بخش ویژه گفت وگوی عکاسان پیرامون ” ادیتوریال عکس” روز گذشته در آخرین قسمت از مجموعه برنامه های انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران برگزار شد.
در این بخش که با استقبال مناسبی از سوی حاضرین برگزار شد سالن سرشار از حضور مشتاقان به این بهره برداری از این گفت وگوی میهمانان بود و با گذشت زمان، به ندرت شاهد خروج برخی حاضرین بودیم.
پانل «ادیتوریال عکس» با کارشناسی نادر داوودی و با حضور بهروز مهری، ساتیار امامی و مرتضی فرج آبادی در حالی برگزار شد که در حاشیه جایگاه، تصویری از عکاس فقید “بهمن جلالی” در سالروز درگذشت ایشان با عبارت” به یاد استادمان” همراه با چند قطعه شمع قرار داده شده، برگزار شد.
نادر داوودی، عکاس شناخته شده در ابتدای این پانل گفت: «ما اینجا در مورد ادیتوریال یا انتخاب عکس صحبت میکنیم و اینکه این مرحله چگونه در رسانههای ایران انجام میشود.»
بهروز مهری، عکاس خبرگزاری فرانسه در توضیح این فرایند عنوان کرد: «خبرگزاریهای بزرگ، دفاتر مختلفی در دنیا دارند. ما به شکل مستقل زیرنظر دفتر منطقهای عمل میکنیم مثلا ما زیرنظر دفتر خاورمیانه هستیم. این تقسیم بندیها هم برحسب سیاست صورت گرفته است. دفتر منطقهای ما در قبرس است که بیشتر از ۲۰ کشور را تحت کنترل دارد. روال کار هم معمولی است و خاص نیست. به ما نمیگویند که در مورد موضوع خاصی عکس بگیریم و مانند بیشتر رسانهها به پوشش برنامهها، خبرها و عکسهای فیچری میپردازیم.»
او در مورد تصویری که از خبرگزاریهای خارجی در ایران وجود دارد، گفت: «اینکه در ذهن عموم اظهار می کنند خارجیها به ما میگویند چگونه کار کنیم، درست نیست! البته در بحث ادیت یا انتخاب عکس ممکن است تفاوتهایی با رسانههای ایرانی داشته باشیم.»
فرج آبادی، طراح گرافیک و دبیر سرویس عکس خبرگزاری دانشجویان – ایسنا – در ادامه به شرایط کاری در این رسانه اشاره کرد: «ایسنا به وسعت خبرگزاریهای خارجی نیست. ایسنا و چهار خبرگزاری که با هم در رقابت هستند، روال عادی خبر را همچون روزنامهها دارند همچون پوشش مراسم خبری یا اتفاقهایی که افتاده است. خبر از طریق یک سرویس به ما داده میشود یا خودمان متوجه میشویم. ما روزانه تعداد عکسهای زیادی میگیریم اما همه آنها روی خروجی خبرگزاری قرار نمیگیرد و برخی از برنامهها مانند نشستهای خبری فقط برای عکس خبر استفاده میشود نه اینکه به عنوان یک مجموعه عکس نمایش داده شود.»
ساتیار امامی، دبیر عکس روزنامه همشهری هم با شرحی از تاریخچه این رسانه گفت: «بنظرم عکاسی در خبرگزاری راحتتر از روزنامه است چون خبرگزاریها برای رسانههای دیگر تولید عکس میکنند و فعالیت گستردهتری دارند. روزنامه نیز برای استفاده از عکس خبرگزاریها حق انتخاب دارد اما عکسی که عکاس روزنامه میگیرد حتما باید به درد چاپ شدن بخورد.»
او همچنین به بخشی از مشکلات عکاسان اشاره کرد: «در گذشته عکاسی خبری در انحصار عکاس بود اما امروزه هر جای دنیا، اتفاقی بیفتد، عکس در انحصار عکاس نیست و مردم از اتفاقات عکس میگیرند و منتشر میکنند. این مسئله بد است چون حضورمان محفلی شده و به جای اینکه در کنار هم قرار بگیریم در مقابل هم ایستادهایم.»
در ادامه داوودی در مورد رسانههایی که دبیران عکس قدرتمندی دارند، گفت: «در کار دبیری عکس، مگنوم و ظهور مجلههایی مثل لایف و لوک و … بسیار تاثیرگذار بودند چون عکاس در انتخاب و چیدمان خبرها دخالت دارد.»
او در پاسخ به صحبتهای شرکت کنندگان پانل که از محدودیت در کارشان صحبت کردند، اظهار کرد: «در تمام رسانههای دنیا، اعمال محدودیت هست اما به روشهای پنهانیتر. بهرحال ما گرفتار مجموعهای از شرایط رسانهای در ایران هستیم که علاوه بر اعمال فیلترینگ معمول در همه رسانههای دنیا، مشکلمان این است که در دورههای مختلف با فضاهای باز و محدود مختلف مواجه بودهایم.»
داوودی در جمع بندی پانل گفت: «ما فاقد دبیری عکس در رسانههای ایران هستیم. کار در خبرگزاریها آسانتر است چون حجم انبوهی عکس دارند و اگر اشتباهی هم صورت بگیرد، کمتر دیده میشود اما کار در روزنامهها از این بابت سختتر است. علیرغم تلاشهایی که شده اماهنوز به دبیری عکس، توجهی نشده است و معمولا سردبیرها فکر میکنند نیازی به دبیر عکس باتجربهای ندارند. ما مدتها است بدنه گسترده و جوان شده عکاسی نمیبینیم که کار خاصی کرده باشد و اگر هم کاری کردهاند، ما ندیدهایم چون احتمالا در آرشیوهایشان باقی مانده است.»
این نشست بنا بر اشتیاق حاضرین در سالن و تخصیص زمان بیست دقیقه ای از سوی مسئول سالن در ساعت ۲۰:۲۰ دقیقه شامگاه پنجشنبه ۲۵ دی ماه پایان یافت.