۸ جایزه صلح خود را به‌طور مشترک به انور سادات و مناخیم بگین اهدا کرد.

طرفین مذاکره بیشتر به علت متزلزل بودن توافق، لازم می دیدند تا پایان موفقیت آمیز گفتگوهای کمپ دیوید را با یک رویداد رسانه ای تمام عیار به طور برجسته ای نمایش دهند. روابط عمومی این مذاکرات تمام تلاش خود را به کار بست تا پایان موفقیت آمیز گفتگو ها را نمایش دهد: لبخند زدن به دوربین ها، قرار گرفتن پرچم ها در مقابل پرده ای از پارچه ابریشمی زربفت آبشار مانند، فضای داخلی کلاسیک و نمایشی کاخ سفید. هر چند ما در عکس احساسات واقعی سخنرانان و دست زدن های مهیج مهمانان را نمی شنویم، اما عکس آن را با لحن رسای رنگ ها و سرفرازی و شادی نمایشی که ثبت کرده است، جبران می کند.
این یک عکس لحظه ای عالی در سیاست خارجی ایالات متحده است که آژانس عکس AFP آن را منتشر کرده است.
این توافق نامه یک دوره ی گذار پنج ساله برای تعیین دولتی خودمختار در نوار غزه و ساحل غربی رود اردن که در آن زمان هنوز تحت اشغال اسرائیل بود ، پیش بینی کرد.
در این توافق نامه،حقوق مشروع و مطالبات عادلانه فلسطینی ها به رسمیت شناخته شد و حق رسیدگی در مورد وضعیت نهایی کرانه باختری و نوار غزه در مذاکرات آینده صلح میان اردن و اسرائیل را برای فلسطینیان تضمین کردند. همچنین نیروهای اسرائیل باید در طی سه سال پس از بستن پیمان از صحرای سینا عقب بنشینند. طرف عربی نیز ملزم به رسمیت شناختن تمامیت ارضی اسرائیل با مرزهایی امن شد و عبور آزادانه تمام کشتی‌های حامل پرچم اسرائیل از آبراه سوئز را تضمین کرد.
در نهایت این پیمان منجر به روابط دیپلماتیک عادی میان اسرائیل و مصر شد. مهمانان این مراسم اعضای هیئت نمایندگان ، نمایندگان کنگره و سایر شخصیت های شناخته شده بودند. اما یک صندلی خالی ماند، و آن صندلی “محمد ابراهیم کامل” وزیر امور خارجه مصر بود.
“کامل” که به طور قاطع در مذاکرات مشارکت داشت، بسیار ناگهانی از سمت خود استعفا داد.
“کامل” تمایلی به حمایت از امتیازات انور سادات نداشت، بویژه اینکه برخی از این تصمیم ها تخلف مستقیم از تعهدات مصر به اتحادیه عرب بود.
ترجمه و تنظیم: اعظم حشمتی
————————————————————————————————————————–
برای مشاهده دیگر عکس های مشهور و جریان ساز در تاریخ عکاسی می توانید هشتگ #در_چنین_روزی را در سایت پایگاه عکس چیلیک و صفحه این رسانه در شبکه اجتماعی تلگرام، اینستاگرام و توئیتر دنبال کنید/.