1. خانه
  2. اخبار
  3. از میان رسانه ها
  4. عکسهای گوهر دشتی در گالری محسن/ناکجا آباد جهان در ایران بی‌عنوان

عکسهای گوهر دشتی در گالری محسن/ناکجا آباد جهان در ایران بی‌عنوان

منبع: خبرآنلاین –

این روزها نمایشگاه «ایران بی‌عنوان» در گالری محسن برپاست، عکس‌هایی عجیب و غیرمتعارف.
فرزانه ابراهیم‌زاده: « در به درتر از باد زیستم/ در سرزمینی که در آن گیاهی نمی‌روید» این بیت شاملو که در ورودی گالری منفی یک محسن با فونت تیتر درشت مشکی بر زمینه توسی کمرنگ نوشته شده همه آن چیزی است که قرار است در نمایشگاه «ایران بی‌عنوان» گوهر دشتی ببیند.
این نمایشگاه که عصر بارانی جمعه ۸ آبان ماه در گالری محسن افتتاح شد تصویری بی‌نقاب از مردمی است بی سرزمین.

زنی سراپا مشکی پوش با چمدانی در دست در کنار دختر بچه‌ای که با مقنعه سفید در میانه راهی ایستاده که انتهایش تپه‌هایی خاکی با شکل‌های نامنظم و هراسناک نشانه‌ای از زندگی و آینده را به نمایش نمی‌گذارد. این عکس آغاز این مجموعه در نمایشگاه است که قرار است تصویری از آدم‌های بی‌آینده را در سرزمینی بی‌آینده به نمایش بگذارد. بیابانی که دشتی مجموعه عکس‌های خود را گرفته جایی است در میان ناکجایی که انسان‌ها به دنبال آینده‌ای ناآشنا پا به آن می‌گذارند شبیه خود مهاجرت. تصویری که این روزها جهان با آن رو به رو است. مهاجرانی که از همه جای دنیا به خصوص خاورمیانه به دنبال نجات جان خود و زندگی بهتر همه زندگی‌شان را در چمدانهای کوچکی میگذارند و به سوی سرزمینی میروند که شاید هیچ آیندهای برای آنها ندارد. دشتی برای تصویر این بیمکانی از محیط یک بیابان بهره گرفته است که در آن کوه‌هایی بی‌شکل قرار دارد. کوه‌هایی که به نظر خود دشتی نوعی پناهگاه هم برای این آدمها است که به آن بیابان پناه برده‌اند. بیابانی که هرچند در گفتار خودش جایی در میان قشم است اما شبیه هیچ جایی نیست.


انتخاب چنین فضایی در این مجموعه یکی دیگر از نقاط قوت این مجموعه است. به قول متنی که مهسا فرهادی کیا در معرفی این نمایشگاه نوشته است:« دوگانه فرهنگ و طبیعت در این مجموعه مضمونی کلیدی است. گستره‌ی بکر و ناب طبیعت در برابر فرهنگی که مدرنیته را بر نمی‌تابد قرار میگیرد. » او طبیعت را در این مجموعه ملجایی برای انسان مدرن و خسته از همه دستاوردهای زندگی مدرن به سمتی کشانده است که یک ناکجاآباد. است. ناکجاآبادی در جهان است که مردم به آنجا پناه می‌برند تا بدنیا بیایند و بمیرند.
به اعتقاد فرهادی کیا:« سرگردانی و ‌آواره گی در زندگی انسان معاصر خاورمیانه‌ای، مختصات تجربه‌ی جمعی هجرت و کوچ؛ تاریخ جوامعی که چون یارای ماندن و مقاومتی برایشان نمی‌ماند بالاجبار تن به هجرت می‌دهند.»
زنی که پیکر پسرش را از میان کوه‌ها در آغوش دارد یا عروس‌ها و دامادهایی که روی یک قالیچه جشن عروسی‌شان را می‌گیرند و آدم‌هایی که از میانه یک گودال به اعتراض برخاسته‌اند.آدم‌هایی که در میان چشمان‌شان هیچ نشانه‌ای از امید نیست. او درباره این آدم‌ها می‌گوید:« این روایت مهاجرانی است که این روزها در کمپ‌ها و حتی در مکان‌های بی‌آینده زندگی می‌کنند و در تلاش هستند تا زندگی خود را در سرزمینی بیگانه از صفر آغاز کنند. او در جایی گفته است:« ایران بی‌عنوان از تجربه زیستن بر روی این خاک نشات می‌گیرد. البته چون فرمالیستی شده‌اند می‌تواند به هرجایی تسری یابند.»

«ایران بی‌عنوان» پیش از این در سامرست‌هاوس لندن و سیدنی به‌نمایش درآمده است.
گوهر دشتی متولد ۱۳۵۹ در اهواز است و فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشدعکاسی از دانشگاه هنر تهران است. او در سالهای اخیر به تدریس عکاسی تخصصی در دانشگاههای هنر، الزهرا و علم‌ و فرهنگ مشغول بوده است. آثار دشتی در گالری هایی مانند موزه هنرهای زببای بوستن، موزه ویکتوریا و آلبرت لندن، موزه هنر مری ژاپن، بنیاد هنر کادیست پاریس و مرکز پژوهش گتی در لس‌آنجلس به‌ نمایش درآمده است.

نمایشگاه «ایران بی‌عنوان» تا ۲۰ آبان از ساعت ۴ تا ۱۰ شب در سالن «منفی یک» گالری «محسن» واقع در خیابان ظفر شرقی، کوچه ناجی، خیابان فرزان خیابان نوربخش بلوار مینای شرقی پلاک ۴۲ برای بازدید عموم آزاد برپاست.

پیشین
شش عکس برتر از یک گشت و گذار کویری
پسین
صارمی: نگرش ضعیف دینی سبب تضعیف عکس‌های عاشورایی است/ نوروزی: عکاسان الگوسازان جامعه هستند

به تازگي منتشر شده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
شما برای ادامه باید با شرایط موافقت کنید

فهرست