با حضور مهدی مقیم نژاد در گالری سایه، آثار عکس و چیدمان نمایشگاه عکس و چیدمان خودباوری نقد و بررسی می شود.
“روزمرگی‌های معاصر” پروژه‌ی هنری دنباله‌داری است به نمایشگاه‌گردانی علی میراسماعیلی که هنرمندان منتخب برای شرکت در هر یک از فصل‌های این پروژه بدون وابستگی به هیچ یک ار سبک‌ها یا شیوه‌های تولید اثر هنری با رویکردی فرارشته‌ای سعی در نمایش مفهوم روزمرگی در شکل معاصر آن دارند.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک ، فصل اول این پروژه با عنوان [کجواج‌ها] و فصل دوم آن با عنوان [فراموشی] به ترتیب در تیرماه و مهرماه ۱۳۹۷ به نمایش درآمد.
[خودردیابی] که «به اختلال و پریشانی انسان معاصر در مواجهه با خویشتن می‌پردازد» فصل سوم این پروژه است که در قالب نمایشگاه عکس و چیدمان از تاریخ ۲۱ تیرماه جاری در محل گالری سایه افتتاح شده و در حال نمایش است.
نشست نقد و بررسی نمایشگاه خودردیابی با حضور دکتر مهدی مقیم نژاد و علی میراسماعیلی نمایشگاه‌گردان این پروژه همزمان با آخرین روز این نمایشگاه ، عصر روز چهارشنبه ۲۶ تیر ماه ۱۳۹۸ از ساعت ۱۹:۰۰ در محل گالری سایه به نشانی: تهران، خیابان کریمخان زند، خیابان سنایی، خیابان سیزدهم، شماره‌ی ۲۱ برگزار می‌شود.
مشروح گزارش این نشست و اهّم نکات مطرح شده در صورت ارسال از سوی برگزارکننده در بخش سرخط اخبار پایگاه عکس چیلیک منتشر خواهد شد.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۲ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
نمایشگاه “خود ردیابی” با استفاده از مفاهیمی برگرفته از دنیای مدرن جذابیت خاصی را برای مخاطب ایجاد می کند.
مفاهیمی همچون Interdisciplinary، Pop art، Mix media و Digital art و پرداخت صحیح به آنها زمینه ای وسیع تر برای هنرمند معاصر جهت ارائه ایده و بکارگیری Midium های مختلف فراهم می آورد.
علیرغم واقع نشدنِ برخی Concept های مورد نظر هنرمندان دارای اثر در نمایشگاه، جرات و جسارتِ آنها در بگارگیریِ روشهای مختلف هنر مدرن و ورود به دنیای هنر دیجیتالی قابل تحسین است.
اتفاقی که با وجود گذشت حتی نیم قرن از ورود اینگونه اصطلاحات و روشهای ارائه آثار هنری در دنیا، کمتر شاهد آنها در کشورمان بوده ایم.
نکته مهم در استفاده از روشهای بینا رشته ای، هنر همگانی، هنرهای تلفیقی و هنر دیجیتالی دانستن محتوا و قوانین حاکم بر آنهاست و نه صرفا دریافت پوسته ای از این مفاهیم.
هنرمندانِ نمایشگاه ” خود ردیابی” به نظر بنده در ورود به دنیای هنر دیجیتالی موفق عمل کردند، اما در پرداخت به محتوا و قوانین آن به تلاش و مطالعه بیشتری نیازمندند.
گرچه جلسه نقد بیشتر بر پایه توصیفِ کاستی ها و هم خوان نبودنِ محتوا و نحوه ارائه می چرخید، نکته قابل تامل در این نمایشگاه روش ارائه آثار به شیوه ای کاملا مدرن بود که ذهن بیننده را از نا آگاهیِ او نسبت به دنیایی که در آن زندگی میکند آگاه میکند.
سردرگمیِ انسانِ امروز در مواجهه با خویشتن در واقع می تواند سردرگمیِ او در مواجهه با آگاه نبودن و نادانیِ خویشتن از فضای زیست او باشد.
از نکات مثبت این نمایشگاه ارایه آثار هر هنرمند در شیوه ای خلاقانه و بکارگیری رسانه ها و ابزار های مختلف برای بیان دیدگاه و نظرشان در خصوص موضوع بود.
در هر اثر ارایه شده ساعت ها تفکر، کنکاش و جستجوی هر هنرمند مشهود بود، که البته در برخی از آثار این تلاشها به نتیجه مطلوب رسیده بود و در برخی شاید نیاز به بازنگری، تکمیل و بهبود فرایند ارایه داشت.
خوانش آثار، بحث و گفتگوی آقای دکتر مقیم نژاد با نمایشگاه گردان و هنرمندان نیز سبب دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص آثار بود که به ارزیابی بهتر مخاطب از نمایشگاه و اینکه چه مقدار هنرمندان در بیان آنچه در ذهن داشته اند موفق بوده اند، کمک نمود.