امکان دیدار از نمایشگاه عکس بانوان عکاس با عنوان « نگاه موازی » تا پایان روز چهارشنبه ۱۷ شهریور ماه جاری در نگارخانه شفق تمدید شد.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک در این نمایشگاه تعداد ۲۴ قطعه عکس رنگی و سیاه سفید در اندازه ۶۰ در ۹۰ سانتیمتر به اشکال چاپ بر روی شاسی و بوم ارایه شده اند.
بانوان عکاس این نمایشگاه در تلاش اند تا در شکل بیان و تصویرسازی واژگان ، هر یک به شکل مستقل با شیوه نگاه مربوط به خود، مفهومی را در پس ارایه عکس ها به نمایش بگذارند.
اعظم حشمتی ، مریم خداوردی ، مهری راست قدم و میترا محمدی به عنوان عکاسان صاحب اثر در این مجموعه در متن مشترک معرفی این نمایشگاه آورده اند: عکاسی، نوعی بیان است و بیان تصویری شکلی از عکاسی است. گاه روی می گردانی و هر شعر و واژه و عبارتی را به صورتی تصویری در وسعت ذهن می سپاری و گاه همان تصویر را در عالم واقع می بینی و شعر ناب ثبت در آنِ لحظه را عکس می کنی.
« نگاه موازی » یک همگرایی فردی مستقل در بیان است و یک وحدت رویه در مسیر یک نمایش گروهی.
نمایشگاه عکس « نگاه موازی » ساعت ۱۷ روز سه شنبه دوم شهریور ماه با حضور عکاسانی چون: اسماعیل عباسی، هنگامه گلستان، محمد نیک عهد، روبرت شهبازی و … گشایش یافته و با وجود شرایط مناسب برای اسنقبال از دیدن عکس ها تا پایان روز چهارشنبه ۱۷ شهریور ماه مورد تمدید قرار گرفت.
علاقمندان می توانند تا پایان روز چهارشنبه ۱۷ شهریور ماه همه روزه از ساعت ۹ تا ۱۹ و روز جمعه از ساعت ۱۶ تا ۲۰ از عکس های ارایه شده در این نمایشگاه دیدن کنند.
نگارخانه شفق در تهران، خیابان سیدجمال الدین اسدآبادی(یوسف آباد)، خیابان بیست ویکم، بوستان شفق، فرهنگسرای شفق واقع شده است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۱ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
در روز افتتاحیه ی موفق به دیدن آثار شدم…
استفاده از کلمه ی «نگاه» در نام این نمایشگاه گروهی به نظرم بسیار مناسب رسید، زیرا تفاوت نگاه شخصی هر عکاس در مجموعه ها به روشنی مشهود بود.
نمایشگاه با آثار سیاه و سفید خانم حشمتی آغاز و با عکس های رنگین تر خانم خداوردی به پایان می رسید.
در میانه عکس هایی مستند راجع به زندگی روستایی با به نظرم محوریت زنان به روایت خانم راستقدم و در ادامه پرتره های زنان روستایی از نگاه خانم محمدی را شاهد بودم.
وجه اشتراک همه ی آثار شاید برای ما مخاطبان شهرنشین, دوری از روزمرگی های معمول, طبیعی و ساده بودن باشد. قاب هایی که شاید در سفرهایمان به گوشه و کنار این دیار خود لمس شان کرده باشیم.
تصویر های آشنایی که دیدنشان در کنار هم برای مخاطب می تواند تداعی کننده ی شور و صفای سفر باشد.
هرچند شیوه ارتباط گرفتن عکاسان با سوژه ها که همان مردمان روستایی هستند در القای این حس خوب به نظرم بسیار حائز اهمیت است که به گمان من عکاسان این مجموعه ها به خوبی از پسش برآمده اند.
با این همه با توجه به قطع نسبتا بزرگ آثار و تعداد بازدیدکنندگان در روز افتتاحیه , سالن به نظرم کمی کوچک آمد…