منبع: ایرنا –
در پی انتشار فراخوان رقابت نشان عکس سال مطبوعاتی ایران، برخی از پیشکسوتان عکاسی بر این باورند در کشوری که حداقل از برگزاری مسابقه عکس بی نیاز است، انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران، امور صنفی و مشکلات جامعه عکاسی مطبوعاتی کشور را در اولویت و هدف خود قرار دهد.
در سال های اخیر رابطه کاهش تولید آثار وزین و افزایش مسابقات عکاسی به شکل کاریکاتور وار درحال رشد است و برخی اساتید و پیشکسوتان این حوزه بارها با انتقاد از این رویه بر بخش آموزش در نحوه تولید تاکید کرده و براین باورند در جایی که عکاسان قادر به تحلیل شرایط تاریخی خود و ثبت آن نیستند و تولید جدی صورت نمی گیرد، رقابت بی معنا است. عکاسان باتجربه بر این باورند که باید نخست مباحث آموزشی را اولویت قرار دهیم سپس رقابت بین آثار را شکل دهیم، برخی دیگر از کارشناسان نیز برگزاری مسابقات را مسیری برای افزایش انگیزه عکاسان در نظر گرفته و بر این باورند زمانی که عکاس ها از ارزیابی آثار خود توسط یک تیم کارشناسی اطمینان داشته باشند تلاش می کنند تولیدات خود را به استانداردها نزدیک تر کنند.
انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران در فراخوانی از جامعه عکاسی دعوت کرده تا آثار خود را به دومین دوره اهدای نشان عکس سال مطبوعاتی ایران ارسال کنند و هدف از برگزاری این رویداد را ایجاد انگیزه و پویایی در میان عکاسان مطبوعاتی با هدف ارتقاء سطح عکاسی مطبوعاتی عنوان کرده است.
اکنون به این بهانه با برخی از کارشناسان در این حوزه به گفتگو نشستیم تا نظراتشان را درمورد این رویداد فرهنگی – هنری جویا شویم.
مجید سعیدی عکاس ایرانی آژانس گتی ایمیج و برنده جایزه ورلد پرس فوتو، به خبرنگار ایرنا گفت: ارزش نشان و جایزه ها مرتبط با پشتوانه حرفه ای است که نهادها برای خود طی سالیان گذشته ایجاد کرده اند، به نحوی که ما در دنیا شاهد هستیم زمانی که یک نهاد هنری و ژورنالیستی از فردی تقدیر می کند سبب می شود که در سال پیش رو فرد منتخب با موقعیت های شغلی و مالی و همچنین موفقیت های صنفی متعددی روبرو شود و در واقع نمی توان مدال و نشان را بدون پشتوانه به دست کسی داد.
سعیدی افزود: در فضای رسانه ای امروز که شخصیت های مهم توسط عکاسان روابط عمومی خودشان عکاسی می شوند و اجازه عکاسی برای بسیاری از عکاسان مهیا نیست و فعالان این عرصه را به خودی و غیر خودی تقسیم کرده اند، رسالت انجمن صنفی از بین بردن نگاه امنیتی به جامعه عکاسی مطبوعاتی است.
به گفته این عکاس باسابقه کشور، آثار ارسال شده به این رویداد، به عکاسان چندین خبرگزاری و روزنامه محدود است و این جشنواره نمی تواند واژه عکاسان خبری ایران را نمایندگی کند و انجمن باید تلاش کند فضای عکاسی را برای عکاسان تسهیل کند.
سعیدی با مقایسه عملکرد دیگر انجمن های صنفی با انجمن صنفی عکاسان مطبوعات افزود: تمامی انجمن ها توانستند برای اعضای خود امکانات رفاهی ایجاد کنند و دغدغه های معیشتی آنها را تا حدودی رفع کنند، درحالی که عکاسان مطبوعاتی به راحتی از کار بیکار می شوند، تصاویر عکاسان بدون رعایت حقوق مولف در رسانه ها به سرقت می رود و عکاسانی هستند که از بیمه برخوردار نیستند اما انجمن سرگرم، اعطای نشان است که مشخص نیست اعتبارش را از چه چیزی گرفته است.
سعیدی افزود: برگزاری مسابقه و جشنواره های عکاسی در همه جای دنیا برای تامین هزینه های مالی عکاس است و یا در غیر اینصورت برگزیدگان از اعتبار آن نهاد بهره می برند؛ حال شما از برگزیدگان سال پیش همین رویداد بپرسید با گرفتن این نشان چه اتفاق های خوبی برای آنها رقم خورده است؟
سعیدی البته در بخش دیگری از این گفت و گو از نظم هیات مدیره جدید انجمن در تقسیم وظایف تخصصی به عنوان یک رویکرد حرفه ای یاد کرد و افزود: بدون شک کارهای مثبتی که در سالهای اخیر در تیم جدید هیات رییسه انجمن انجام شده قابل چشم پوشی نیست و برگزاری نمایشگاه ورلد پرس فوتو یکی از برنامه های بزرگی است که در انجمن در حال پیگیری است و به حرکت رو به جلو در عکاسی خبری ایران شتاب بیشتری خواهد داد.
علی حامد حقدوست عکاس تبریزی برنده نشان مستند اولین دوره نشان عکس سال مطبوعاتی ایران که چندی پیش با انتشار تصاویر دختر سوخته ای با عنوان «زیبایی از دست رفته فرحنوش کوه نشین» موفق به جمع آوری دهها میلیون برای درمان آن دختر شده است با لبخندی از روی بغض، گفت: عکاس برنده نشان مستند پارسال، الان بیکار است، برای نان شب محتاج هستم، شهریه کلاس های فوق برنامه پسرم را ندارم، بعد از این همه سال عکاسی خبری یک روز بیمه ندارم و ارشاد من را به عنوان عکاس خبری نمی شناسد.
حقدوست، برنده دوسالانه جشنواره جهانی عکس نیکون از نبود آنچه «شایسته سالاری در عکاسی مطبوعاتی کشور» خواند، انتقاد کرد و گفت: در یک خبرگزاری در حال کار بودم که بعد از مدتی فردی که در کنار شغل رانندگی برای آن خبرگزاری، عکاسی خبری نیز می کرد، خواهر خود را جایگزین من کرد و در این فضای رسانه ای به هم ریخته اکثر عکاسان خبری و مستند حرفه ای اهل تبریز بیکار هستند و در کافه ها وقت خود را سپری می کنند، حال به من بگوئید که چه نهادی باید بر جذب عکاسان غیر حرفه ای در مطبوعات نظارت کند تا حقوق پایین عکاس ملاک جذب آنان در مطبوعات نباشد.
در مقابل امید وهاب زاده عکاس ثبت کننده حمله تروریستی به مجلس شورای اسلامی که سال پیش موفق به دریافت نشان عکاس سال مطبوعاتی شد این جایزه را فرصتی برای جامعه مطبوعاتی ایران دانسته و می گوید: جوایز نباید برای عکاس مسیر مشخص کند ولی این نکته قابل اهمیت است که دریافت این جایزه سبب شده است که در طول کار تلاش بیشتری کنم و حین عکاسی خبری در گوشه ذهن خود به موفقیت در رویداد اهدای نشان عکس سال مطبوعاتی ایران نیز فکر کنم.
نادر داوودی عضو هیات موسس انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران و یکی از داوران دومین نشان عکس سال مطبوعاتی،گفت: برگزاری نشان عکاس سال برای تبلیغات و معرفی عملکرد عکاسان مطبوعات در سطح جامعه کار ارزشمندی است و از همین راه می توان دیگر مطالبات صنفی عکاسان خبری را از نهادهای دولتی پیگیری کرد.
داوودی برگزاری نمایشگاه عکس را اولین قدم در انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی خواند و افزود: انجمن نباید در اول راه بماند زیرا هدف از تاسیس انجمن عکاسان مطبوعات پیگیری مطالبات حقوق صنفی عکاسان و بالا بردن سطح کیفی عکاسی خبری در ایران بوده و انجمن ها باید تلاش کنند در راستای برگزاری نمایشگاه ها به مباحث آموزشی و پیگیری حقوق عکاسان نیز توجه کنند.
وی با اشاره به مشکلات انجام کار گروهی در انجمن ها افزود: متاسفانه روحیه ما با کار جمعی سازگار نیست و در طول سالیان گذشته شاهد بوده ایم افراد در انجام کارهای گروهی قادر به مخالفت با یکدیگر هستند ولی در اجماع و تفاهم همیشه دچار مشکل می شوند، به نظر من مشکلات ریشه ای انجمن ها در نوع زیست جامعه ایران و نبود آموزش در کار جمعی تعریف می شود.
ساتیار امامی دبیر گروه عکس روزنامه همشهری نیز از اهداء نشان عکاس مطبوعاتی به عنوان یک رویکرد حرفه ای یاد کرد و گفت: انجمن اگر در سالهای نخست تاسیس خود به برگزاری چنین رویدادی فکر می کرد اکنون شاهد برگزاری هجدهمین دوره آن بودیم و بدون شک تاثیرات مثبت این رویداد می توانست امروز در فضای عکاسی ایران به عینیت تبدیل شود.
کارگردان فیلم مستند «شرح یک عکس» شنیدن نقد های منطقی را توسط اعضای انجمن الزامی دانست و افزود: انجمن عکاسان مطبوعات باید در راستای بهتر شدن به نقدهای مخالف این رویداد توجه کند و ایده های سازنده را به کار گیرد.
امامی افزود: این رویداد نه تنها برای جامعه عکاسی مطبوعاتی بلکه برای کل جامعه عکاسی ایران امری مبارک است و عکاسان خبری در طول عکاسی از رویدادهای خبری با این ذهنیت فعالیت می کنند که توسط یک تیم کارشناس مورد ارزیابی قرار خواهند گرفت.
امامی با درخواست از تمامی عکاسان خبری فعال در رسانه ها برای پناه آوردن به انجمن عکاسان مطبوعاتی ، افزود: انجمن عکاسان مطبوعاتی نیازمند حمایت همه عکاسان است و با هرنگاه و سلیقه ای باید در راستای بهتر شدن این خانواده دست به دست یکدیگر دهیم.
رضا معطریان یکی دیگر از داوران دومین نشان عکس سال مطبوعاتی ایران با اظهار شگفتی از مواجهه با عکس های ارسالی شرکت کنندگان گفت: بخشی از عکسها به دلیل شرایط حاکم بر مطبوعات ایران از انتشار در مطبوعات کشور باز مانده بودند وگرنه بدون تردید عکاسان خبری ایرانی نسبت به تحولات اجتماعی و سیاسی و مباحث زیست محیطی و ورزشی بسیار آگاهانه برخورد کرده و تمامی اتفاقات مهم را ثبت کرده اند و کیفیت بالای آثار؛ داوری را برای هیات داوران بسیار سخت کرده بود.
معطریان برگزاری نشان مطبوعاتی ایران را فرصتی برای رشد عکاسی کشور قلمداد کرد و افزود: بدون شک عکاسی ایران در منطقه بدون رقیب است و تولیدات عکاسان خبری از کیفیت قابل قبولی برخوردار است که باید توسط یک نهاد تخصصی مانند انجمن عکاسان مطبوعاتی ارزیابی شود و از شواهد مشخص است که در آینده شاهد اتفاقات رو به رشدی در جامعه عکاسی مطبوعاتی خواهیم بود.
کاووس صادقلو رییس پیشین هیات مدیره انجمن عکاسان مطبوعاتی ایران نیز در گفت و گو با ایرنا ضمن انتقاد از شیوه برگزاری این رویداد گفت: اهدائ نشان ها معمولا توسط نهادهای دولتی به هنرمندان صاحب نام انجام می شود و تغییر نام یک جایزه که دارای ویژگی خاصی نیست و در طول سال با نام های متفاوت توسط نهادهای مختلف در ایران برگزار می شود می تواند به اصالت ‘نشان’ که در حافظه ما جایگاه ویژه ای دارد، لطمه بزند و همچنین موجب تغییر نگاه عموم از یک تشکیلات صنفی به یک تشکیلات حکومتی و دولتی می شود که آسیب جدی به اعتبار انجمن صنفی عکاسان مطبوعات وارد خواهد کرد.
صادقلو افزود: شواهد نشان می داد که از ایده تا اجرای اولین رویداد تنها حدود ۲ ماه زمان صرف شده بود و طبیعی است که در این مدت زمان کوتاه نمی توان به یک ایده کارشناسی شده رسید؛ ما نباید خود را با مسابقه عکس مطبوعاتی جهان و پولیتزر مقایسه کنیم و باید از خود بپرسیم «آیا مطبوعات و عکاسی ایران پتانسیل برگزاری چنین رویدادی را به صورت سالیانه دارد.»
پیش بینی می شود این رویداد که طبق شواهد در فراخوان آن به استانداردهای مسابقات بین المللی خبری نزدیک است به مرجعی برای عکاسان خبری بدل شود و با ایجاد جایگاه حرفه ای خود سطح کیفی عکاسی مطبوعاتی ایران را افزایش دهد، با توجه به حضور افراد جوان و متخصص در انجمن عکاسان مطبوعاتی ایران امید است مشکلات و دغدغه های صنفی عکاسان و مباحث آموزشی نیز بیشتر از گذشته مورد توجه قرار گیرد و به صورت موازی در کنار برگزاری این رویداد پیگیری شود.
اولین دوره اعطای نشان عکاس سال مطبوعاتی ایران سال گذشته به یاد سه نفر از اعضای مرحوم هیات موسس انجمن؛ حسین پرتوی، کاوه گلستان و بهمن جلالی برگزار و به ۶ عکاس و یک روزنامه برتر در بخش های خبری، مستند اجتماعی، ورزشی، عکاسان زن، عکاسان استانی و پیشگامان جوایزی اهدا شد.
امسال آثار منتخب دومین دوره نشان عکس سال مطبوعاتی ایران، توسط پنج چهره شناخته شده از جمله سیف الله صمدیان، نادر داودی، محمود کلاری، پیمان هوشمندزاده و رضا معطریان داوری خواهند شد. بر اساس اعلام دبیرخانه، بیش از ۵ هزار عکس در قالب مجموعه و تک عکس برای شرکت در دومین دوره اهدای این نشان ارسال شده است.
مراسم اهدای دومین دوره نشان عکس سال مطبوعاتی ایران ۲۳ اردیبهشت در خانه هنرمندان برگزار می‌شود و آثار برگزیده به مدت یک هفته در گالری تابستان واقع در خانه هنرمندان روی دیوار می‌رود.
فراهنگ**۹۰۳۱** ۱۷۰۱
انتهای پیام /*
