1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. جوئل مایروویتز

جوئل

مایروویتز

۱۹۳۸/۰۳/۰۶

زمانی که جوئل مایروویتز در 1962 کار عکاسی را آغاز کرد، سرعت عمل به منزله ی عامل تعیین کننده ای در شیوه ی عکاسی او بود. او پس از آنکه طی یک بعد از ظهر بسیار شگفت انگیز ، کار عکاسی سویسی رابرت فرانک را در عکاسخانه اش در نیویورک مشاهده کرد، به فاصله یک هفته شغل خود را که سرپرست هنری یک موسسه تبلیغاتی بود ، رها کرد ویک دوربین 35 میلی متری خرید و با زیر پاگذاشتن خیابان های نیویورک ، دوربین خود را در برابر هر آنچه حرکت می کرد می انداخت . نخستین عکسهایی که گرفت رنگی بود، اما خیلی زود تصاویر سیاه و سفید  را جایگزین آنها کرد.
مایرویتز در 1939 به دنیا آمد و در محله برانکس نیویورک بزرگ شد. برای او عکاسی خیابانی طبیعی ترین راهی بود که می توانست در پیش بگیرد، چراکه از سن کم محیط های خیابانی را تجربه کرده بود. پدرش به او آموخته بود که چگونه از خود دفاع کند و نشانه های خشونت را در یک مهاجم احتمالی تشخیص دهد تا بتواند از هرگونه درگیری بپرهیزد یا آن را دفع کند. این واکنش شهودی به مایروویتز امکان می داد که به عنوان عکاس ، پیش از آنکه اتفاقی آشکارا روی دهد، وقوع آن را احساس کند. عکسهای او که حالت طبیعی داشتند و با سرعت انسداد حدود1000/1 ثانیه گرفته شده بودند، لحظه های حساس را در زمان وقوعشان ، با محاسبه ی دقیق زمان نوردهی به ثبت می رساندند و تصاویری را پدید می آوردند که در عین پیچیده بودن ، کنترل شده بودند.

مایرویتز پس از آنکه در 1968 نمایشگاهی انفرادی از آثار خود را با عنوان “سفر به اروپا : عکسهای گرفته شده از درون اتومبیلی در حال حرکت” در موزه ی هنر نوین نیویورک برگزار کرد ، رفته رفته جایگاه شاخصی در دنیای عکاسی آمریکا یافت.

برخی از نمونه آثار

نتیجه‌ای پیدا نشد.

زمانی که جوئل مایروویتز در 1962 کار عکاسی را آغاز کرد، سرعت عمل به منزله ی عامل تعیین کننده ای در شیوه ی عکاسی او بود. او پس از آنکه طی یک بعد از ظهر بسیار شگفت انگیز ، کار عکاسی سویسی رابرت فرانک را در عکاسخانه اش در نیویورک مشاهده کرد، به فاصله یک هفته شغل خود را که سرپرست هنری یک موسسه تبلیغاتی بود ، رها کرد ویک دوربین 35 میلی متری خرید و با زیر پاگذاشتن خیابان های نیویورک ، دوربین خود را در برابر هر آنچه حرکتمی کرد می انداخت . نخستین عکسهایی که گرفت رنگی بود، اما خیلی زود تصاویر سیاه و سفید را جایگزین آنها کرد.
مایرویتز در 1939 به دنیا آمد و در محله برانکس نیویورک بزرگ شد. برای او عکاسی خیابانی طبیعی ترین راهی بود که می توانست در پیش بگیرد، چراکه از سن کم محیط های خیابانی را تجربه کرده بود. پدرش به او آموخته بود که چگونه از خود دفاع کند و نشانه های خشونت را در یک مهاجم احتمالی تشخیص دهد تا بتواند از هرگونه درگیری بپرهیزد یا آن را دفع کند. این واکنش شهودی به مایروویتز امکان می داد که به عنوان عکاس ، پیش از آنکه اتفاقی آشکارا روی دهد، وقوع آن را احساس کند. عکسهای او که حالت طبیعی داشتند و با سرعت انسداد حدود1000/1 ثانیه گرفته شده بودند، لحظه های حساس را در زمان وقوعشان ، با محاسبه ی دقیق زمان نوردهی به ثبت می رساندند و تصاویری را پدید می آوردند که در عین پیچیده بودن ، کنترل شده بودند.
مایرویتز پس از آنکه در 1968 نمایشگاهی انفرادی از آثار خود را با عنوان “سفر به اروپا : عکسهای گرفته شده از درون اتومبیلی در حال حرکت” در موزه ی هنر نوین نیویورک برگزار کرد ، رفته رفته جایگاه شاخصی در دنیای عکاسی آمریکا یافت.
پیش از پایان دهه ی 1960 ، مایروویتز به سوی راستای تازه ای گرایش یافت.
در 1970 به دنبال تجربیاتی که در زمینه رنگ کرد، مجموعه تصاویر رنگی و سیاه وسفیدی را پدید آورد . از 1970 به بعد رنگ نقش بیش از پیش تعیین کننده ای در آثار او ایفا کرد و کلاسهایی را نیز در همین زمینه در مدرسه کوپریونیون برگزار نمود. در 1973 عکاسی و چاپ را منحصرا به شیوه ی رنگی انجام داد و از آنجا که تسلط او در کار با این وسیله ی بیانی پیوسته رو به پیشرفت بود ، رفته رفته عکاسی از حالات طبیعی وقایع را کنار گذاشت و به عکاسی تمامنما در از دشت ها پرداخت. این تحول سبب گردید که از تاثیرات نور، فضا و شکل آگاهی های تازه ای بیابد و به خصوص در باره ی کیفیت اشکال در عرصه ی معماری شناخت پیدا کند.
در 1979 پس از کسب موفقیتهای بسیار و عکاسی از پروژه های بزرگی چون طاق سنت لوئیس و عمارت امپایر استیت و…. به زادگاهش رفت و به سوی نخستین دلبستگی های خود بازگشت و با کالین وستربک برای نوشتن کتابی درباره ی عکاسی خیابانی به همکاری پرداخت. او با دوربین 35 میلی متری خود دوباره شروع به عکاسی در خیابانها شد اما این بار از فیلم رنگی استفاده کرد.
مایروویتز طی دو دهه ، در دوعرصه ی بسیار متفاوت عکاسی به شهرت رسید. این دو عرصه عبارت بودند از عکاسی وقایع در حالات طبیعی شان و عکاسی تمامنما از دشت ها. او قابلیت خود را در تسلط بر تعداد گسترده ای از فنون عکاسی نشان داده است و یکی از پر شورترین نمایندگان عکاسی امروز به شمار می آید که از استعدادهای متنوعی بهره مند است.

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست