یک هنرمند عکاس مسیحی گفت: وقتی سال نو میلادی فرا میرسد، خیلی از خبرنگارها و رسانهها برای تهیه خبر بهسراغ ما میآیند، اما در بقیهی روزهای سال فراموش میشویم.
آرمان استپانیان در گفتوگو با خبرنگار سرویس هنرهای تجسمی ایسنا، ادامه داد: این یک گلایه است تا تصور نکنند خیلی به اقلیتهای مذهبی توجه و از آنها خوب یاد میشود؛ اینگونه توجهها مانند لایکهای فیسبوکی است.
این هنرمند عکاس دربارهی عکسهایی که در سالهای گذشته گرفته و در آنها از المانهای مذهبی مسیحیت استفاده کرده است، توضیحهایی داد.
وی گفت: در میان عکسهای بازسازیشدهام از نقاشهای شهیر، اثری وجود دارد که آن را برداشتی از تابلوی «شام آخر» داوینچی میدانم. برای خلق این تصویر از صندلیهای لهستانی که در خانه یکی از دوستانم بود، استفاده کردم و روی آنها نان مقدس و لیوان شراب که بهعنوان نماد بدن و خون حضرت عیسی (ع) در متون مذهبی مسیحیت از آنها یاد میشود، قرار دادم.
او افزود: در این عکس، یک صندلی افتاده است که به «ماریا ماگدالنا» تعلق دارد؛ او تنها زن در میان حواریون مسیح (ع) بود. همچنین یک جعبه جواهر را در گوشه پایین سمت راست تصویر میبینید که از رشوه گرفتن یهودا برای لو دادن حضرت عیسی (ع) و خیانت به او حکایت دارد.
استپانیان همچنین از عکسهایی با موضوع حضرت مریم (س) صحبت و بیان کرد: یکی از این عکسها، مرگ حضرت مریم (س) را نشان میدهد و روی نقاشی «دلاک روآ» (نقاش ایتالیایی) ساخته شده است. روآ تنها کسی است که در نقاشیاش، مرگ حضرت مریم (س) را به تصویر کشید و به همین دلیل، او را از رم بیرون کردند.
او اظهار کرد: در دو عکس دیگر، حضرت مریم (س) دستانش را بهگونهای قرار داده که انگار فرزندش را در آغوش گرفته، اما دستان او خالی است. نبودن حضرت عیسی (ع) در آغوش مادرش نشاندهندهی حقیقت و روحانیت گمشده در دنیای امروزی است. پنجرههای استفاده شده نیز از یک مادونا (تابلوهایی با تصویر حضرت مریم و عیسی) قدیمی برداشته و بعدها به این عکسها اضافه شده است.
استپانیان همچنین از مجموعهای گفت که از سنگ قبرهای مسیحی در قبرستان سرآسیاب دولاب تهران عکاسی کرده است.
او در اینباره توضیح داد: در سال ۱۹۹۹ میلادی هنگامی که بر سر مزار پدرم در این قبرستان رفته بودم، متوجه سنگ قبرهایی شدم که روی آنها تصاویری بود و این فکر به ذهنم خطور کرد که از آنها عکاسی کنم. این مجموعه بر مبنای سبک عکاسی در دوران قاجار که با آیینه و از ۸ تا ۱۱ صبح انجام میشد، خلق شده است. صحنه عکاسی را همانگونه که فکر میکردم زیباتر میشود، طراحی کردم و در کنار سنگ قبرها صلیب، شمع یا آیینههای مقعر قرار دادم.
این عکاس ادامه داد: یکی از این تصاویر «آنتونیو سوریوگین» (عکاس ارمنی دوران قاجار) در سال ۱۹۱۰ متعلق است.
استپانیان دربارهی «سوریوگین» بهعنوان کسی که روزگاری در هنر ایران، کارهای شاخصی انجام داده است، گفت: متأسفانه چندی قبل با خبر شدم که یکی از نوادگان او، آثارش را به موزهای در کشور ارمنستان اهدا کرده است. البته عدهای در این رابطه اعتراض کردند، ولی این اعتراضها به جایی نرسید.
انتهای پیام