1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. ارویت الیوت

الیوت

ارویت

1928/07/26

الیوت ارویت در ماه جولای سال 1928 میلادی، از پدر و مادری روسی در شهر پاریس دیده به جهان گشود.
سال های کودکی خود را در کشور فرانسه و شهر میلانو ایتالیا گذراند.
در سال 1939 با خانواده خود به آمریکا مهاجرت کرد. در کالج شهری لس آنجلس تحصیلات خود را به پایان رساند و در زمان جنگ جهانی دوم در یک لابراتوار عکاسی مشغول به کار شد.

برخی از نمونه آثار

در سال 1948 به نیویورک نقل مکان کرد و فیلمسازی را در مدرسه جدید پژوهش های اجتماعی (واقع در نیویورک) فرا گرفت. او در دهه 50 میلادی و در بحبوحه جنگ جهانی دوم به عنوان دستیار عکاس در شرکت نفت Standard Oil Company (واقع در نیوجرسی) و برای شرکت های سیگنال ارتش آمریکا شروع به کار کرد و با عکاسان سرشناسی همچون: ادوارد استایکن و رابرت کاپا آشنا شد.
پس از آن، ارویت به عکاسی آزاد روی آورد و برای مجلات Collier، Look، Life و Holiday عکس می گرفت.

با پیوستن به آژانس عکس مگنوم (Magnum Photos) در سال 1953، ارویت توانست به پروژه های عکاسی مختلفی در سفرهای خود در سرتاسر دنیا بپردازد.

ارویت بینش عکاسی خود را در دوران پس از جنگ، با ظهور عکاسی مستند خبری پرورش داد. او حرفه‌ی خود را در زمینه عکس های خبری، مد و تبلیغات دنبال کرد و با اینکه در حوزه عکاسی تبلیغاتی بسیار موفق بود، ولی وجهه و شهرت بین المللی او، دستاورد نگاه شخصی او بود به سایر موضوع های عکاسی اش.

عکس های سیاه و سفید الیوت ارویت با بن مایه هایی از نگاه طنز و نگاهی انسانی، پایه ای ترین و مخفی ترین زوایای احساسات انسانی را می تواند به نمایش بگذارد.
این عکس ها اغلب بر پایه تجانس های تصویری بنا شده است. وقایع نامرتبط و دور از عادت توسط گرافیک قوی و ترکیب بندی های (کمپوزیسیون) پایدار جای خود را در عکس وی تثبیت کرده اند. (مثل عکس سگ کوچکی که در Bally Cotton کشور ایرلند، در میان زمین و آسمان ثبت کرده است).

الیوت به مدت سه سال (از سال 1966) ریاست آژانس عکس مگنوم را نیز بر عهده داشت.
کارهای شخصی وی در مونوگراف های متعددی منتشر شده است. عکس های وی در موزه های گوناگونی در سرتاسر دنیا گردآوری و به معرض نمایش مردم و متخصصین گذاشته شده است.
از جمله این نمایشگاه ها می توان به: موزه هنر معاصر در نیویورک، انستیتو Smithsonian در واشنگتن دی سی، انستیتو هنر شیکاگو و کونستائوس زوریخ اشاره کرد.

از فیلم های بلند سینمایی، مستند و تبلیغاتی او در تلویزیون نیز می توان به آثاری همچون: داستین هافمن، آرتور پن:کارگردان، زیبایی درد نمی شناسد، چمن سرخ، سفید و آبی و شیشه گران هرات افغانستان اشاره کرد.
وی همچنین در فیلم باب دیلن: راهی به سوی خانه نیست (سال 2005) به عنوان عکاس صحنه های ثابت حاضر بوده است.

گردآوری:ملیحه فرهادی، ابراهیم باقرلو
مترجم: محمد صادقی

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست