منبع: هنرآنلاین –
آرزو عمیدی هنرمند عکاس درباره نمایشگاه خود می‌گوید: عمدتا غریبه دانستن آدم‌ها و ضربه‌هایی که به هم دیگر وارد می‌کنیم به شکلی ناخودآگاه دردی ایجاد می‌کند که برای همیشه می‌ماند.
سرویس تجسمی هنرآنلاین: آرزو عمیدی هنرمند عکاس که با نمایشگاه عکس “مکر عقل” به گالری آرته آمده است، درباره این نمایشگاه گفت: ۱۵ اثر ۴۰ در ۶۰ سانتیمتر در این نمایشگاه روی دیوار رفته است و یکی از آنها ۲۴ در ۳۶ سانتیمتر که چیدمان جدایی دارد، ابعاد کار کوچکتراست و قابش هم متفاوت از سایر عکس‌هاست. در واقع این عکس، مانند پنجره‌ای است که سر راه یک مسیر قرار گرفته است. ضمن این که استیتمنت را نیز با ذغال روی دیوار نوشته‌ام تا اینستالیشن با آن دیوار کامل شود.
وی درباره انتخاب عنوان نمایشگاه اظهار کرد: عنوان نمایشگاه در ابتدا “دیگری” بود، اما بعد در سفرهایی که تنهایی به نقاط مختلف داشتم و طعم غریبه بودن را چشیدم، این عنوان را بر روی نمایشگاه گذاشتم چرا که سعی داشتم این تنهایی و غریبگی را نشان دهم. گاهی به دلیل اینکه طرف مقابل را نمی‌شناسیم و احساساتش را درک نمی‌کنیم خودمان را جدا می‌کنیم و او را دیگری تلقی می‌کنیم. به خاطر اینکه خیلی نمی‌شناسیمش و درکش نمی‌کنیم، به نظرم این یک درد است و به خاطر اینکه دیگری را نمی‌شناسیم همیشه یک مکر و نقشه داریم و بهانه‌ای داریم برای حمله به طرف مقابل برای رسیدن به منافع خودمان. اما غافل از این هستیم که این دیگری خطاب کردن دردی را می‌رساند و کابوسی که برجای می‌گذارد که همیشه برای طرف مقابل پابرجاست.
این عکاس جوان در ادامه درباره اننخاب موضوعات عکس‌هایش عنوان کرد: تصاویر همیشه متعلق به بعد از ماجراست. این فاجعه به شکل‌های متفاوتی است مثل جنگ، مسائل زیست محیطی و… این فاجعه و دردناکی مدنظرم بود. عکس‌ها را به شکل آبستره کار کردم و خود عکاسی هم به کمکم آمد، البته چیدمانی است در یک فضای آبستره که در ذهن من شکل گرفته و بعد آن را بر روی عکس منتقل کردم و بیشتر از المان‌های طبیعی مانند آتش دراکثر فریم‌ها استفاده کردم.
عمیدی همچنین رنگ را مهمترین ویژگی عکس‌هایش دانست و افزود: عکس‌ها تماما رنگی هستند و عنصر رنگ بخش مهمی از ماجراست و برای نمایش فرسودگی یا زخم‌ها از رنگ بسیار استفاده کردم. کارها ضد خشونت هستند و زمانی که این ایده به ذهنم رسید مطالعات بسیاری انجام دادم و سعی کردم توجه مخاطب را به این جلب کنم که بیشتر بر روی درون خودشان مطالعه کنند تا بیرون را اذیت نکنند. استفاده از فضای سیاه و سفید عکس‌ها را تخت و غمگین می‌کرد، درحالی که رنگ‌ها به آثارم جان داده و ملموس‌تر شده است.
وی ادامه داد: موضوعاتم ذهنی و شخصی هستند و تصاویر ذهنی خودم از خشونت، نابودی، جنگ بود. در واقع تصاویر را با داستانی که بود یا هست چیدم تا تصاویر بهتر برروی مخاطب تاثیر بگذارند. مثلا تصاویر جنگ آنقدر امروز در رسانه‌ها نشان داده شده است که دیگر تاثیر خود را از دست داده است. بنابراین من تلاش کردم حتی از فضای سوررئال در برخی تصاویر استفاده کنم تا تاثیرگذاری بیشتری برای مخاطب داشته باشد. امروز مردم خیلی راحت از کنار تصاویر می‌گذرند و من سعی کردم مخاطب را با آثارم بیشتر به فکر وا دارم.
انتهای پیام/
