او در مکزیک با تینا مودوتی و ادوارد وستون زندگی می کرد و از چهارده سالگی عکاسی را شروع کرد . در همان سن، پدرش او را از مدرسه اش خارج کرد. درابتدا او شاگرد پدرش بود. وی به نقاش هایی ازجمله، دایگوریورا و جوس کلمنت اُروزکو و عکاسانی چون تینا مودوتی معرفی شد. این هنرمندان، وستونِ جوان را با هنر مدرن آشنا کردند، که بدون شک اولین حس او را از فرم و ترکیب تحت تاثیر قرار داد. در برابر چشم حیرت زده پدرش، دقت افسانه ای وستون آغاز شد؛ طراحی جسورانه و انتزاعی اش از فرم.
پدرش یکباره متوجه شد که کار وستون در چهارده سالگی بهتر از او در سی سالگی است.
برت در سال 1926 به کالیفرنیا بازگشت و به همکاری با پدرش در استودیو عکس پرتره گِلِندال ادامه داد، جایی که او عکس هایش را به نمایش گذاشت و فروخت.
برت اولین نمایشگاه عکسش را دردانشگاه UCLA در سال 1927 به نمایش گذاشت و اولین نمایشگاه انفرادی اش را همان سال در کتابخانه جیک زیتلین و دریک گالری در لس آنجلس بر پا کرد.
در سن هجده سالگی، پس از شرکت در نمایشگاه عکس و فیلم استاتگارد آلمان در میان عکاسان مشهوری چون: من ری، برنیس ابوت، پل اتر بریدج و پدرش ادوارد وستون مورد توجه منتقدان قرار گرفت.
وی تنها فردی بود که مجموعه آثارش در سن 21 سالگی در موزه جوانان در سانفرانسیسکو به نمایش گذاشته شد.
حس و مهارت دقیق و ذاتی برت از انتزاع طوری بود که سطوح را همتراز نشان می داد و فضاهای بین سطوح را بکار می گرفت یک سبک هنری که معمولا بین نقاشان مدرن مانند دیوید هاکنی دیده می شد تا عکاسان.
برت حس پیچیده ای از انتزاع داشت، شهرت او به خاطر کارش روی تپه های شنی اطراف اقیانوس کالیفرنیا است.
بیمونت نیوهال- تاریخ نگار مشهورعکاسی، برت وستون را به عنوان اولین عکاس در استفاده از فضای منفی برای ایجاد موضوع تحسین کرد.
دان راس، عکاسی که به برت و ادوارد نزدیک بود، گفته است: برت هرگز پس از کسی نیامده است. در واقع او در عکاسی با پدرش برابری می کرد و همکار او محسوب می شد و هیچ گونه رقابتی بین این دو عکاس بزرگ نبود.
پدرش نیز اینچنین می گفت: من و برت همیشه موضوع های مشابهی برای عکاسی می بینیم، دید ما یکسان است اما برت این را دوست ندارد. او احساس می کند حتی هنگامی که کار جدیدی انجام داده است بیننده نخواهد فهمید و به خاطر تقلید از من مقصر شناخته خواهد شد.
او در سال 1936 به عنوان مجسمه ساز و عکاس برای اداره پیشرفت کار معروف به W.P.A کار کرد و پیش از سال 1941 برای فیلم های جنگی فاکس قرن بیستم به عنوان عکاس دعوت به کار شد.
وی در ارتش زیر نظر آرتور روستین به عنوان عکاس در اداره امنیت کشاورزی در جزیره لانگ خدمت کرد و زمانی که در مرخصی بود عکاسی از اشکال متنوع و بافت های شهر بزرگ نیویورک را با دوربین قطع بزرگ 10X8 و دوربین view cameras 14X11 شروع کرد و بعدها در سال 1951 مجموعه عکس هایش را منتشر کرد.
در طی دهه های 1950 تا 1970 سبک برت وستون به صورتی بارز تغییر کرد و کنتراست بالا و فرم های انتزاعی از مشخصه های تصاویرش گردیدند.
موضوع های انتخابی او چیزی نبود که در ابتدای کار به آن علاقمند باشد. تمرکزش بیشتر بر نماهای درشت (کلوزآپ ) و جزئیات انتزاعی بود، از جمله: برگ درختان، ریشه های گره دار و اشنه دریایی(نوعی جلبک) درهم در طول ساحل.
اما او چاپ هایی با کنتراست بالا را ترجیح می داد که این سبب می شد که فرم موضوعاتش به شکل ناب تری جلوه گر شوند.
برت صادقانه عکاسی را کنار گذاشت تا به پدرش که به خاطر بیماری پارکینسون از چاپ عکس های پنجاهمین نمایشگاه سالانه آثار ادوارد وستون ناتوان بود کمک کند، پدرش به سبب این بیماری در سال 1958 گذشت.
برت وستون چهار بار ازدواج کرد و طلاق گرفت و یک دختر به نام اریکا داشت، او مدت زیادی را در هاوایی گذراند، جایی که درباره اش گفت: من در این محیط، هر آنچه را می خواهم درباره دنیای عکاسی بگویم یافتم.
مجموعه آثار برت وستون در مرکز هنرهای زیبای کلورادو اسپرینگ، آکادمی هنر هنالولو، موزه هنرایالت لوس آنجلس، موزه هنرهای معاصر لس آنجلس، موزه شهر اکلاهاما در لس آنجلس، موزه هنرهای معاصر سانفرانسیسکو نگهداری می شود.
او در 22 ژانویه سال1993 بر اثر یک سکته شدید در گذشت.

گردآوری: ملیحه فرهادی
مترجم: زهرا صمیمی