بندیکسن مدتی در مرزهای شوروی سابق به عکاسی مستند پرداخت؛ نتیجه کار او، عکس هایی از روزهای جنگ سرد بود.
عکس های زیادی که نشان می دادند چگونه مردم کشورهایی که پس از فروپاشی شوروی بوجود آمدند، سعی در ساختن کشور خود دارند. عکس ها با دوربین عکاسی 35 میلیمتری و به صورت رنگی برداشته شده بود و یادآور تصاویر ثبت شده توسط ” الکس وب ” از مرزهای تگزاس و مکزیکو بودند و در نهایت دستاورد این تلاش در کتابی با عنوان ماهواره ها (Satellites) به چاپ رسید.

تمرکز ” بندیکسن ” بیشتر بر روی عکاسی از کشورهایی با محیط های بسته و در انزوای بین المللی است.

در سال 2005.م با کمک مالی بنیاد آلیشیا پترسون، کار بر روی پروژه The Places We Live (جایی که زندگی می کنیم) را آغاز کرد. پروژه ای درباره روند رو به رشد زاغه نشینی در سراسر جهان و نمایش جمعیت روزافزون شهرنشینی به ویژه در مناطقی همچون هند، ونزوئلا، اندونزی، کنیا، نایروبی، کاراکاس و … او سعی کرد به کمک عکاسی، تصویرسازی و صدا برداری، حاصل کار خود را در سه شکل مختلف ارائه نماید.

” بندیکسن ” جوائز مهمی در عکاسی به خود اختصاص داده است. از جمله جایزه بزرگ بهترین عکاس جوان سال Infinity در سال 2003، که از سوی مرکز بین المللی عکاسی ارائه می شود و جایزه دوم ورد پرس فتو را در مسابقه عکس داستان های روزمره، جایزه اول تصویر سال بین المللی.
همچنین عکس های مستند او از زاغه نشینان نایروبی که در مجله پاریس ری ویو چاپ شد، برنده جایزه ملی مجلات فرانسه گردید و ده ها جایزه دیگر که نشان از هنر و سابقه ی او در عکاسی است البته علی رغم سن کمی که دارد!

همچنین عکس های او در نشنال جئوگرافیک، جئو، نیوزویک، ایندیپندنت، ساندی تایمز، تلگراف، و بنیاد راکفلر بطور مستمر به چاپ می رسند.

او با همسرش لارا و فرزندش میلو در اسلو زندگی می کند.

گردآوری: ملیحه فرهادی
مترجم: سید علی میراسماعیلی