مرد جوانی که دارای چشمانی درخشان بود و در دهه های 1940 و 1950 به اوج شهرت رسید ، اندیشه های خیره کننده ی بی شماری در سرداشت . آودون همان عکاس جوان تیز هوش و پرشوری که روح تازه ای در کالبد عکاسی مد دمید ، کار خود را به عنوان عکاس تکچهره نگاری که از موضوعات خود با سبکی بسیار خشن عکس می گرفت ، آغاز کرد.
در بطن آثار آودون ، تناقضات بی شمار و درک ناشدنی وجود دارد و خود عکاس نیز اکراه داشته است که پرده از رمز و راز نظرات خود بردارد و به شرح و تفصیل آنها بپردازد.هرچند واقعیت هایی می تواند در پس وجوه سطحی عکس های مد آوردن و تصاویری از چهره های زیبا نهفته باشد، اما منتقدان اظهار داشته اند که “واقع گرایی” تکچهره های او ، در نهایت شکل تازه ای از تصنع بوده است. آودون در پاسخ به این انتقادات، تعبیری از دایان آربس را نقل می کند که بنابر آن ، عکس ” …. رمز و رازی بر روی رمز و راز دیگر است . ”
او چیزی ابراز نمی دارد و افراد را در برداشت ها و اکنش های خود آزاد میگذارد . توجه آودون به دنیای مد و هنر عکاسی تکچهره معطوف بوده است ؛ با این همه کار او به عنوان وقایع نگاری درخشان که از ذهنی ابدا گر و کاملا همخوان با زمانه ی خود برخورداربوده و به ثبت تحول ذوق ها و سلیقه ها در زمینه ی مد و زیبایی پرداخته ، شایسته ی تقدیر است.
ریچارد آودون در 1923 در نیویورک زاده شد . عکاسی را در نیروی دریایی ایالات متحده فراگرفت . او ورود خود به دنیای عکاسی مد را مرهون الکسی برودوویچ سرپرست هنری درخشان مجله ی هارپرزبازار بوده است که استعداد زاینده ی او را در زمانی که تحت سرپرستی وی در موسسه ی جدید پژوهش های اجتماعی کار می کرد، تشخیص داد. عکس های آودون از 1945 به بعد در صفحات مجله ی هارپرزبازاربه چاپ رسید و او کار خود را طی بیست سال به صورت قرار دادی با این نشریه ادامه داد. در 1966 کارفرمای خود را عوض کرد و قراردادی با مجله ی ووگ بست . او همواره همکار باقریحه و پرکاری برای این نشریه بوده است.
ابتدای کار آودون مصادف با دوران تجدید حیات شهر پاریس بود که پس از سال های جنگ ، مجددا مبدل به مرکز بزرگ مد و فرهنگ شده بود. عکسهای او از مجموعه های بزرگ مد پاریس که آنها را در خارج از عکاسخانه می گرفت ، از زمره ی درخشان ترین آثار است که در ابتدای کارخود در دنیای مد به خلق آنها پرداخت . سرمشق آودون در این عرصه ، مارتین مونکاچی نام داشت. اونخستین عکاسی بود که توانست به این گونه ی عکاسی که تا آن زمان ایستا و قراردادی بود، زندگی و حرکت ببخشد. آودون نیز به شیوه ی مونکاچی ، مانکن های خود را به جنب و جوش وا می داشت و از آنها در حالی که می خندیدند ، حرکت می کردند، از روی یک گودال آب می پریدند ، از تاکسی خارج می شدند یا در کلوپ های شبانه بودند ، عکس می گرفت . مانکن های جذاب و بسیار وجیه او، در نقطه ی مقابل مانکن های دوران پیش از جنگ که داری چهره هایی سرد و بی روح بودند، قرار داشتند.
در سالهای 1970 تصویر جدیدی از زیبایی از ورای عکس های مد آودون ظهور کرد . همچنین طی سالهای 1970 ، علاقه ی زیادی به کار در زمینه ی عکاسی تکچهره از خود نشان داد و در 1975 نمایشگاه مهمی در نگارخانه مارلبره نیویورک برگزار کرد. این تکچهره ها به سبب تنظیم دقیقشان و درپاره ای ازموارد به خاطر آنکه در اندازه طبیعی بزرگ شده بودند و بخش هایی از دیوار را سراسر می پوشاندند تاثیر بازهم افزون تری پیدا می کردند.
توانایی هایی که آودون به عنوان عکاس ازخود نشان داده است شبیه دو قطب آهن ربا است که تنها به دلیل تضاد دائمی و کامل با یکدیگر وجود دارند و وابستگی متقابلی را پدید می آورند که قطعی ، اما آشتی ناپذیر است.

(باتشکر ازهمکاری آقای محسن راستانی در انتخاب عکسهای این هنرمند )