فرانسیس فریت در ابتدای سال های 1850 به عرصه ی عکاسی پا گذاشت و به احتمال بسیار زیاد، در کنار اداره ی چاپخانه ای که مدیریت آن را تا 1856 برعهده داشت ، به عنوان فعالیتی فرعی بدین هنر پرداخت . اندک زمانی بعد ، بدنبال سفرهایی که بین 1857و1859 به خاورمیانه کرد ، به یکباره به موفقیتی چشمگیر دست یافت. به عنوان مالک بزرگ ترین موسسه ی عکاسی ، شهرتی ماندگار کسب کرد و از لحاظ مادی توفیق بسیار یافت . در واقع سازمان انتشاراتی او موسوم به موسسه ی فرانسیس فریت و شرکا که در 1859 تاسیس شد ، به چنان پیشرفتی در کار خود نایل آمد که در زمینه عکاسی مبدل به بزرگ ترین ناشر جهان شد.
فرانسیس فریت در کانون خانواده ای اصیل رشد کرد. او همواره تعلق خاطر خود را نسبت به آرمان هایی که از طریق تربیت دوران کودکی در ذهنش شکل گرفته بود، حفظ کرد. تعلیم و تربیت فریت هم جنبه ی عملی داشت و هم جنبه ی نظری و او خود آموخته ای بود که در زمینه های بسیار تبحر پیدا کرد .
فریت زندگی سعادت مندانه و پر مشغله ای را پیش روی خود داشت . داستان های زندگی او که به نسل های بعدی رسیده حاکی از آن است که به همان اندازه که فعالیت های حرفه ای وی توام با موفقیت بوده ، زندگی خانوادگیش نیز سعادتمندانه سپری می شده است . او اندک زمانی پس از آنکه ازآخرین سفر خود به خاورمیانه بازگشت و پس از آنکه موسسه فرانسیس فریت و شرکا را تاسیس کرد ، در 1860 با ماری آن روزلینگ پیمان ازدواج بست.
فرانسیس به هنگام نخستین بازدید خود از مصر در سپتامبر 1856 مسیر رود نیل را رو به بالا پیمود و بازمانده های دیدنی تمدن کهن مصر را ستود و خود از آنها عکس گرفت . بدان لحاظ که از شیوه ی کلودیون مرطوب استفاده می کرد ، ناگزیر بود طی سفر تاریکخانه ای قابل حمل ، مواد شیمیایی ، صفحه های شیشه ای دست و پاگیر و شکستنی و نیز مجموعه ای از دوربین هایی را که به وی امکان می دادند در اندازه های مختلف کار کند، همراه ببرد. صفحه های شیشه ای باید درست پیش از نوردهی حساس می شدند و بدین خاطر، فریت در هر نقل و انتقالی ناچار بود لوزام بسیار دست و پاگیری را با خود ببرد. از آنجا که مایل بود شرایط مسافرتش را آسان سازد ، به هنگام یکی از سفرهای خود کارگاهی ارابه ای راکه از انگلستان آورده شده بود ، همراه برد . این ارابه که از چوب درخت بید ساخته شده بود، هم تاریکخانه ی او بود و هم محل زندگیش . از میان مشکلات عملی متعددی که فریت با آنها مواجه بود، باید به ویژه ازمشکل کارکردن در دماهای بالا یاد کرد ، آنچنان که بارها هنگامی که مشغول اندودن کلودیون بر روی صفحه های شیشه ای بود، این ماده به نقطه ی جوش رسید.
فریت در ژوئیه ی 1857 از نخستین سفر خود بازگشت و مجموعه ای از 100 تصویر برجسته نما را از طریق موسسه “نگرتی و زامبرا” و نیز مجموعه ای از عکس های بزرگ را توسط انتشارات “توماس اگنیو” منتشر ساخت . این تصویر چنان موفقیت سریعی برای وی به ارمغان آوردند که موسسه “نگرتی و زامبرا” برآن شد که مخارج سفر دوم او را تامین کند.
فریت در نوامبر 1857 مجددا عازم سفر به خاور میانه شد تا سیر و سیاحت کامل تری در این منطقه انجام دهد. این بار از اماکن مقدس بیت المقدس ، بیت الحم و دمشق دیدن کرد واز مصر ، صحرای سینا ، فلسطین و سوریه گذشت . در مه 1958 ، با مجموعه ی بزرگی از تصاویر منفی از این سفر بازگشت . این تصاویر تحت نظارت فریت چاپ شدند و به شکل عکس های برجسته نما از طریق موسسه ی “نگرتی و زامبرا” انتشار یافتند . مردم با شورو شوق خاصی از این تصاویر استقبال کردند و از این رو فریت برآن شد که برای سفر سوم خود برنامه ریزی کند. در تابستان 1859 عازم مسافرت به مصر شد تا مسیر رود نیل را رو به بالا طی کند . این سفر اکتشافی فوق العاده ای بود و مایه شهرت او به عنوان عکاسی مکان نگار گشت