نمایشگاه عکس و ویدئو امید صالحی با عنوان «اینجا، من دو اسم دارم» در محل گالری راه ابریشم بوستان لاله در حال برگزاری است.
نمایشگاهی که امید صالحی در آن با نمایش چندین عکس و ویدئو همچنان به هنر عکاسی وفادار مانده و تجربه هایی متفاوت از نگاه اجتماعی به عکاسی مستند را در قالبی نو برای مخاطب به همراه اورده است.
« امید صالحی » متولد سال ۱۳۵۱ در شیراز و دانش‌آموختهٔ رشتهٔ ارتباط تصویری/ گرافیک از دانشگاه شهید رجایی تهران و رشتهٔ عکاسی فاین آرت از کالج ارتباطات لندن (LCC) است. صالحی عکاسی را از تابستان سال ۱۳۶۹ با شرکت در دوره‌های آموزشی انجمن سینمای جوانان ایران آغاز کرد و توانست با شرکت در مسابقه ها و جشنواره های عکس در آن زمان ، عنوان یکی از استعدادهای عکاسی مستند را از آنِ خود کند.
در استیتمنت ویدیو آرت نمایشگاه «اینجا، من دو اسم دارم» به قلم هنرمند نوشته شده: «این ویدیو تصویر پاسپورت مرا نشان می‌دهد. وقتی که برای کنترل پاسپورت مراجعه میکنم. از من سوالات تمام نشدنی‌ای پرسیده می‌شود که مزاحم هستند و احساس میکنم درست مثل یک جنایتکار قضاوت می‌شوم، در حالی که نیستم.
در این ویدیو می‌توانید ببینید چگونه کلمات روی من تاثیر می‌گذارند که احساس ناراحتی مرا از مورد سوال قرار گرفتن نشان می‌دهد .»
وی در سال ۲۰۱۱ و طی اقامتش در لندن کتاب عکس «امید صالحی: سفر یک عکاس در ایران» را منتشر کرد. عکسهای این کتاب در فصل‌های تهران، نقاشی‌های دیواری شهری، عکاسی‌های زائران مشهد در استودیوها، ایمان و گردش در ایران عرضه شده‌اند.
نمایشگاه «اینجا، من دو اسم دارم» که شامل عکس و ویدئو است دستاورد دغدغه‌های صالحی در سال‌های اخیر و به ویژه پس از سکونتش در شهر لندن است. هرچند عکاسی او از حال و هوای مستند به سمت عکاسی هنری گرایش داشته اما هنوز صالحی ارتباطش را با مسائل اجتماعی حفظ کرده و می‌توان گفت که در کارهای جدید او هنوز دغدغهٔ عکاسی مستند اجتماعی و به خصوص مفهوم مهاجرت در قالبی متفاوت دیده می‌شود.
صالحی در بخشی از قاب نخست این نمایشگاه آورده است: «عکاسی برای من همیشه رسانه‌ای بوده است که از طریق آن با مردم رابطه برقرار کرده‌ام و کوشیده‌ام محیط اطرافم را درک کنم. پس شگفت‌آور نیست که عکاسی نقش مهمی در مستند کردن سفرم (مهاجرت) داشته است. سفری پر از شگفتی و درس‌هایی که آموختم. سخت‌ترین کار‌ها تغییر عادت‌ها بود و شیرین‌ترین آنها٫ آزادی بیان هر آنچه که به ذهنم خطور می‌کرد و یا احساس می‌کردم.»
نمایشگاه عکس و ویدئو امید صالحی با عنوان «اینجا، من دو اسم دارم» تا پایان روز ۲۵ دی ماه جاری همه روزه به غیر از شنبه‌‌ها و تعطیلات عمومی از ساعت ۱۶ تا ۲۰ پذیرای حضور علاقمندان است.
گالری راه ابریشم در تهران، بلوار کشاورز، بین خیابان وصال و قدس، شماره ۲۱۰، ساختمان تکنوآجر واقع شده است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۳ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
موضوع نمایشگاه را بسیار جالب و خلاقانه یافتم و آقای صالحی خیلی خوب توانسته بودند با مدیوم های مختلف از جمله عکس، صدا و تصویر حس و تجربه مهاجرت خود را با مخاطب در میان بگذارد و او را درگیر کند.
عکسهای تلفیقی ایران و لندن که به صورت کارت پستال هم به مخاطبین عرضه میشد ایده جالبی بود.
در بخشی دیگر که مکالمات پیامکیش را به صورت عکس درآورده بود و بخش دیگر که تصویری از صفحات روزنامه ای بود که خاطرات و ماجراهای خودش را به چاپ رسانده بود ، خلاقیت خوبی بود اما برای مخاطبینی که زبان انگلیسی نمیدانند شاید معنایی نداشت و حتی کسانی که زبان انگلیسی هم بدانند شاید خواندن آنها در حوصله شان نگنجد مگر انکه هدف چیز دیگری بوده باشد. شاید در این بخش هم متنی یا توضیحی نوشته می شد بهتر بود.
امیدوارم ایشان بتوانند همین نمایشگاه را در لندن نیز برپا کنند. فکر میکنم استقبال خوبی بشود. آرزوی موفقیت و سلامتی برای ایشان دارم.
نمایشگاه عکس و ویدئو امید صالحى نمایشگاه متفاوت از نمایشگاه هایى مستندى بود که تا کنون دیده بودم
امید صالحى را تا قبل از دیدن این نمایشگاه نمیشناختم اما نگاه ویژه عکاس، چیدمان، استفاده همزمان عکس و ویدئو ، گواهى نگاهى باتجربه و باسواد را میداد، که با هوشمندى، حضور در موقعیت جغرافیایى متفاوت را ، در قالب پروژه اى مستند از زندگیش را ثبت و به تصویر کشیده است.
آنچه برایم بسیار جالب بود، از هر آنچه ما بسادگى روزانه و هر لحظه از کنار آن میگذریم، با نگاهى دقیق درک کرده و آن را در قالب فیلم و ویدئو ثبت و ضبط کرده بودند. و از یکى از رسالت هاى عکاسى به عنوان یک رسانه هنرى بسیار ذکاوتمندانه و عکاسانه سود جسته بودند.
ساختار شکنى هاى سنتى در ثبت وقایع مستند و ارایه آثار ، نکته فبل توجه در این نمایشگاه براى من بود.
پرداختن به هویت انسانی، چالشهای پیشرودر جامعه جدید ، اتفاقات روزمره، جریان زندگی و به تصویر کشیدنشان حاکی از انسانی دغدغه مند و حساس به انسان و محیط پیرامون و مسائل اجتماعی اش دارد.
ارایه آثار در قالب عکس، تصویر، متن و ویدئو آرت در انتقال و درک این دغدغه ها بسیار تاثیرگذار بود و بیننده را به تفکر و همراهی وا می داشت و گمان می کنم برای بیشتر بیننده ها این ارتباط بعد از خروج از نمایشگاه نیز ادامه داشته باشد.
این نمایشگاه برای من بسیار آموزنده بود و این تلنگر را داشت تا با حساسیت، دقت و تفکر بیشتری زندگی روزمره، محیط پیرامون و اجتماع را رصد کنم.