به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، تابستان سال ۸۷ بود که با گردهم آمدن پیشکسوتان و هنرمندان عکاسی تبریز، سیدقاسم ناظمی مدیرعامل وقت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز از آغاز به کار جشنواره‌ای خبر داد که قرار بود حافظ مواریث عکاسی این دیار باشد.
نخستین جشنواره عکس فیروزه با پشتوانه عکاس بزرگی به نام حسن سربخشیان به عنوان دبیر آنقدر وزنه بزرگ و مطرحی محسوب می‌شد که خیلی زود توانست اعتماد عکاسان سراسر ایران را جلب کرده و پای بزرگان عکاسی را به تبریز باز کند.
این روند سه سال متوالی با تغییر دبیر اجرایی به کار خود ادامه داد و فیروزه موفق شد با عنوان "اسکار عکاسی ایران" به چنان محبوبیتی برسد که در کمتر جشنواره‌ای دیده می‌شود. ولی پس از سه دوره برگزاری یک باره سیاست‌هایی اتخاذ شد که ترجیح می‌داد فعلا فیروزه‌ای در کار نباشد.
در این وقفه‌ی دو ساله حرف و حدیث‌های زیادی به گوش رسید. از حاشیه‌های ریز و درشتی که قطعا در پشت بند هر جشنواره موفقی سر باز می‌کند و با اندک مدیریتی می‌توان چنین بحران‌هایی را رد کرد ولی مسئولان تبریزی ترجیح دادند سیاست سکوت و سکون را پیش بگیرند و چنین شد که فیروزه متوقف شد!
حالا بعد از دو سال از سکوت ِ فیروزه‌ای باز هم دبیرخانه جشنواره عکس فیروزه فراخوان داده و عکاسان ایران را دعوت به شهر فیروزه‌ای کرده است. جشنواره‌ای که برخلاف دوره‌های گذشته قرار است طی ۳ ماه برگزار شود و این روزها، روزهای میانی خود را می‌گذراند.
*این جشنواره «فیروزه‌ی چهارم» نیست
رئیس هیئت مدیره انجمن عکاسی آذربایجان‌شرقی با بیان اینکه نمی‌توان عنوان «جشنواره» برای فیروزه‌ی چهارم اطلاق کرد، تصریح می‌کند: آن چیزی که از فیروزه به صورت روتین در ذهن عکاسان مانده به این صورت بود که چهار روز عکاسان می‌آمدند و با حضور یک باره اتفاق زیبایی را رقم می‌زدند ولی چیزی که فراخوان امسال جشنواره توضیح داده حکایت از جشنواره‌ای با طول مدت ۳ ماه است!
نادر فارغی ادامه می‌دهد: شاید این چنین جشنواره‌هایی هم در دنیا باب باشد و شکل و شمایل آن تجربه شده باشد ولی این روال متفاوت دیگر ربطی به فیروزه ندارد و جشنواره‌ای مستقل است.
وی با اشاره به اینکه نباید به بهانه آرام نگاه داشتن جو برگزاری و دوری از حواشی با آبروی یک جشنواره موفق بازی کرد و بهای سنگینی پرداخت، می‌گوید: مگر کار امنیتی انجام می‌دهیم که از حضور عکاسان واهمه داشته باشیم؟ این صرفا یک کار هنری است. فیروزه زمانی زیبا بود که همه می‌دانستند در یک زمان ثابت ۱۰۰ نفر عکاس در تبریز حضور دارند و در یک ثانیه ۱۰۰ شات همزمان زده می‌شود.
*پیشکسوتان و متخصصان عکاسی فراموش شدند
فیروزه از همان ابتدا با یک تیم مشورتی آغاز به کار کرد و شاید همین استفاده از تخصص‌ها بود که منجر به موفقیت آن شد ولی متاسفانه در فیروزه‌ی چهارم چنین چیزی دیده نمی‌شود.
فیروزه‌ی اول اگر موفق بود و یادی ماندگار از خود به جا گذاشت، پشتوانه آن دبیر اجرایی متخصص و با تجربه بود و اگر رفته رفته رو به افول رفت باید دلیل آن را در همین محور بررسی کرد.
دبیر دومین جشنواره سراسری عکس فیروزه در این باره می‌گوید: شهر ما تبریز دارای عکاسان نام آشنای بزرگی است که گر چه سواد آکادمیک زیادی ندارند ولی تجربیات گرانبهایی دارند که بهتر است مسئولان برگزاری فیروزه چهارم با دعوت از این کهنه‌کاران از ظرفیت موجود استفاده کنند.
کریم متقی ادامه می‌دهد: در جشنواره‌هایی این چنین باید متخصصان عکاسی جمع شوند و با همفکری کاری ارائه شود که آبروی شهر تبریز حفظ شود، در غیر این صورت جشنواره‌هایی این چنین به نقطه مطلوبی نمی‌رسند.
در این بین رئیس هیئت مدیره انجمن عکاسی آذربایجان شرقی نیز از بی‌خبری این انجمن (که تنها نهاد رسمی عکاسی تبریز است) از برپایی فیروزه چهارم خبر می‌دهد و می‌گوید: ما زمانی متوجه برگزاری جشنواره شدیم که فراخوان داده شده بود.
فارغی با اشاره به اینکه در فیروزه چهارم تنها نام ۵ عکاس از تبریز که میزبان این جشنواره است دیده می شود، می‌افزاید: انجمن عکاسی تبریز ۴۰۰ عضو دارد. فرض کنیم از این تعداد فقط ۲۰۰ نفر عضو فعال باشند. یعنی از ۲۰۰ نفر فقط ۵ نفر در جشنواره امسال شرکت کرده‌اند!
وی تصریح می کند: این به معنی این نیست که انجمن عکاسی قصد تحریم جشنواره را داشته است چرا که هنر عکاسی یک هنر مستقل و شخصی است که هر عکاسی می‌توانست با مراجعه به سایت فیروزه اقدام به ثبت‌نام کند. در واقع باید در پی جستجوی علل این عدم تمایل عکاسان تبریزی به شرکت در این جشنواره باشیم.
این در حالی است که به اعتقاد مجید سعیدی، عکاس آژانس خبری گتی، اگر بخواهیم از لحاظ اقلیمی مقایسه کنیم باید گفت عکاسان شمال‌غرب کشور بسیار قوی هستند.
رئیس هیئت مدیره انجمن عکاسی آذربایجان شرقی می‌گوید: سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز می‌توانست از انجمن عکاسی استان بخواهد فراخوان جشنواره را از طریق سایت رسمی خود اطلاع‌رسانی کند و اطلاعیه‌های خود را از این درگاه منتشر کند.
فارغی ادامه می‌دهد: ولی متاسفانه چیزی که در فراخوان دیده می‌شود برپایی فیروزه چهارم با همکاری نهادی به اسم "خانه عکاسان تبریز" است که به واقع هیچ ماهیت بیرونی ندارد و این نام در هیچ جایی ثبت نشده و شماره ثبت و اساسنامه‌ای ندارد!
در این بین بهرام تندران، عضو هیئت مدیره انجمن هنر عکاسی تبریز نیز می‌گوید: خانه عکاسان تبریز وجود خارجی ندارد و بهتر بود معاونت فرهنگی شهرداری با همکاری انجمن عکاسی که نهادی رسمی است اقدام به برگزاری این جشنواره می‌کرد. مطمئنا در این صورت اعتماد عکاسان نیز برای شرکت در جشنواره بیشتر می‌شد.
تندارن ادامه می‌دهد: متاسفانه یک سیستمی وجود دارد که می‌گوید دبیر جشنواره حتما باید از درون سازمان برگزار کننده انتخاب شود.
سیدرضا علوی به عنوان مدیرعامل سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز گر چه مدیری خوب است ولی "عکاس" نیست و تخصصی در این امر ندارد که بخواهد دبیر جشنواره باشد!
وی می‌گوید: کسی مثل "علی‌حامد حقدوست" امروز به عنوان برند تبریز در عکاسی است که بی‌اغراق عکاسی تبریز را با او می‌شناسند ولی متاسفانه از چنین هنرمند برجسته‌ای در شهر خودش برای چنین جشنواره مهمی استفاده نمی‌شود و استعدادهایش نادیده گرفته می‌شود!
*تبریز متولی فرهنگی ندارد
تبریز متولی فرهنگی ندارد و این تمام ماجراست. در جایی که نهادهای فرهنگی همچون اداره فرهنگ و ارشاد و حوزه هنری که پرچم‌داران اصلی فرهنگی شهر محسوب می‌شوند، راه انزوا پیش گرفته‌اند و هیچ فعالیتی ندارند نهادی مثل شهرداری وارد کار می‌شود.
هر چند که در وانفسای نبود اقدامات فرهنگی در شهر باید قدردان سازمان فرهنگی هنری شهرداری بود که با راه‌اندازی جشنواره‌های ریز و درشت سعی در جبران کاستی ها دارد ولی واضح است که چنین نهادی بدون دخیل کردن افراد متخصص در مباحث هنری نمی‌تواند آن چنان که باید این جشنواره‌های هنری را هدایت کند.
مطرح شدن بازار تبریز که امروز به ثبت جهانی رسیده و با افتخار هر گردشگری را سمت خود جذب می‌کند شاید یکی از دستاوردهای حضور دسته جمعی عکاسان و به ثبت رساندن چهره ای متفاوت از پستوهای آن باشد. بازاری‌هایی که با دوربین‌ها رفیق شدند و به آن حجم از عکاسان اعتماد کردند و حجره‌های خود را در اختیار هنر گذاشتند.
"اولین‌های تبریز" موضوع تخصصی فیروزه چهارم است که قرار است عکاسان تاریخ تبریز را واکاوی کنند و از گذشته‌ها شات بزنند. موضوعی که اگر تخصصی‌تر و همه جانبه‌تر از امروز آغاز بکار کرده بود می‌توانست نوید اتفاقات خوش در تاریخ و هنر تبریز باشد.
انتهای پیام/۶۰۰۰۱/ش۴۰/د۱۰۰۰
