نمایشگاه گروهی عکس از آثار بانوان عکاس: زندی ، محاسنی ، جوادی و بیات با عنوان « تداوم ۴ » از روز جمعه ۲۱ آبان ماه در نگارخانه شماره شش گشایش می یابد.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک ، در این نمایشگاه خانم ها مریم زندی ، میترا محاسنی ، رعنا جوادی و غوغا بیات با آثاری از سبک و سیاق کاری شان حضور می یابند.
در متن قاب نخست این نمایشگاه به قلم هلیا دارابی با عنوان « بوطیقای امر روزمره » می خوانیم: چهار هنرمندی که آثارشان در این مجموعه به نمایش درآمده در ژانرهای عکاسی خود شمار زنان پیشرو‌اند، که طی چند دهه در این حرفه پابرجا بوده‌اند. هر یک از این هنرمندان در زندگی حرفه‌ای عکاسانهٔ خود دغدغه‌ها و درونمایه‌هایی را دنبال کرده‌اند.
عکاسی مستند، عکاسی فیلم، یا پرتره‌نگاری ژانرهایی است که این زنان در زندگی حرفه‌ایِ عکاسانهٔ خود به آن پرداخته‌اند. اما عکس‌هایی که از ایشان در این مجموعه گرد آمده، روندی متفاوت با شیوهٔ معمول ایشان را به نمایش می‌گذارد.
مجموعهٔ پیشِ رو عکاسی از موضوعاتی است که غالباً سوژه‌های معمول عکاسی نیستند. اشیا و امور معمولی و روزمره که معمولاً در حکم موضوعی برای هنرآفرینی یا عکاسی شدن مورد توجه قرار نمی‌گیرند یا شاید بتوان گفت به‌طور مرسوم، شأن «موضوع هنر بودن» به آنها تعلق نمی‌گیرد. گزینش چنین اشیا و لحظاتی نشان می‌دهد که برای آن کس که متعهد به عکاسی است هر آن و هر گوشه‌ای فرصتی است مغتنم. عکاس که با حرفه‌اش زندگی می‌کند آن را به همهٔ زوایای زندگی‌اش می‌برد؛ و بنابراین حتی وقتی به هدف عکاسی از خانه بیرون نمی‌رود، یا نمی‌تواند برود، هر لحظه محملی برای تجربهٔ عکاسانهٔ او است.
در این تجربهٔ عکاسانه نشانه‌هایی که در زندگی روزمرهٔ ما حامل معنایند، با گزینش، جداشدن از بافت و کنار هم‌نشینی انواع معانی استعاری خلق می‌کنند و سمبولیسم بصری متنوعی پدید می‌آورند. این قابلیت عکاسی در اعطای ارزش‌های تصویری، کیفیات بیانی و معانی جدید به امور روزمره، نشان می‌دهد که چرا عکاسیِ بدون سوژهٔ انسانی در عکاسی هنری معاصر این اندازه پررنگ شده است.
عکاسی رسانه‌ای است همچون زبان، که از یک سو خود بستری از معنا و دلالت دارد و از سوی دیگر، هر بار از چیزی خاص سخن می‌گوید. در این شیوهٔ عکاسی، اشیایی که از بافتار خود بیرون آمده‌اند عینیتی را به نمایش می‌گذارند که ناشی از گونه‌ای آزادی و بی‌هدفی است. در اینجا سوژه‌ها نه دعوی واقع‌نمایی مستند را دارند و نه بر خلاف عکاسی تبلیغاتی از اشیا، با هدف خاصی انتخاب شده‌اند. کیفیت آزاد آنها از هرگونه التزام حرفه‌ای غیر از تعهد به خود عکاسی رها است. و از همین رو خلاقانه، آشنا و صمیمی می‌نماید.
در مجموعهٔ حاضر هنرمندانی دیرینه در عکاسی از شیوه‌های معمول خود روی گردانده به توانش‌های دیگرِ این رسانه در بازنمایی تکیه کرده‌اند. آنها با پرداختن به نوعی از عکاسی فراتر از مرزهای بین کارگاه هنرمند، گالری و جهان پیرامون، نوعی که معمولاً در کتب تاریخ عکاسی یا موزه‌ها و دانشگا‌ه‌ها مغفول مانده، دریچه‌ای متفاوت به عکاسی گشوده‌اند. دریچه‌ای که با آشنایی‌زدایی از تصاویر و امور عادی روزمره بیننده را فرامی‌خواند تا درباره نحوهٔ دیدن و تجربهٔ محیط اطراف خود بیندیشد و بر انحای عکاسی تأمل کند.
نمایشگاه گروهی عکس « تداوم ۴ » ساعت ۱۶ روز جمعه ۲۱ آبان ماه گشایش یافته و تا ساعت ۲۰ ادامه خواهد داشت. علاقمندان می توانند تا پایان روز جمعه ۲۸ آبان ماه همه روزه به جز پنجشنبه ، از ساعت ۱۶ تا ۲۰ از عکس های ارایه شده توسط بانوان عکاس در این نمایشگاه دیدن کنند.
گالری شماره شش در تهران، خیابان میرزای شیرازی، کوچه بیستم، شماره ۲ ، طبقه همکف واقع شده است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۶ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
گذر از متن نه چندان مفهوم نمایشگاه به دلیل استفاده از واژگان نامانوس و عکس هایی که برقراری ارتباط با آنها برای من مخاطب علاقمند و مشتاق، سخت و گاه! ناممکن بود ، که اخیرا در نمایشگاه ها باب شده.
عدم تمایل یکی از چهار بانوی عکاس برای صحبت پیرامون آثار با من بیننده ، علی رغم حضور در گالری و درخواست برای توضیح ، به بهانه عدم تمایل به مصاحبه ، اتفاق جالبی بود ، هرچند که اخلاق حکم می کند هنرمند در جمع مخاطبین هنرش حضور یابد.
دردیدار از نمایشگاه چهار بانوی عکاس پیشکسوت آنچه من را به دیدار مشتاق کرد کسوت و تجربه طولانی این بأنوان بود.
در نمایشگاه آثاری متفاوت از تجربه بانوان عکاس آرائه شده بود، با توجه به قاب ابتدای نمایشگاه میزان توفیق آنها در رسیدن به آنچه نگارش شده بود و آنچه به تصویر کشیده شده بود در بعضی از آثار ضعیف بود.
در آثار خانم غوغا بیات نگاه قالب انتزاعی در اجرا و ترکیب آثار خوبی بود و همچنین آثار خانم زندی که بجز یک أثرشان کادرها مربع موفقی با ترکیب بندی خوب و استفاده از قدرت رنگ در تصویر آرائه شده بود بقیه آثار در حد تجربه این همه سال عکاسی نبود و شاید این تجربه جدید در حیطه عکاسی شان چندان که باید موفق نبود.
متن کنار عکس مکمل حرف ناتمام عکس یا کمک به بیان داستان عکس است، هر مجموعه در قالبی متفاوت ارایه شده بود و یک متن بار ناگفته همه آنها آن هم نه از جانب عکاسان که از سوی نویسنده ای دیگر بیان شده بود واین یک ضعف در ارایه است.
هنرمندان در طول تاریخ همواره همراه مردم و وامدار مردم بوده اند، احترام به مخاطب از روح بزرگ هنرمند نشات می گیرد.
باید ابتدا شعور و احترام در برخورد با مراجعین را به همه عوامل گالری آموزش داده سپس اقدام به افتتاح کنند.
من خیلی دوس داشتم که دوستان رو ببینم، اما نتونستم تحمل کنم و گفتم اونجا نباشم بهتره!
آثار ارائه شده با توجه به متن بخشی از قاب اول نمایشگاه (آنها با پرداختن به نوعی از عکاسی فراتر از مرزهای بین کارگاه هنرمند، گالری و جهان پیرامون، نوعی که معمولاً در کتب تاریخ عکاسی یا موزه‌ها و دانشگا‌ه‌ها مغفول مانده، دریچه‌ای متفاوت به عکاسی گشوده‌اند…) سطح آثار مجموعه ها را چندان یکدست و متفاوت نیافتم.
نحوه ارائه آثار(اندازه و شکل و نوع قاب) بانوان عکاس در کل قابل قبول بود.
در این میان نحوه ارائه آثار خانم غوغا بیات را موفق تر یافتم، در مواجه نخست با آثار ایشان، بخاطر قطع کوچکشان، بیننده کنجکاو برای کشف و چیستی موضوع به قاب نزدیک شده و زمان بیشتری را صرف اثر می کند.
نحوه برخورد یکی از بانوان عکاس که در دفتر نمایشگاه حضور داشت و به بهانه ای حاضر به دیدار و گفتگو با مخاطبان آثارش نشد نیز قابل تامل بود.
از نمایشگاه دیدن کردم و از بعضب آثار آموزه هایی زیبا و خلاقانه یافتم.
اشکال در چاپ و خطا در نوع ارایه درباره برخی آثار با توجه به ارتفاع زمین تا سقف، نوع نور گالری و بکارگیری شیشه در خط سیر دید بیننده تا اثر و انعکاس های مزاحم مصداق داشت.
گالری شش گالری خوش نامی است ولی متاسفانه بنده هم از نوع رفتار یکی از هنرمندان که با ترش رویی بدون اینکه حضور پیدا کنند پاسخ درخواست بنده را با صدایی تند از داخل اتاق میهمانان ویژه(احتمالا مدیریت) دادند متاسف شدم.
به نظر می رسد بی هیچ تمایلی به نمایشگاه اجیر شده بودند که اینقدر گستاخانه در برابر مراجعینی که به عشق مشاهده تابلوعکس ها آمده اند برخورد می کنند.
البته مدت هاست که فضای هنر در جامعه ما سیر قهقرایی و بی اخلاقی را طی می کند و این عارضه محدود به این نمایشگاه و این فرد نیست.
برای هر ۴بانوی عکاس آرزوی سیری عاشقانه و زندگی صادقانه در محیط زلال هنر و هنرمندی را دارم.
همیشه ساختار شکنان مورد قهر واقع میشوند اما شکستن ساختار تا به کجا…
یعنی میشود تا آنجا پیش رفت که بیننده را پشیمان کرد از آمدنش…
یعنی میشود تا آنجا پیش رفت که اگر دوباره نام نگارخانه شش را شنیدی از این به بعد کمی تأمل کنی که بروی یا نروی…
یعنی میشود تا آنجا پیش رفت که انتزاع را دستمایه بی حوصله گی ها کرد…
یعنی میشود تا آنجا پیش رفت که قاب مربع و مستطیل را کوچک و بزرگ زد…
یعنی میشود تا آنجا پیش رفت که خالقی اثری بیافریند اما برای بیننده آن اثر چهره در هم بکشد و با صدایی بلند عدم حضورش را به تو اعلام کند …
یعنی میشود تا آنجا پیش رفت که چهار زن مجموعه بسازند و زنی دیگر از نیتشان بنگارد…
یعنی میشود تا آنجا پیش رفت که از اشیاء به نام انتزاع و به کام اسنپ شات ها عکاسی کرد…
یعنی میشود تا آنجا پیش رفت ؟؟؟؟؟
ساختار شکستن یا نشکستن مسئله این است ! ! ! ! !