کانینگهام در سال 1910 استودیوی خود را تاسیس کرد و به عنوان یکی از نخستین عکاسان زن حرفه ای مطرح گردید و با انتشار مقاله ” عکاسی: حرفه ای برای زنان” در سال 1913 سایر زنان را برای ملحق شدن به خود تشویق کرد. بیشتر آثار او در این دوره شامل مدل هایی بودند که از آنها در خانه خودشان یا مناطق جنگلی اطراف کلبه خود عکاسی می کرد. او اولین نمایشگاه خود را در سال 1913 در آکادمی علوم و هنر برکلین برپاکرد.
یک سال بعد پرتره های او در نمایشگاه بین المللی عکاسی نیویورک به معرض نمایش در آمدند و گزیده ای از آثار او در مجله عکاسی ویلسون به چاپ رسید. سال بعد او با روی پارتریج( یک هنرمند حکاک) ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند بود.
در سال 1920 او به سانفرانسیسکو رفت در در این دوره او سعی کرد سبک عکاسی خود را تغییر دهد. او بیشتر توجه خود را به جزئیات کار از قبیل بافت و الگو معطوف کرد. او به عکاسی از گیاهان به خصوص گلها روی آورد. در این دهه پس از مدتی به عکاسی صنعتی مشغول گشت و در لوس آنجلس و اوکلند یک سری از تصاویر جالب صنعتی خلق کرد.اما در سال 1929 دوباره مسیر خود را در عکاسی تغییر داد و به عکاسی از بدن انسان به خصوص دست ها علاقمند گشت. در دهه چهل او به عکاسی مستند و خیابانی روی آورد. در سال 1945 انسل آدامز ار او دعوت کرد که در دپارتمان عکاسی مدرسه هنرهای زیبای کالیفرنیا به تدریس بپردازد. همچنین پرتره های بسیاری از عکاسان معاصر خود همچون آنسل آدامز ، برت وستون، دورتی لنگ ، من ری و …  به ثبت رسانده است.
سرانجام او در سن 93 سالگی در کالیفرنیا از دنیا رفت.