سومین دوره همایش ” ده روز با عکاسان ” در تهران و در محل خانه ی هنرمندان ایران در حالی آغاز به کار کرد که در عین صلابت و همراهی گروه ها و انجمن های عکاسی با حواشی قابل توجهی همراه بود.
حواشی قابل تاملی که بر اساس محتویات متن های ارسالی از حضور ومشاهده و یا قضاوت از راه دور نویسنده حکایت می کند.
یکی از اصلی ترین نکات این مراسم مستقل از تاخیر حضور عکاسان و متعاقب آن تاخیر در آغاز “سلام” برنامه، عدم مدیریت زمان توسط مسئول برنامه بود. به گونه ای که در یک ارزش گذاری ساده می توان دریافت وقتی ریاست انجمن عکاسان ایران به عنوان بانی اصلی این رویداد و حتی دبیر سومین دوره مراسم ” ده روز با عکاسان ” در حداقل زمان ممکن به ایراد سخن می پردازند، دیگر صاحبان کلام نبایستی با سخنرانی های طولانی و درد و دل های بی ارتباط با جنس مخاطب، چنان حاضرین را خسته کنند.
این فرآیند خستگی آور به حدی بوده است که گنجایشی برای دریافت و تامل متن سخنرانی عضو هیات مدیره و ریاست کمیته حقوقی انجمن عکاسان ایران باقی نماند چنانچه وقتی ” سعید دستوری ” متن ” انجمن ها و نهادهای مدنی ” را چنین دقیق و موشکافانه در تبیین ضرورت باور به کارکردهای انجمن در جامعه سالم و نقش نهادها و انجمن ها در جامعۀ مدنی بیان می کند، مخاطب مشتاق را با یک خطای ساده، چنان خسته کرده ایم که سالن را ترک می کند چرا که مدیر برنامه تمام انرژی و انگیزه حاضرین مشتاق را در مقاطع قبلی برنامه صرف اموری کرده که تاثیری درسرنوشت عکاسی نداشته و دیگر برای یک زمان ۷ دقیقه ای که می تواند حامل شاه کلید حل بخشی از مشکلات عکاسان در جامعه باشد، ندارند و یا نمی گذارند.
البته با وجود تمام سعی آمرین و عاملین سومین دوره ” ده روز با عکاسان ” که همچنان شبانه روز مشغول کار و پشتیبانی و آماده سازی و پذیرایی هستند، صاحب سخن شناسی مخاطب را هم دچار اشکال می بینیم چرا که وقتی مردی با مشخصات شخصیتی ” سعید دستوری ” تریبون را به دست می گیرد، چرا باید صبر ما سریز و تحمل ما لبریز شود؟!
“پایگاه عکس چیلیک” با وجود جفای صورت گرفته در حق متن این سپیدموی آشنا با اصول عکس و حقوق عکاسان در کمیته حقوقی انجمن عکاسان ایران، انتشار متن سخنان ایشان را عهده دار شده است تا جامعه مخاطب کشوری- غیرتهرانی ها- از آنچه که باید، آگاه شوند.
باشد که در کنار حجم سنگین برنامه ریزی ها و امور اجرایی به زمان یک سلام و خیرمقدم به چشم یک فرصت برای درد و دل های نابجا نپردازیم و باور کنیم که حق ما در کلام و حضور و بیان همان چیزی است که تعیین می کنند نه آن چیزی که به دست آورده ایم و واگذار نمی کنیم!
————————————————————————————————————————————————————————
بین میزان مشارکت اجتماعی افراد یک جامعه در تحقق زندگی بهتر و جامعه ای توسعه یافته رابطه معنا داری وجود دارد. مشارکت اجتماعی باعث خواهد شد تا بی تفاوتی ها، از خود بیگانگی اجتماعی و فرهنگی رخ ندهد.
مشارکت از طریق بسیج نیروهای سازمان یافته مردمی، باعث توانمند ی افراد خواهد شد.
رشد و توسعه پایدار جامعه مرهون تقویت ساختارهای اجتماعی است. مشارکت اجتماعی ، فرایندی است که گروههای اجتماعی، داوطلبانه و آزادانه آن راانتخاب کرده و علاقه مند می شوند تا در این فعالیت ملی شرکت نمایند. از نظر موضوعی مشارکت به سه دسته تقسیم می شود که عبارتند از: مشارکت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و از نظر سطوح اجرایی به سه دسته محلی، منطقه ای و ملی، تقسیم میشود.
با نگاه به زمینه های تحقیقاتی در بررسی تاریخی ایران ملاحظه می شود که در ایران از دیر باز مشارکت اجتماعی به شکل فعال اما محدود وجود داشته است .این مشارکت در میان عشایر، روستا نشین ها و شهر نشین ها در برنامه های مختلف همچون عزاداری، عروسی و فعالیتهای اقتصادی و معیشتی دیده شده است. یکی از دلایل اصلی و مهم میزان مشارکتهای اجتماعی مردمی تعالیم دینی و سنتی در مورد رسیدگی و کمک به یکدیگر، به ویژه فقرا، ایتام و نیازمندان بوده است. با تغییر وضعیت کنونی جامعه این فعالیتها در حال دگرگونی از حالت غیر رسمی به سازمانهای غیر دولتی رسمی است. به عبارتی فعالیت های مردمی دوران انتقالی را سپری می کنند.
واقعیت امر این است که امروزه گذر به شیوه مشارکتی در تصمیم گیری ها، برنامه ریزی و اداره ی امور، گریز ناپذیر و ضروری بنظر می رسد زیرا از یک سو ظرفیت ها برای جلب مشارکت و حضور مردم بالا رفته است و از سوی دیگر مسائل گوناگون تر و پیچیده تر از آن هستند که به وسیله تعداد معدودی به شکل دولتی با این همه مشغله و درگیری های فراوان قابل حل باشند.
پیش نیازهای مشارکت اجتماعی:
مشارکت اجتماعی مردمی پیش نیازهای خاص خود را دارند که در صورت فراهم شدن بسترهای لازم می توان امیدوار بود تا مشارکت حداکثری را داشته باشیم . در ابعاد متفاوت نیاز به بستر سازی لازم وجود دارد . ابعاد فرهنگی یکی از نیازهای اساسی به حساب می آید . می بابیست بستر های لازم را فراهم کرد تا ارزش هایی همچون تعاون ، رسیدگی به نیازهای مردمی و اثر بخشی مشارکت اجتماعی در رفع نیازمندی های جامعه احساس شود. جهت ایجاد بسترهای لازم برای مشارکت حداکثری مردمی ۴ شرط عمده لازم و اساسی است .
۱- ایدئولو‍‍‍‍ژی مشارکت ( بعد هنجاری)
۲- نهادهای مشارکتی ( بعد سازمانی)
۳- اطلاعات کافی
۴- امکانات مادی و تخصصی لازم.
امروزه ارتباط مردم با حکومت و دولت ها و جلب مشارکت هرچه بیشتر مردم در امور مختلف از طریق نهادهایی صورت می گیرد که به سازمان های مردم نهاد معروف گردیده اند و به عنوان نهادها و موسساتی کارآمد مکمل بخش دولتی در تأمین اهداف توسعه از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشند.
نهاد مدنی در کلی‌ترین معنایش، به سازمانی اشاره می‌کند که مستقیماً بخشی از ساختار دولت محسوب نمی‌شود، اما نقش بسیار مهمی بعنوان واسطه بین فرد فرد مردم (اتم‌های اجتماع) و قوای حاکم و حتی خود جامعه ایفا می‌کند.
نهاد مدنی به نهادهایی در راستای ایجاد قابلیت در راستای توسعه سیاسی فرهنگی و اجتماعی در یک کشور گفته می شود.
مشخصه اصلی نهاد های مدنی، غیردولتی بودن آنان و عدم وابستگی تشکیلاتی و مالی به حاکمیت سیاسی و ارگان های دولتی کشوراست. نهادهای مدنی را می توان به دو دسته احزاب و انجمن های صنفی دسته بندی کرد.
انجمن به دسته‌ای از مردم گویند که در جایی گرد آمده باشند یا مکان این گرد آمدن که برای کنکاش یا امر دیگر صورت گیرد. گاهی نام‌های گروه، فوج، مجمع، مجلس هم همین معنی را می‌دهد. مهم‌ترین عاملی که باعث اختلاف معنای انجمن (یا همان سوسایتی یا اسوسییشن) با یک گروه یا دسته از مردم میشود داشتن هدف مشترک است.
تشکیل انجمن از امور اصولی و اساسی هر صنفی است. انجمن‌ها توسعه برنامه‌ها و تداوم طرحهایی را تسهیل می‌کنند که برای بهبود وضع رفاهی و حقوقی اعضایشان طراحی شده‌است. آنها موجب پیشبرد طرحها و فعالیتها وجلب حمایت نهادها از حوزه تخصصی انجمن می‌شوند. انجمن‌ها برای اعضای خود مقررات و آیین‌نامه رفتاری وضع می‌کنند. آنها جبهه متحدی در مقابل جهان، گسترده می‌سازند و تداوم رشد و توسعه حرفه خود را از طریق آموزش منظم و جذب اعضای جدیدی که از مهارت بالایی برخودارند، تضمین می‌کنند.
بدنبال همین تعریف از انجمن است که انجمن عکاسان نیز بعنوان یک نهاد مدنی یا صنفی و فراتر از آن دارای اهداف کلی دوازده گانه ای مندرج در اساسنامه انجمن است که بر اساس آن به فعالیت و تلاش برای به فعل رساندن اهداف خاص خود می پردازد، سایر انجمن هایی که در این ده روز شاهد حضور و فعالیتشان هستیم نیز از این قاعده مستثنی نیستند.
یکی از ویژگی های سازمان های مردم نهاد، فراهم کردن زمینه های مشارکت جوانان در عرصه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و مدیریتی کشور است که با کمک گرفتن از تحقیقات و پژوهش های مختلف با هر یک از عرصه های ذکر شده آشنا می شوند.
از جمله موضوع فعالیت سازمان های مردم نهاد می توان به فعالیت های بشر دوستانه، فن آوری اطلاعات، کارآفرینی و اشتغال، نیکوکاری و امور خیریه، تاریخی و حفظ میراث فرهنگی،هنری و ادبی، ورزشی، اعتقادی و مذهبی، علمی پژوهشی و غیره اشاره کرد.
انجمن ها غیر انتفاعی هستند و جز از طریق حق عضویتی که از اعضا می گیرند و یا در غالب وقف و اعانه و برخورداری از حمایت های مالی شرکت ها و مؤسسات غیر دولتی درآمد دیگری ندارند که آن هم مصرف اهداف انجمن می شود و به خود اعضا برمی گردد. دولت ها حتی به صورت اعانه هم کمکی به انجمن ها نمی کنند چون ماهیت انجمن ها غیر دولتی است و به همین دلیل دولت برای آن بودجه تعیین نکرده است.
نمی دانم کاش به طریقی می شد بی آنکه خدشه ای به ماهیت غیردولتی بدون انجمن ها و نهادهای مدنی وارد شود از کمک های دولت برخوردار می شدند.
به عنوان کلام آخر کسانی که انجمن ها را تشکیل می دهند اگر اینجانب را استثناء نمایید آدم های تحصیل کرده و فرهیخته ای هستند و از هیچ گونه نفع مادی برخوردار نمی شوند، اهدافشان به مراتب متعالی تر از آن است که به دلیل معروفیت و خودنمایی و بزرگ شدن و منافع مفهومی صرفا شخصی مبادرت به تشکیل انجمن نمایند. انجمن ها مقابل دولت ها نیستند، دست و پا گیر برای فعالیت دولت ها نیستند، حسادت برانگیز برای نهادهای دولتی نیستند، عملکرد دولت ها را کمرنگ نمی کنند، آنها در کنار دولت ها هستند بنابراین ایجاد نگرانی نمی نمایند. انجمن ها بار سنگین بر دوش دولت ها را سبک تر می کنند. همین، عرضی ندارم.
سعید دستوری، عضو هیأت مدیره و رئیس کمیته حقوقی انجمن عکاسان ایران
