بعد از شروع جنگ جهانی دوم، دیگر جاکوملی تا حد متوسطی عکاسی را آموخته بود. او در این زمان بیشتر در خیابان‌ها و سرزمین‌های جنگ‌زده ایتالیا دوربین به دست داشت و عکاسی می‌کرد.
شغل و زندگی شخصی جاکوملی طیف گسترده‌ای از موضوعات شامل تصاویر شهرها، خیابان‌ها، مناظر و روش زندگی هر روزه مردم ایتالیا را در اختیار او قرار داده ‌بود.
بیش از ششصد قطعه عکس duotone، درک جاکوملی را از کشور و مردمش با تسلط بر فرم و مفاهیم ارائه می دهد.
هم اکنون عکس های او در تمام نقاط جهان از جمله موزه‌های: MoMA, Victoria و Albert Museum به نمایش گذاشته شده است.
مجموعه عکس Paesaggio که وقت بیشتری از جاکوملی در مقایسه با پروژه‌های دیگر وی گرفت، به تایید بسیاری از کارشناسان، قوی‌ترین کارهای عمر هنری او بود. عکس هایی پرشور که طیف گسترده‌ای ازمفاهیم را پوشش می‌دهد: از موضوعات خام و عوامانه گرفته تا تصاویری ظریف و ماهرانه، از مفاهیم ساده و سرراست تا موارد کاملا پیچیده!
یکی از شاخص های آثار ماریو جاکوملی تغییرات اساسی بود که در تون و طیف رنگ عکس‌هایش در حین چاپ اعمال می‌کرد. در واقع هم نگاتیو و هم موضوع عکاسی اش را در لابراتوار دستکاری می‌کرد.(از شخم زدن زمین با تراکتور گرفته تا عکاسی از روی هوا). در نتیجه عکس‌های جاکوملی از چشم‌اندازها و مزارع ایتالیا بسیار متفاوت با عکاسان دیگر از جمله Paul Strand بود.
بسیاری از دوستداران عکاسی، ماریو جاکوملی را به واسطه مجموعه عکس هایش با عنوان ” مرگ خواهد آمد، حتی به چشم‌های شما ” که در بهار 1983 منتشر شد، می‌شناسند و برخی دیگر او را بواسطه نمایشگاه‌ها و مقالاتی که در چند سال اخیر از او منتشر شده‌است.
در مجموع میتوان چنین گفت که علاقه‌مندان به عکاسی او بیشتر آوازه‌ی جاکوملی را شنیده‌اند تا اینکه اعماق عکس هایش را دیده‌ باشند.
او در نوامبر سال 2000 در زادگاهش از دنیا رفت در حالیکه در سراسر زندگی هنری خود بر این عقیده استوار بود که: من می خواهم افکار انسان ها را عکاسی کنم.

گردآوری: ملیحه فرهادی
مترجم: زهرا درمان