1. خانه
  2. اخبار
  3. سایر خبرها
  4. نمایشگاه عکس «اقلیم حیرانی» محمد صیاد در مرکز نبشی

نمایشگاه عکس «اقلیم حیرانی» محمد صیاد در مرکز نبشی

نمایشگاه عکس‌های محمد صیاد پس از ۴٧ سال فعالیت حرفه‌ای در عرصه‌ی عکاسی مطبوعات ایران برای نخستین‌بار در ایران برگزار می‌شود.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک «اقلیم حیرانی» عنوان نمایشگاه « محمد صیاد » فتوژورنالیست سرشناس ایرانی است که از عصر روز جمعه ١١ اَمرداد جاری در مرکز نبشی رونمایی می‌شوند.
نمایشگاه با بیش از یکصد قطعه قاب عکس ، روایت رنج آوارگان و کوچندگان کردهای عراق و پناه‌شان به خاک ایران در دوران اعمال فشار حکومت صدام بر کردهای این کشور است.
«اقلیم حیرانی» پیش از آن‌که محوریت سیاسی و قومی داشته باشد، درباره‌ی آن لحظه و آن گوشه‌‌ی زندگی‌‌ست که در آن هر شئ صاحب روایت است و مالک روح و نماینده‌ی هویت صاحبان آن.
محمد صیاد عکاس لحظاتی از تاریخ ایران است که با مفاهیم سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و قومیتی گره خورده‌اند: جنگ، انقلاب، درگیری‌های سیاسی و تاثیرش بر زندگی فردی و جمعی.
روایت‌های صیاد همچون دفترچه خاطراتی از تاریخ پرفرازونشیب ایران است که ورق زدنش، سفری به گوشه‌وکنار روزهای سرد و گرمِ ازسرگذشته است.
محمد صیاد صبور از پیشکسوتان عکاسی خبری در ایران است که در سال ۱۳۲۶ در شهر بندر انزلی متولد شد. از نوجوانی به تهران آمد و در آتلیه‌ی فتوپلازا مشغول به‌کار شد و عکاسی را آموخت. سپس در سال ۱۳۴۸ وارد کانون خبرنگاران شد و فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کرد.
بین سال‌های ۱۳۵۰-۱۳۵۷ با روزنامه‌ی آیندگان در بخش‌های سیاسی، ورزشی و اجتماعی همکاری کرد و از سال ۱۳۵۷ و در آستانه ی پیروزی انقلاب اسلامی، درحالیکه هنوز در روزنامه ی آیندگان مشغول کار بود، همکاری خود را با خبرگزاری آسوشیتدپرس آغاز کرد که تا سال ۱۳۸۰ ادامه یافت.
صیاد از آغاز جنگ ایران و عراق به صورت مستمر برای تهیه ی عکس و ارسال به این خبرگزاری به جبهه‌های جنگ می‌رفت. عکس‌های مربوط به دوران انقلاب و جنگ محمد صیاد در کتاب های مختلفی نیز به چاپ رسیده، از جمله انقلاب نور، ۴۴۴ روز: داستان گروگان‌های آمریکایی در تهران، دفاع عاشقانه و جنگ تحمیلی: دفاع در برابر تجاوز.
او در سال ۱۳۵۸ به اتفاق کاوه گلستان کتاب شورش را منتشر کرد که گزارشی تصویری از روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی است.
صیاد در سال ۱۳۵۹ به خاطر عکس‌های مربوط به شکست نیروهای دلتا در عملیات طبس موفق به دریافت جایزه‌ی بهترین عکاس خاورمیانه شد.
مرکز نبشی در تهران، خیابان کریمخان زند، خیابان استاد نجات الهی(ویلا)، نبش کوچه خسرو، شماره ۵۱ واقع شده است.

منبع: پایگاه عکس چیلیک

پیشین
نمایش عکس های برتر عکاسان در سال ۱۳۹۷ در نیاوران
پسین
نمایشگاه عکس تاریخی «کهن قاب همدان» در موزه عکسخانه شهر

به تازگي منتشر شده

۷ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید

  • “گزارش یک رنج”
    عنوانى بود که با دیدن عکس هاى محمد صیاد در ذهنم شکل گرفت.
    محمد صیاد را پیش از این نمایشگاه نمى شناختم،
    با او و از نگاه او روایتى از اندوهِ تاریخ و رنج بشر را دیدم.

    بیشتر عکس هاى او روایتى گزارش گونه و خبرى از یک اتفاق بود، اما در برخى عکس ها قدرت رنج و اندوه آنچنان بود که عکس و عکاس را محصور خود کرده بود و قدرت نمایى ابژه و احساسى و روایتى که بر دوش مى کشید حضور عکاس و تاثیرش را کمرنگ مى کرد.

    براى من این نمایشگاه هم خیر آشنایى با یک عکاس را داشت و هم بخشى از روایت تاریخ را نگاه کردم که پیش از این ندیده بودم.

    پاسخ
  • حضور در نمایشگاه« حیرانی» و دیدن کارهای آقای محمد صیاد به عنوان یک عکاس خبرنگار حرفه ایی از چند جهت حائز اهمیت بود .اول اینکه می توانستم رنج و درد هموطنان اواره کُرد خودرا ببینم و فکر کنم با اینکه در همان دوران زندگی می کردم ولی این حجم از درد و رنج را یکجا ندیدم و لمس نکرده بودم .دوم اینکه عکسها با دوربین انالوگ و به زیبایی گرفته شده بودکه علاوه بر زیباییهای مفهومی پر از درسهای تکنیکی مربوط به عکس و عکاسی بود.و سوم اینکه نمایشگاههایی از این دست برای فرد اماتور تازه کاری مانند من پر از جذابیت و درسهای عکاسی بود.برای اقای محمد صیاد طول عمر ارزو دارم .

    پاسخ
  • سید مهدی طباطبایی
    ۲۰ مرداد ۱۳۹۸ ۰۷:۵۵

    اقلیم حیرانی، مجموعه عکسهای محمد صیاد از آوارگان کرد عراقی بین سالهای ۶۷ تا ۷۰ است که طی عملیات نسل کشی نیروهای صدام، موسوم به انفال، از عراق به ایران فرار کرده بودند و در اردوگاهها پناه گرفته بودند.تمام عکسها سیاه و سفید و در دو شکل، قابهای بزرگ و قابهاب کوچک به نمایش درآمده است.این مجموعه عکسها، علاوه بر اینکه یک گزارش خبری از اتفاقات آن سالها محسوب می‌شود، به شدت جنبه‌های هنری عکسها نیز در آنها رعایت شده است.قابهای بزرگ که بیشتر رویکرد آرتیستی عکاس را نمایش می‌دهد و قابهای کوچک که بیشتر حاوی جنبه‌های خبری محیط است.تداوم و ساختار عکسها به صورتی است که حتی اگر شما از از زمان و مکان عکس‌ها هم باخبر نباشید، می‌توانید سرگردانی، کوچ بی‌هدف و به عبارتی حیرانی در یک جغرافیای ناشناخته را از چهره و محیط افراد داخل عکس درک کنید.بازدید اقلیم حیرانی به عنوان یک نمایشگاه عکس خبری که دارای جنبه‌های قوی هنری است توصیه می‌شود.در کنار اینها، وجود کانتکت شیت تعدای از عکسها که نحوه انتخاب عکس منتخب را نشان می‌دهد و ارائه بدون دستکاری و اصیل عکسها از نقاط قوت نمایشگاه بود.

    پاسخ
  • مهری راست قدم
    ۲۱ مرداد ۱۳۹۸ ۱۲:۲۷

    در نمایشگاه اقلیم حیرانی عکسهایی از فضای آوارگی و نداشت ابتدایی ترین شرایط زندگی در پس جنگ به صورت دردناکی جلوه گر شده بود .عکسها حرف میزدند از کودکان آواره ،از انسانهایی رنج کشیده ،لباسهای پاره ومهمتر از همه درد آوارگی واز همهٔ اینها که بگذریم سختیهایی که عکاس متحمل شده بود تا عکسهایی با این قدرت را که بیان کنندهٔ تمامی رنجهای انسان است را به نمایش بگذارد .دیدگاهی عکاسانه با برشهایی از عکسها که بصورت بزرگنمایی بر دیوار خون بر دل می ریخت بیانگر برشهایی بجا از عکسهایی زیبا بود .در تعداد زیادی از عکسها به قدرت و تسلط عکاس در ترکیب بندی و انتخاب صحنه های موفق باید آفرین گفت

    پاسخ
  • مریم خداوردی
    ۲۱ مرداد ۱۳۹۸ ۱۵:۳۲

    نمایشگاه اقلیم حیرانی با بیش از صد قطعه عکسهای گزارشی که آقای محمد صیاد از آوارگان کرد عراقی، ۳۰ سال پیش تهیه کرده اتد. عکسها به صورت سیاه و سفید ارائه شده اند که بر اثر گذشت زمان خط و خشهایی بر روی نگاتیوها نشسته است که پس از ظهور در عکسها دیده می شوند. حذف نکردن آنها حس بهتری از گذر زمان و رنج مردمان بی پناه می دهد.
    کراپهایی از لحظات و چهره ها و حس آنها با ترکیبهایی زیبا از دل عکسها درآمده و با چندین برابر اندازه اصلی چاپ و قاب شده اند و به نمایش در آمده اند،به نوعی بر آن قسمت تمرکز بیشتری نشان داده شده است.
    تصویرهایی که بسیار بزرگ به صورت ۳ رول کاغذی در کنار هم از سقف آویخته شده اند و به حس و حال نمایشگاه کمک کرده است.
    در کل نمایشگاه را می توان اینگونه توصیف کرد: عکسهایی قدیمی با ارائه ای جدید و متفاوت.

    پاسخ
  • اواخر دهه شصت، نزدیک به دو میلیون نفر از کردهای ساکن عراق از ترس تکرار حمله شیمیایی راهی مرزهای ایران و ترکیه شدند، محمد صیاد عکاس پیشکسوت، پس از حدود ۳۰ سال عکس هایی را که از آوارگان کرد ثبت نموده است برای اولین بار با نام “اقلیم حیرانی” به نمایش گذاشت.
    تصاویری که فارغ از قومیت گرایی، درد و اندوه و استیصال مردمانی را نشان می دهد که برای حفظ جان خود و عزیزان شان رنج آوارگی را به جان خریدند.
    در تمامی آثار به نمایش گذاشته شده، حتی فریم هایی که از جنبه گزارشی به موضوع پرداخته شده بود، عمق فاجعه و درد حس می شد.
    آشنایی با جناب محمد صیاد، سعادتی بود که از دیدار “اقلیم حیرانی” نصیب ام شد.
    شنیدن صحبت های این عکاس پیشکسوت در رابطه با دیدگاه شان در عکاسی و نیز در مورد نحوه انتخاب و ارائه آثارشان و همچنین دیدگاهشان در رابطه با عکاسیِ آنالوگ بسیار جذاب و آموزنده بود.

    پاسخ
  • عکس هایی که به خوبی توانستند رنج و درد رو که در چندین سال قبل اتفاق افتاده در امروز زنده کنند
    عکس ها همه با دوربین آنالوگ عکاسی شده بودند که همین امر باعث شده بود در چاپ های جدید از نگاتیو های قدیمی خط و خش هایی رو ببینیم که همین خط و خش ها به نظر من باعث پر رنگ تر شدن حس عکس ها بود و اندازه های ارائه آثار هم در انتقال حس موثر بودند
    در حین دیدن عکس ها مدام به قدرت عکاس فکر میکردم حضور در چنین شرایطی و ثبت موفق از چنین لحظاتی که درد و رنج رو میبینی و حضور داری بسیار سخته
    و در نهایت این نمایشگاه برای من بیننده به عنوان عکاس تازه کار از لحاظ دید عکاسی بسیار آموزنده بود

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
شما برای ادامه باید با شرایط موافقت کنید

فهرست