1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. دیوید بیلی

دیوید

بیلی

۱۹۳۸/۰۱/۰۲

دیوید بیلی در 1983 در خانواده ای کارگری که ساکن محله فقیر نشینی در منطقه است–اند لندن بودند زاده شد و به رغم آن که تمامی شرایط بر ضد او بود، به دنیایی بسته و نخبه طلب پاگذاشت تا تمامی امتیازات موفقیت های مادی را تصاحب کند. نام او بر سر زبان تمامی هموطنانش است، هرچند که احتما بیشتر بخاطر شخصیت فوق العاده اش شناخته شده است تا به دلیل آثارش.

برخی از نمونه آثار

بیلی با میل و رغبت پذیرفته بود که بخت و اقبال و اوضاع و احوال مساعد، اهمیتی به اندازه استعداد وی در صعود برق آسایش به سوی موفقیت داشته است ، موفقیت هم به عنوان عکاس وقایع نگار و هم به منزله مظهر ” فرهنگ جوانان” که خاص سالهای 1960 بود.
بیلی نقش “عکاس قهرمان” مد را ایفا و آنتونیونی در فیلم “بزرگنمایی” که در 1967 آن را ساخت ، شخصیت عکاس قهرمان فیلم خود را از او الهام گرفت .
دیوید با چاپ کتاب خود با عنوان “خدا حافظ کوچولو و آمین” که در 1966 انتشار یافت و نشان دهنده ی آشوب سالهای 1960 او بود، این دهه را بدرود گفت.
او همواره هنرمندی در حال پیشرفت بوده است و نیرو و علاقه ی خستگی ناپذیرش درکار عکاسی ، پیوسته سبب موفقیت وی در طول سالها شده است.
به استثنای دوره خاصی که در سالهای 1960 ، عکس های مد و تکچهره های بیلی دارای خصوصیات ویژه ای بودند ، آثار عکاس وی کاملا فاقد سبکی خاص هستند . او همواره از مدل های عکس های مد خود الهام پذیرفته و در این باره اظهار داشته است:”من سبکی ندارم ، اما مدل هایم چرا.”
تلقی او از عکاسی که می تواند تا بی نهایت تعمیم پذیرد ، مبتنی بر جست و جوی تصویر متناسب با موضوع است. قلمرو عکاسی مد و عکاسی تبلیغاتی ، عرصه ی کار حرفه ای او بوده است ، اما کنجکاوی ذاتی وی سبب گردیده که عکس های مستندی از محله هایی که بازدید کرده و چیزهایی که دیده و لحظه های پیچیده ای که شاهدشان بوده و چهره هایی که مشاهده کرده ، گردآورد.
بیلی عنصری تازه و طراوت بخش را در کار عکاسی مد وارد ساخت و آن این بود که حالت طبیعی مانکن ها را جایگزین ظاهر مغرور و تصنع آمیز و بسیار پیچیده آنها که خاص عکس های دهه 1950 بود، ساخت.
در سال 1977 مجله مد و مطالب سرگرم کننده ی خود را با نام ” ریتز” دایر ساخت که با موفقیت زیادی روبه رو شد . سپس با ماری هلوین ازدواج کرد. این وقایع مختلف موجب آغاز مرحله تازه ای در کار بیلی شد. او همواره شیفتگی زیادی نسبت به عکاسی داشته و پیوسته در مورد کار عکاسان دیگر کنجکاو بوده است.
علاقه مفرطی به وسایل عکاسی داشت و در عین حال پذیرفته بود که اگر به جای کار کردن با فنون مختلف، به استفاده از تنها یک قطعه بسنده می کرد، احتمالا عکاس بهتری می شد. او مجموعه ای از 60 نوع دوربین عکاسی را در اختیار داشت ، از دوربینهای بسیار سبک و خودکار تا دوربینهای دارای صفحه ی 8 در 10 اینچ.
بیلی مرتبا عکس رنگی می گرفت اما موفقیت و برتری او اساسا در زمینه عکاسی سیاه و سفید بوده و در بطن این عرصه از عکاسی ، شاخص ترین تصاویر او آنهایی هستند که تضاد های رنگی شدیدی دارند.

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست