1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. ترنس دونووان
ترنس دونووان عکاس انگلیسی

ترنس

دونووان

1996/11/22
1936/09/14

تِرِنس دونووان(1) طی دهه 1960 در لندن به عنوان بخشی از رنسانس فرهنگیِ پس از جنگ، در انگلیس به شکوفایی رسید.
دونووان، به عنوان نیروی جدیدی در عکاسی مد انگلیس با وجود دیوید بِیلی(2) و برایان دافی(3) تلقی می شد.

برخی از نمونه آثار

وی در یک خانواده طبقه کارگر در شرق لندن متولد شد. دونووان وقتی بسیار جوان بود مجذوب عکاسی و چاپ شد. زندگی حرفه ای عکاسی وی در سن 11 سالگی با کارآموزی در مدرسه ی گراورسازی با عکاسی، در لندن آغاز شد. او در سن پانزده سالگی آنجا را برای اینکه دستیار یک عکاس شود ترک نمود و در سال 1959 در سن 22 سالگی موفق شد استودیو خودش را افتتاح کند. بدین ترتیب تِرِنس به زودی مورد علاقه طیفی از مراجعین از جمله آژانس های تبلیغاتی برجسته و مجلات مد و شیوه زندگی، از جمله ووگ(4) ، هارپرز بازار(5) و اِل(6) قرار گرفت.
با ورود بخشی از طبقه کارگر به دنیای مد، رسانه و هنر که قبلا تنها متعلق به قشر خاصی بود، ترنس دونوان توانست با عکاسی نمادین و گاه غیرعادی خود، زبان بصری جدیدی را ایجاد کند که ریشه در جهانی داشت که او بهتر می شناخت:همان خیابان های شرق لندن که در آنجا متولد شده بود.
او مدل های خود را برای عکاسی به زمین های باقیمانده از ویرانه های بمباران شده و یا محل ساختمان های صنعتی می برد. سبک جسورانه او بیشتر شبیه رپرتاژ بود تا عکاسی مد. او برای پیشروترین مجلات آن زمان شامل کوین ( Queen)، تاون (Town) و لاندن لایف (London Life ) کار می کرد و عکس هایش نشانه آن دوران شد.
دونووان در عین مستندسازی به ایجاد فرهنگ اساطیری دهه 1960 لندن نیز کمک کرد و در زمره اولین موج عکاسان مشاهیر قرار گرفت که با بازیگران ، نوازندگان ، طراحان و مدل هایی که برای نمایش آن دهه آمده بودند، هم معاشرت و هم از آنها عکاسی می کرد. وی در سال 1963 به انجمن عکاسی سلطنتی پیوست، و در سال 1968 دانشیار شد.
در دهه 1970، او بیشتر بر عکاسی تبلیغاتی و کار تصاویر متحرک متمرکز شد و در دهه 1980 بیشتر وقتش را صرف ساخت تیزرهای تبلیغاتی و کمپین های تبلیغاتی برای تلویزیون کرد که برنده جوایزی هم شد.این در کنار کار برای مجلات و روزنامه های برتر، به خصوص مجله افسانه ای نُوا (Nova ) بود. دونووان همچنین پیشگام در ساخت فیلمهای کوتاه تبلیغاتی پاپ بود. از جمله کارهای او می توان به کارگردانی ویدیوی نمادین ترانه معتاد به عشق (Addicted to Love) برای رابرت پالمر(7) در سال 1986 نام برد.
در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 میلادی، دونووان به مدیوم ارجحِ خود که عکاسی ثابت(8) ( آتلیه ای) و فیلمهای سیاه سفید، از ابتدای فعالیتش بود، بازگشت.سال 1996 سی سال پس از اولین شکوفایی در لندن، یکبار دیگر دوونوان ماموریت یافت تا روح آن عصر را ثبت کند، عکاسی از یک گروه موزیسین بریتانیایی شامل جارویس کوکر(9) و برایان فِری برای شماره ” کول بریتانیا” از مجله جی کیو. این سری که در شماره ماه دسامبر منتشر شد،آخرین کار مهم او از آب درآمد.
علیرغم علاقه های گسترده و فعالیت های متنوع، از شور و شوق وی به عکاسی، در طول این زمان طولانی کاسته نشد. وی در سال 1963 به جین شریمپتون جوان(10) گفت: “عکاسی مرا مجذوب خود می کند. هر بار جذابیتی آنی. وقتی جذابیت مرا رها کند ، من هم آن را رها خواهم کرد”.
کتابها و نمایشگاههای منتخب:
نمایشگاهی گذشته نگر از عکسهای لندن وی در سال 1999 در موزه لندن برگزار شد و گلچینی از عکسهایش با اندازه بزرگ، در کتابی با عنوان “ترنس دونووان “، در سال 2000 منتشر شد.
در سال 2012، کتاب ” مُدِ ترنس دوونوان” منتشر شد که توسط دایانا دونووان و دیوید هیلمن ویرایش شد. .
اولین نمایشگاه گذشته نگر اصلی او با عنوان ” ترنس دوونوان: سرعت نور”، در ژوئیه سال 2016 در گالری عکاس، در لندن افتتاح شد.
دونووان تا نوامبر 1996 که درگذشت، مشغول کار بود. بخشی از ماموریت های بسیارش را خانواده سلطنتی و به ویژه دایانا پرنسسِ ولز، تشکیل می داد که تا زمان مرگش عهده دار آنها بود. اندکی قبل از وفات ، او در دانشکده هنر مرکزی سنت مارتینز به عنوان استاد مدعو منصوب شده بود.

گردآورنده و مترجم: مریم خداوردی

[1] Terence Donovan
[2] David Bailey
[3] Brian Duffy
[4] Vogue
[5] Harper’s Bazaar
[6] Elle
[7] Robert Palmer
[8] stills photography
[9] Jarvis Cocker
[10] Jean Shrimpton

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست