ادوارد کرتیس در سال 1868 در حوالی وایت واتر ویسکنسین به دنیا آمد. چندی بعد خانواده اش عازم مینسوتا شدند و او در آنجا به عکاسی علاقمند شد. ادوارد به سرعت دوربینی برای خود ساخت و نحوه ی ظهور عکس را نیز فرا گرفت. در سن 17 سالگی در سنت پائول به کار آموزی در حرفه ی عکاسی پرداخت. پس از عزیمت خانواده اش به سیاتل واشنگتون، یک دوربین دست دوم و نیمی از سهام یک استودیوی عکاسی را خریداری نمود. سپس ازدواج کرده و صاحب چهار فرزند شد.
در سال 1898 کرتیس هنگام عکاسی در کوهستان رینیر با گروهی از دانشمندان معروف که راه را گم کرده بودند رو به رو شد . در میان آن گروه، جرج برد گرنیل کارشناس معروف سرخپوستان حضور داشت. او مجذوب کار کرتیس شد و از وی خواست تا دوسال بعد از سرخپوست های بلک فیت ساکن موناتانا عکاسی نماید. این پروژه فرصتی برای او بود تا به تمرین و تقویت مهارت های عکاسی و سبک شناسی خود بپردازد. انجام چنین پروژه عظیمی در این عصر و روزگار غیرقابل تصور به نظر می آید. کرتیس برای انجام این پروژه ها، علاوه بر پول نیازمند مساعدت هوا، هماهنگی وسیله نقلیه، تجهیزات ماشینی، تکنسین های کارآزموده، وجود محققین و موافقت قبایل بود. او از ماه ها قبل تعدادی از همکارانش را می فرستاد تا با قبایل ملاقات کنند. پس از تعیین وقت مقرر، کرتیس سوار بر اسب یا گاری از مسیرها یا جاده های قدیمی می گذشت تا با آنها در قلمروشان ملاقات کند. کرتیس و همکارانش کار خود را با مصاحبه با مردم شروع می کردند و سپس از آنها در فضای بیرونی در محیط قبیله و یا در داخل چادر استودیو که نورگیر سفقی داشت، عکس می گرفتند . وی در طول عمر خود با بهره گیری از این روش ها و تکنیک های مشابه آن موفق به ثبت زیباترین عکس های موجود از سرخ پوستان گردیده است.
یکی از اهداف کرتیس به تصویر کشیدن هرچه بیشتر روش های زندگی بومی مردم بود. او معتقد بود که مردم کنونی همراه با پیشرفت های هنری و صنعتی شان، ما حصل تلاش گذشتگان هستند؛ لذا توجه به گذشته رانباید از نظر دور داشت. او با این عقیده، نسخه هایی از زبان و موسیقی سرخپوست ها تهیه نمود و عکس های بسیاری از قبیله های مختلف گرفت که روایتگر تاریخ، اساطیر، جمعیت، غاهای محلی، محل اقامت، پوشش، بازی ها ، جشن ها، آداب تدفین و سایر اطلاعات اولیه از زندگی سرخپوستان بود.
کرتیس گاهی اوقات برای باز آفرینی سنت های گذشته، سوژه های خود را تا حد ممکن به اشکال سنتی خود درآورده و در صورت لزوم برای آنهایی که لباس نداشتند، لباس مناسب تهیه می نمود. صحنه های نبرد، جشن ها و سایر فعالیت های آنها را باز سازی می کرد. این تلاش های بومی با خوشحالی و لذت بزرگان قبایل همراه بود و باعث حفظ روش های اولیه زندگی آن مردم می شد.
با انتشار جلد بیستم این مجموعه از کتاب ها در سال 1930 سرانجام تلاش و کوشش کرتیس در حالی به پایان رسید که از بیماری جسمی و عصبی رنج می برد. کم رنگ شدن توجه و علاقه به سرخپوست ها، افسردگی شدید و سایر نیروهای منفی سبب شد تا او نتواند این پروژه را از لحاظ مالی با موفقیت به اتمام ساند و تنها 300 جلد از این کتاب که سرخپوستان شمال نام داشت به فروش رسید . کرتیس بقیه سال های عمر خود را در کنار دخترش بت و همسر او در لس آنجلس گذراند.
سرانجام در 21 اکتبر 1952 کرتیس در سن 84 ساگی در اثر حمله قلبی در لس آنجلس غریبانه چشم از دنیا فروبست اما یادگاری که او از خود برجای گذارد همچنان زنده و پابرجاست.