1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. دوروتیا لنگ

دوروتیا

لنگ

1895/5/26

دورتیا لنگ در سال 1895 در ایالت نیو جرسی آمریکا به دنیا آمد.
او تحصیلات عکاسی خود را در دانشگاه کلمبیا تکمیل کرد و تا سال 1918 که سر آغاز سفر های او بود، در یک استودیو عکاسی در نیویورک مشغول به کار شد.
او در دهه بیست در سانفرانسیسکو در استودیو های مختلف سرگردان بود که سرانجام پس از مدتی همراه همسرش مینارد دیکسون، نقاش، به جنوب غربی آمریکا رفت و از آمریکایهای بومی آن منطقه تصاویری تهیه کرد. او معتقد بود که دوربین به مردم می آموزد که ” چگونه بدون دوربین بتوانند ببینند”.

برخی از نمونه آثار

نتیجه‌ای پیدا نشد.

در پی اغتشاش اجتماعی که با موج ” نا امیدی بزرگ” به وجود آمده بود ، دوروتیا لنگ جهت دوربین خود را به سوی خیابان تغییر داد و از رنج های افراد بی خانمان ، انبوه فقرا، اعتصاب کارگران و صبر بی پایان این افراد تصاویری به یاد ماندنی خلق کرد.
در سال 1935، او به استخدام سازمان “امنیت کشاورزان” (FSA) در آمد و از مهاجرت عظیم کشاورزان در اثر خشکسالی به نواحی غربی برای جستجوی کار، عکاسی کرد. مشهورترین عکس او (مادر مهاجر) در سال 1936 که اکنون در مجموعه عکس های کنگره نگهداری می شود، در این دوره از زندگی او خلق شد. او خود در مورد آثار این دوره اش می گوید: “هدف من گرفتن یک عکس خوب نیست، نتیجه ای که از گرفتن آن تصویر به وجود می آید مهم است. به این ترتیب هیچ کس نخواهد پرسید چگونه و کجا این عکس را گرفتی؟ بلکه با خود می گویند چنین چیزی چگونه رخ داده است؟”
در دوره جنگ جهانی دوم ، لنگ از زندانیان ژاپنی محبوس در اردوگاه ها، زنان، اعضاء گروه های اقلیت در محیط کار و کارگران کشتی سازی کالیفرنیا عکاسی می کرد. پس از جنگ او از افتتاحیه سازمان ملل در سانفرانسیسکو تصاویری تهیه کرد. دوروتی اولین زنی بود که توانست بورسیه Guggenheim را از آن خود کند اما بعد ها به دلیل بیماری نتواست آن را به پایان برساند. او در دهه 50 و 60 سفر های وسیعی به کشور های ویتنام ، ایرلند، پاکستان و هند داشت و تصاویر زیادی برای مجله لایف تهیه کرد.

دوروتیا لنگ با داشتن حقیقی ترین حس، ذاتا یک عکاس بود. زیرا او به گفته خودش در یک دنیای کاملا تصویری زندگی می کرد. او همه چیز را در اطراف خود به صورت یک تصویر می دید: لباسی که در اثر وزش باد در حال تکان خوردن است، دستهای چروکیده و پیر، جمعیت آدمها در صف اتوبوس همگی برای او زیبایی بصری داشتند. چشم های او مانند لنز دوربین عمل می کردند و دوربینش فقط زائده ای در بدن او بحساب می آمد! او در تمام دوره حیاتش چنین بود.

او سعی داشت در تصاویر خود حس انسان دوستی ، محبت و همدردی را منعکس کند. تصاویر دوروتی لنگ در بسیاری از کتاب ها به چاپ رسید و در نمایشگاه های متعددی به نمایش در آمد. سرانجام او در سن 70 سالگی در اثر بیماری سرطان در گذشت.

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست