نخستین تجربه های عکاسی « ارنست هاس » تجربیاتی در نور و فرم به صورت انتزاعی بود. در سال 1947 وقتی که وی به عنوان عکاس در مجله عکس « هویته » (امروز) مشغول به کار شد، تمرکز نگاه و تربیت ساختار ذهنی خود را از عکاسی انتزاعی به سمت عکاسی خبری تغییر داد.
پس از چاپ نخستین مقاله-عکس قابل توجه او با نام « بازگشت زندانیان جنگ » با دعوت رابرت کاپا در سال 1949 به عضویت «آژانس عکس مگنوم» آژانسی معتبر در عرصه بین المللی عکاسان خبری درآمد و مشارکت نزدیکی با رابرت کاپا ، هنری کارتیه برسون و وارنر بیشوف ایجاد کرد.
کمی بعد یک مجموعه فتواستوری (داستان-عکس) خلق کرد با نام «معجزه یونان» که برای او شهرتی فراگیر در وسعت عرصه هنر عکاسی بین المللی به ارمغان آورد.
در سال 1951 « ارنست هاس » به نیویورک نقل مکان کرده و برای بعضی مجلات برتر نیویورک به طور مستقل شروع به کار کرد.
وقتی در مورد نقل مکان وی از وین پرسیدند، اینگونه پاسخ می داد که: « من در وین تنبل می شدم برای همین به نیویورک رفتم، شهری که شما را مجبور می کند کار کنید و آنچه در درون شماست را به بیرون می کشد… نیویورک، یک کلان شهر واقعی، یک جهان در یک جهان، یک راه حل در یک راه حل، در حال رشد، در حال زوال است. »
در سال 1953 هاس یک مقاله-عکس با نام « شهر نیویورک » برای مجله « لایف » خلق کرد، با وجود اینکه نخستین عکس های رنگی او به حساب می آمد، ولی سردبیران مجله لایف 24 صفحه به این پروژه اختصاص دادند که برای یک مقاله-عکس رنگی در آنروز بی سابقه بود و با چنان موفقیتی روبرو شد که از او درخواست شد مقاله-عکس مشابهی درباره ونیز و پاریس هم تولید کند.
در سال 1960 به ریاست مجله عکاسی « جامعه آمریکا » درآمد که به مدت طولانی عضو آن بود.
در 1962 به « ارنست هاس » اجازه برگزاری یک نمایشگاه انفرادی درموزه هنر نیویورک داده شد که نخستین مجال نمایشگاهی عکس های رنگی او در موزه هنر نیویورک بود. سال بعد هاس نخستین کتاب عکس خود را تحت عنوان « عناصر» منتشر کرد.
« ارنست هاس » در عکس های این کتاب با استفاده از فرم های طبیعی در جستجویی دوباره از طراحی انتزاعی و گسترش اکتشافات خود از رنگ برای رسیدن به اثرات تقریبا امپرسیونیستی بهره برداری کرده است.
عناوین کتاب های بعدی او در ادامه فعالیت های اش عبارت بودند از : آفرینش (1971)، در آمریکا (1975)، در آلمان (1977) و زیارت هیمالیایی (1978).
یکی از ویژگی های قابل توجه « ارنست هاس »، توانایی او نه تنها در یادگیری بلکه، در از یاد بردن بود.
دیدن موضوعات به صورت رنگی، در حالیکه قبلا تمامی آنها را در ساختمان بیانی و ذهن پویا و جستجوگرش سیاه و سفید می دید.
« ارنست هاس » در یکی از سخنرانی های وزین خود که با استقبال مناسبی مواجه بود با اصرار بر درک مطلب این جمله را چندین بار تکرار کرد که: « من علاقمند به عکاسی از چیزهای جدید نیستم بلکه دوست دارم چیزها را به صورت جدیدی ببینم. »
در اواخر دوران توانمندی کارش ، شروع کرد به تجربه کردن چیزی را که امروزه با عنوان ارائه به اشکال چند رسانه ای از آن یاد می کنند و می شناسیم، که استفاده همزمان از عکس و موسیقی می باشد. اگر « ارنست هاس » امروز همچنان توانایی کار و خلق اثر داشت، بدون شک از طرفداران بزرگ تکنولوژی و امکانات جدیدی که شبکه جهانی و وسیع اینترنت ارائه می کند، بود.
حرفه بلند مدت و فهرست طولانی دستاورهای « ارنست هاس » با مرگ او درنیویورک به سال 1986 پایان یافت.
« ارنست هاس » در حوزه عکاسی معتقد بود: « عکاسی باعث خلق زبان جدیدی شد. هم اکنون برای نخستین بار، بیان واقعیت توسط واقعیت امکان پذیر شده است. ما می توانیم به یک تصویر تا جایی که می خواهیم نگاه کنیم، می توانیم به آن بپردازیم و به اصطلاح درباره آن صحبت کنیم و هر زمان اراده کنیم تجربه گذشته را بازسازی کنیم. »
« ارنست هاس » در فرازی دیگر از نظریات خود پیرامون عکاسی باور داشت: « تصویر بیان یک تصور است. اگر زیبایی در درون ما آمیخته نبود، چگونه قادر به تشخیص زیبایی و تصویر آن می بودیم؟ »

گردآوری و ترجمه: مریم خداوردی
ویرایش متن: سیده سمیرا میرلوحی