ماسوله سفید

به ياد فيروزه جلالي
سالهاست به ماسوله مي روم و عكس مي گيرم هيچ وقت برايم تكراري نبود و هميشه هر سفر تازگي خاص خودش را دارد و اگر زمان ياري كند، هنوز با گذشت ربع قرن موضوعاتي هست كه بايد كار كنم. اگر چه اهالی خوب و صميمي ماسوله هم انگيزه اين كار را برايم دو چندان كردند و حاصل اين تلاشها برای من بانك عكس ماسوله بوده است.
دي ماه 1386 دو ماه از فوت تنها برادرم مي گذشت.
با انگيزه عكاسي از مراسم علم بندي (شب ششم محرم) به ماسوله پناه بردم.
با ورود من به شهر بارش برف شروع شد و دوازده روز هم ادامه داشت.
در برف سنگین و بي سابقه سال گذشته بود كه خبر فوت فيروزه جلالي را شنيدم! مدتي بود كه در انتظار خبر سفيد پوش شدن فيروزه عزيز بودم نه لباس سفيد ابدي.
توي برف محصور شده بودم نتوانستم براي وداع آخر(مراسم خاك سپاري) تهران باشم، پس ماندم و ماسوله سفيد را به ياد فيروزه عزيز كار كردم و در تمامي اين مدت روزهای بزرگ شدن فيروزه را در ذهنم مي گذراندم و از خدا براي بهرام عزيز و همسرش شهناز، طلب صبر مي کردم.
مجموعه ماسوله سفيد را تقديم به روح پاك و سفيد فيروزه جلالي مي نمايم.