#در_چنین_روزی …
بیست ویکم جولای سال ۱۹۶۹ میلادی، عکس «نخستین رد پای بشر بر سطح کره ماه» توسط «ادوین باز آلدرین» فضانورد عکاسی شد.
این عکس که طی ماموریتی ۳نفره «نیل آرمسترانگ، باز آلدرین و مایکل کالینز» بر سطح کره ماه انجام شد، در چنین روزی به واسطه دوربین عکاسی هاسلبلاد «باز آلدرین» عکاسی و به این ترتیب نخستین رد پای بشر بر سطح ماه مستندنگاری شد.
۱۹۶۹ سالی بود که بالاخره رویای گام نهادن انسان بر ماه محقق شد و نیل آرمسترانگ، باز آلدرین و مایکل کالینز زمین را به مقصد ماه ترک کردند و در نهایت آرمسترانگ و آلدرین آرمسترانگ و باز آلدرین در جریان این ماموریت که توسط سازمان هوانوردی و فضانوردی ملی ایالات متحده آمریکا (ناسا) سازماندهی شده بود در۲۰ جولای ۱۹۶۹، ساعت ۲۰:۱۸ بر کره ماه فرود آمدند. حدود ۶ ساعت بعد، آرمسترانگ در ساعت ۲:۵۶ بامداد ۲۱جولای ۱۹۶۹ نخستین گام را بر پلکان عقاب گذاشت و پس از طى چند پله پاى راست خود را روى پایه بشقابى مدول گذاشته و پاى چپش را به طرف سطح ماه دراز کرد. لحظاتی بعد از وارسى و اطمینان خاطر آرمسترانگ روى سطح ماه ایستاد و بر ماه قدم گذاشت و ایستاد.
پس از آن «آلدرین» قدم به ماه گذاشت و لحظه شگفت انگیزی را در تاریخ به ثبت رساندند و عکس ردپای آرمسترانگ را آلدرین ثبت کرد.
آرمسترانگ و آلدرین به مدت ۲۱ ساعت و ۳۶ دقیقه و ۲۰ ثانیه در کره ماه حضور داشتند و ۲ ساعت و ۳۱ دقیقه و ۴۰ ثانیه روی ماه راهپیمایی کردند و سرانجام فضانورد آپولو ۱۱ در ۲۴جولای به زمین بازگشت و در اقیانوس آرام فرود آمد.
آن هنگامی که آرمسترانگ از فضاپیما پایین آمد و بر سطح ماه گام نهاد، تصویرش به صورت زنده در شبکه های تلویزیونی سراسر جهان پخش شد. آرمسترانگ پس از گام نهادن در ماه، جملهای بسیار معروف به زبان آورد و گفت: «این گامی کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است».
به گفته ناسا، ردپای آرمسترانگ تا مدت ها بر سطح ماه باقی خواهد ماند؛ چرا که در سطح ماه به دلیل فقدان اتمسفر هیچ بادی نمیوزد، آبی جریان ندارد و فعالیت آتشفشانی به وقوع نمیپیوندد. به تعبیری دیگر در ماه جوّ و فعالیت زمینشناختی وجود ندارد و به همین دلیل، سطح ماه تغییری نمیکند؛ از اینرو اثر ردپای آرمسترانگ (و البته دیگر فضانوردانی که طی ماموریتهای آپولو ۱۱ تا ۱۷ به ماه سفر کردند) با گذشت بیش از نیم قرن هنوز در ماه باقی مانده و در تصاویر مدارگرد شناسایی ماه، ام.آر.او مشخص است.
اما در این میان آنچه جالب توجه است این است که آن سه نفر پیش از زمان بازگشت شان به زمین مقداری در حدود ۲۲کیلوگرم از خاک و سنگ های موجود در سطح ماه را به عنوان نمونه های پژوهشی برای آزمایشگاه زمین، با خود برداشتند.
شاید! یکی از شاخص ترین خدمات عکاسی به علم نجوم بواسطه تجهیزات هسلبلد انجام شده باشد. زمانی که ماموریت آپولو ۱۱ در روز بیستم ماه ژوئیه با فرود سفینه فضانورد عقاب (Eagle) روی ماه انجامگرفت و نخستین گام های بشر در کرهای به غیر از کرهی زمین جای گرفت، دوربین دیتا هسلبلد (Hasselblad Data Camera HDC) با صفحه شبکه بندی شده (Réseau) مجهز به لنز زایس Biogon 60mm – f5.6 برای ثبت محیط کرهیماه روی سینه آرمسترانگ متصل شده بود. دومین دوربین استفاده شده هم هسلبلد الکتریکی (HEC) نام داشت که جهت عکسبرداری از داخل ماژول قمری سفینهی عقاب استفاده شد.
HDC برای نخستین بار در فضا حضور داشت و این بر فشارهای ماموریت میافزود. اما این دوربین عکاسی تحت سختترین شرایط سطح کرهی ماه عملکرد فوق العاده رضایت بخشی از خود نشان داد. بعد از عکسبرداری موفق در ۲۱ ژوئیه سال ۱۹۶۹، مخازن فیلم این دوربینها جدا و دوربینها در جو کره ماه قرار گرفتند تا فضاپیما با کمترین وزن ممکن برای بازگشت به سطح زمین آماده شود.
تنظیم و ترجمه: اعظم حشمتی