نخستین فروش بزرگ او زمانی بود که در سال 1936 از پادشاه جورج پنجم و ملکه ماری که با کالسکه خود در حال گذر بودند عکس هایی گرفت و 200 کارت پستال کوچک از آنها چاپ کرد و در عرض 6 روز تمامی انها را به فروش رساند.
« برت هاردی » به طور مستقل برای نشریه « دوچرخه » عکاسی می کرد تا اینکه نخستین دوربین عکاسی قطع کوچک لایکا 35 میلیمتری خود را خریداری نمود. او قراردادی با یک آژانس عکاسی عمومی به عنوان عکاس امضا کرد و پس از آن شرکت مستقل خودش را با نام « کرایترین » تاسیس کرد.
در سال 1941 « برت هاردی » توسط  تام هاپکینسون سردبیر نشریه « پیکچر پست » که یکی از نشریات پیشرو عکس و عکاسی در دهه های 30 و 40 بود، استخدام شد.
هاردی یک عکاس خود آموخته و پیگیر بود که یک دوربین قطع کوچک لایکا داشت، ولی او آنقدر در عرصه عکاسی و ارایه پیش رفت تا جایی که عکاس ارشد مجله « پیکچر پست » شد.
برجسته بودن کارهای وی بدین جهت بود که با اینکه ازخانواده ای بسیار فقیر آمده بود ولی عکسهایش هیچگاه به سوی احساسات منحرف نشد و توانست لحظاتی را به دور از احساسات گذرا ثبت کند که تا به امروز در حس هر بیننده ای ماندگار باشد.
وی از سال 1941 تا 1946 به عنوان عکاس جنگ در واحد فیلم و عکس ارتش خدمت می کرد.
« برت هاردی » در ماه ژوئن 1944 در حمله به نرماندی در جنگ جهانی دوم ، شرکت داشت ؛ آزاد سازی پاریس را تحت پوشش عکاسی قرار داد و یکی از اولین عکاسانی بود که هنگام آزاد سازی بلسون (کمپ کار اجباری نازیها) برای ثبت درد و رنج موجود، وارد آن شد. همچنین در جریان آتش سوزی که پلیس کشور آلمان در شهر اسنابروک  به پا کرده بود، جان تعدادی از بردگان روسی را قبل از شروع به کار عکاسی، نجات داد.
در اواخر جنگ جهانی دوم، هاردی به آسیا رفت، جاییکه عکاس شخصی لرد مونتباتن در برمه شد. بعد از آن به همراه خبرنگار جیمز کامرون برای مجله پیکچر پست جهت عکاسی از جنگ کره، به کره رفت، همچنین گزارش جنایات سازمان ملل متحد در پوسان در سال 1950 را به عهده داشت و بعد از آن به عکاسی خبری از “نبرد اینشون” پرداخت که باعث شد برنده جایزه سال “میسوری پیکچرز” بشود.
از شخص هاردی نیز بارها عکاسی شده بود از جمله در طول جنگ؛ که هم اکنون در یک کلکسیون عکاسی در گالری ملی پرتره لندن، سه پرتره از هاردی موجود می باشد .
وی پس از نوشتن مقاله ای برای عکاسان آماتور که به موضوع عدم نیاز به دوربین های گران قیمت برای گرفتن عکس های خوب، پرداخته بود، با استفاده از دوربین باکس براونی(Box Brownie)،  عکسی با صحنه پردازی از دو زن که بر بالای نرده های تفرجگاه « بلک پول » نشسته اند در حالیکه باد می وزد ، گرفت که این عکس به نمادی از بریتانیای پس از جنگ تبدیل شد.
اندکی پیش از بسته شدن “پیکچر پست” هاردی 15 قطعه عکس از ورود ملکه به اپرای پاریس در 8 آوریل 1957 گرفت که توسط تکنسین های مجله به صورت یک فتومونتاژ درآمد که یکی از چالش برانگیزترین فتومونتاژهایی بود که تا به آنروز خلق شده بود. چرا که جمعیتی قابل توجه، نگهبانان و دیگر مقامات در جلوی تصویر دوربین او بودند.
پس از ترک کردن پیکچرپست، او یکی از موفق ترین عکاسان تبلیغاتی شد.
طبق گفته های « برت هاردی »، درآمد حاصل از سالهایی که به عکاسی تبلیغاتی مشغول بود خرید مزرعه ای در آکستد را برای او امکان پذیر ساخت و هنگامی که در سال 1964 بازنشسته شد به مزرعه اش در آکستد رفت و زمانی که فعالیت های کشاورزیش کم شد او و همسر دومش، آنجا را پایگاهی برای بررسی فرصت های جدیدی ازسخنرانی ها، نمایشگاه ها و فروش نسخه های چاپی قراردادند.
همسر دوم او، شیلا، محقق پیکچر پست بود و هنوز کپی رایت عکس های کلکسیون خصوصی او را دارد.
« برت هاردی » در سوم ماه جولای سال 1995 در آکستد از دنیا رفت و لوح یادبودی به افتخار او در کلیسای خبرنگاران لندن قرار داده شد.

گردآوری و ترجمه: مریم خداوردی
ویراستاری: سیده سمیرا میرلوحی