1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. مانوئل آلوارز براوو

مانوئل

آلوارز براوو

2002/10/19
1902/04/02

مانوئل آلوارز براوو درسال 1902 در خانواده ای هنردوست متولد شد و دوران نوجوانی اش را در حومه شهر مکزیکوسیتی گذراند.
پدربزرگ مانوئل، نقاش و پدرش عکاسی آماتور بود.
مانوئل در دوازده سالگی تحصیل در مدرسه را ترک کرد و بعداز مرگ پدر، برای مشارکت در تامین هزینه های اداره خانواده در یک کارخانه منسوجات مشغول به کار شد. مدتی بعد در یک اداره دولتی استخدام و با وجود اینکه اومجبور بود برای گذران زندگی اش کار کند، پیوسته علاقه خود را به عالم هنر بیشتر و بیشتر نشان می داد.

برخی از نمونه آثار

نخستین برخورد او با دوربین عکاسی، در وجودش استعدادی نهفته را بیدار کرد که او به شکل دائم در طول زندگی آن را پرورش داد. برای مدت کوتاهی، در آکادمی ملی هنرهای زیبا، موسیقی و نقاشی را فراگرفت. با وجود اینکه او بسیاری از فنون عکاسی و هنر گرافیک را به صورت خودآموز فراگرفت ولی فنون عکاسی حرفه ای را از دو عکاس آلمانی (هوگو برمه و ویلیام کالو) آموخت.

مانوئل آلوارز عکاسان دیگری را در مسیر زندگی ملاقات کرد که تأثیر شگرفی بر روحیه این جوان داشتند. از این میان می توان به ” تینا مودوتی ” عکاس ایتالیایی نام برد که از کار آلوارز بسیار حمایت کرد. ایشان رییس گروه عکاسان Mexican folkways بود و به آلوارز کمک کرد تا کارش را در مجله چاپ کند. وقتی مودوتی در سال 1930 از مکزیک به دلیل اعتقادات سیاسی اش اخراج شد، آلوارز ادامه وظایف او را نیز بر عهده گرفت.

در اوایل کارش، او تحت تأثیر هنرهای انتزاعی و کوبیسم اروپا قرار گرفت و در جستجوی جزییات احساسی از زندگی روزمره در مکزیکوسیتی بود. عکس هایی مثل افراد قوز کرده، که کارگران درحالیکه به مقابل و پشت به دوربین نشسته اند، بسیار حیرت انگیز است، زیرا نور و ترکیب عکس ها باعث شد آنها بدون سر دیده شوند گویی به صندلی هایشان زنجیر شده اند.
عکس های “مانوئل آلوارز براوو ” عظمت عکس های مکزیکی را در دهه های 1930 و 1940 نشان می دهد.
مانوئل یکی از هنرمندان پیشتاز سوررئالیسم آمریکای لاتین بود، کارش به دلیل برخورداری از قدرت رئالیسم مورد تقدیر اهل فن قرار گرفت. چنانکه تمرکزعمیق نگاه او بر روی زندگی روزمره جمعیت ناهمگون مکزیک به آشکارا در مجموعه آثار وی مشهود است. همچنین، نگاه انسان گرایانه در مجموعه عکس هایش که شامل منابع ادبی، موسیقی و زیبایی شناختی است، همواره انعکاس داشت و همانطور با وسعت فوق العاده فراگیر در سایر عکس های او نیز نتیجه هایی مبهم از همین نگاه را می توان به وضوح مشاهده کرد.
ارتباط او با جامعه سیاسی و روشنفکر چپ گرای مکزیک، روز به روز به کارش جهت داد و تأثیر نگاه او از هنرمندان هم دوره اش منجر به پیدایش عکس هایی شد که پر از نماد و نشانه هایی از سر همین باورها بود.
علاقه او به تشریفات مذهبی در مکزیک، عنصری خارق العاده را در کارش به وجود آورد، عکس هایش به نوعی نماد پنهانی را آشکار می کند که در سورئالیسم رایج و معمول است.
مانوئل عکاسی است که بیشتر برای تصاویر شاعرانه از مکان ها و مردم مکزیک مورد توجه همگان قرار گرفت.
از دهه 1930، آلوارز بیش از سی سال به تدریس حرفه اش پرداخت. او در مدارس مختلفی تدریس کرد که شامل آکادمی سان کارلوس، مرکز مطالعات سینماتوگرافی از National Autonomous University of Mexico و the center School of Art می شود.
در این دوره، که مراحل ابتدایی رشد هنری او بود، گرایش های آمریکایی و اروپایی از طریق مجلات و دیدن عکاسان صاحب سبک همچون: ادوارد وستون، تینا مودوتی و هنری کارتیر برسون وارد مکزیک شد.
در سالهای بعد از انقلاب، خارجی ها در پی آزادی خلاقیت و سیاست به مکزیک آمدند و زندگی هنری در این ایالت رونق یافت.
کار آلوارز شبیه کلارنس جان لافین، عکاس آمریکایی بود که در نیوارل آنز به شکل تقریبی در یک زمان کار می کردند. هر دوی آنها به ادبیات علاقه داشتند و به طور بصری بازگشت هایی را به افسانه های عصر خود و عناوین عکس هایشان ایجاد کردند.
همچنین هر دوی ایشان از دوربین های قدیمی که کندتر از Leica که بین عکاسان آن دوره رایج شده بود، استفاده می کردند.
در دهه 1930 شاهد چکیده ای از یک ترکیب جدید از آلوارز بودیم که دنیا، مبنای تخیلات و نمادها قرار گرفت. او در زمان حیات خود، بیش از یکصد وپنجاه دوره نمایشگاه انفرادی برپا کرد و دربیش از دویست دوره نمایشگاه گروهی مشارکت داشت.
“مانوئل آلوارز براوو به شکل تقریبی هشتاد سال زندگی خود را با عکاسی بین انقلابها و تغییرات زیادی سپری کرد. هرچند، ترکیب دو عامل اصلی، حرفه او را توصیف می کند: نخستین عامل، برخورد با تأثیرات هنری در حومه مکزیک و دومین عامل، موضوع کامل مکزیکی بود.
مانوئل آلوارز به مرگ طبیعی در 19 اکتبر سال 2002 میلادی در ایالت مکزیکوسیتی کشور مکزیک درگذشت.

گردآوری: ملیحه فرهادی
مترجم: مریم باقرلو

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست