1. خانه
  2. اخبار
  3. سایر خبرها
  4. یادداشت: نقدی بر نمایشگاه گروهی عکس «کر و نای»

یادداشت: نقدی بر نمایشگاه گروهی عکس «کر و نای»

«صبرا رئیسی» دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته مهندسی معماری با گرایش معماری پایدار از دانشگاه Sheffield انگلستان است که به دلیل علاقمندی اش یه دنیای عکس و عکاسی طی دیداری از عکس های نمایشگاه «کر و نای» پیرامون آثار این نمایشگاه گروهی عکس قلمی زده که یادداشت ایشان با عنوان: نقدی بر نمایشگاه گروهی عکس «کر و نای» عینا از خاطر می گذرد:

نمایشگاه عکس «کر و نای» درحال برگزاری است. نمایشگاهی که در دوره فراگیری ویروس کرونا با انتخاب عنوانی خاص امتیازی ممتاز را به خود اختصاص داده است.
نمایشگاهی که با تعدادی عکس رنگی و سیاه سفید در اندازه ۵۰ در ۷۰ س.م و چند فریم عکس در اندازه متری این روزها بر دیوار گالری باروک در تهران پذیرای حضور علاقمندان به عکس صحنه و عکاسی تئاتر است.

در نمایشگاه، آثار عکاسی از نماهای مشترک و گوناگون چند تئاتر به چشم می آید
در ابتدای ورود به فضای نمایشگاه با محیطی آرام، ساکت و سرد چه از لحاظ بصری و چه از بُعد حسّی مواجه می‌شویم. فضایی که ناخودآگاه غربت روزهای کرونایی را دوچندان می‌کند. گویی فضای نمایشگاه خود صحنه‌ای از یک نمایش صحنه است.

بی‌شک معماری داخلی خاص و ویژه فضای ارایه شامل نورپردازی موضعی، اِلمان‌های فلزی معلق، پله‌های گرد با پوشش سرخ فام، دیوارهای خاکستری و قرمز، تیرهای اکسپوز سقف، همه و همه در برداشت و حسّ کلی بیننده از عکس‌ها موثر واقع می شوند.
همچنین عکس‌ها و زاویه دید عکاس و حرکت موضوع ها و بازتاب رنگ‌ در آن‌ها به شدّت با فضای معماری نمایشگاه هم‌خوانی دارند.
از طرفی در برخی عکس‌ها با عناوینی اغلب انتزاعی و دور از واقعیت جاری و جریان زندگی ، صحنه‌هایی منجمد و رویایی، حس تعلقِ بیننده به فضای ساخته شده توسط عکاس مخدوش می‌شود و حالا بیننده بایستی تصمیم بگیرد می‌خواهد با کدام عکس و عنوان و روایت ارتباط برقرار کند؟
بدین ترتیب و با توجه به تنوعی به دور از گسست، که در قالب عکس‌ها دیده می‌شود تقریبا هر بیننده‌ با هر سطحی از ذوق و دانش، جذب اثری شده و با آن هم‌ذات‌پنداری می‌کند.

بانو اختر تاجیک « پیشکسوت عکاسی تئاتر » معتقد است: « عکاس تئاتر باید زمان و فضای تئاتر را به خوبی درک کرده باشد و به درستی تشخیص دهد که چه زمانی وقت ثبت عکس است»
هنر تئاتر در کشور ما پیشینه‌ای عمیق دارد و با اینکه رفته رفته و شاید به دلیل دورشدن مضامین آنها از برخی مناسبت ها و نزدیکی به بعضی مناسبات، کمی گوشه‌نشین شده است، با این حال همچنان مخاطب خاص خود را دارد
به نظر می‌آید در برگزاری نمایشگاه عکس صحنه‌های تئاتر این هنر عکاسی است که با جذابیت‌های خود و ایجاد فضاهایی جدید و استثنایی از یک نمایش، به جذب مخاطب بیشتر برای این هنر مهجور کمک می‌کند
از طرفی دیگر نباید نقش فضای سیاسی و فرهنگی و فقرِ آگاهی نسبت به هنر تئاتر و در نتیجه مهجور ماندن آن را نادیده گرفت.

شاید! درگذشت شخصیتی چون: «بهمن مفید» نحوه زندگی و ارتباط او در سال‌های اخیر با عرصه‌ای که از کودکی با آن عجین بوده دلیلی محکم برین ادعا باشد که برخلاف تئاتر که مثل بسیاری از هنرها، وفاداران و صاحبان بر حق خود را از دست داده، عکاسی از تئاتر در حال یافتن جایگاه بالغ خود است.
این نمایشگاه عکس در روزهای پایانی خود است. تلاش کنید تا فرصتی هنوز باقی مانده است با رعایت اصول بهداشتی پرتکل های اعلامی ستاد ملی مبارزه با کرونا از این نمایشگاه گروهی عکس دیداری داشته باشید.

عکس و متن: #صبرا_رئیسی
منبع: پایگاه عکس چیلیک
پیشین
اولین دوره ی جایزه سالانه ی عکس هوز مگزین
پسین
بنیاد «عکاسان خیابانی» نخستین اثر تالیفی اش را منتشر کرد

به تازگي منتشر شده

۱ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید

  • هنوز موفق به دیدار این نمایشگاه نشدم و شاید انگیزه‌ای هم برای دیدار در خودم نمی‌دیدم، اما با نوشته شما یاد سال‌ها پیش و نقد خوانی‌های که بر فیلم‌ها داشتم و مرا تشویق و مشتاق دیدن فیلم می‌کرد، نوشته شما هم رغبت دیدار از این همخوانی فضای معماری و عکس تئاتر ، را در من ایجاد کرد. در این زمانه‌ای که کمتر نقد عکس می‌نویسند و کمتر می‌خوانیم، سپاسگزار همت و توان فکر و قلم شما هستم که به حرکت درآمد و انگیزه حرکت شد🙏🏻

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
شما برای ادامه باید با شرایط موافقت کنید

فهرست