نمایشگاه گروهی عکس «درباره نگریستن»، آثار زهرا پایدار و نگار زنده دل، از عصر جمعه ۵ بهمن ماه جاری تا پنجشنبه ۱۱ بهمن در گالری تم روی دیوار خواهد رفت.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک در این نمایشگاه ۷۳ قطعه عکس به نمایش درخواهند آمد که بخشی از آن عکاسی از مناظر در مرز بین شهر و طبیعت با نگاهی نوین و بخشی دیگر عکاسی از مناظر شهری با رویکرد نیو توپوگرافی است.
در بخشی از بیانیه این نمایشگاه می خوانیم: «عشق ورزیدن مهم ترین چیزی است که درباره تو دارم. گفته ها و ناگفته هایمان گاه در واژه نمی گنجد، گاه هم واژه زیاد می شود.»
آیین گشایش این نمایشگاه جمعه، ۵ بهمن، از ساعت ۱۷ تا ۲۰ برگزار خواهد شد و فرصت بازدید از عکس های ارایه شده در نمایشگاه عکس «درباره نگریستن» تا پایان روز پنجشنبه ۱۱ بهمن همه روزه از ساعت ۱۵ تا ۱۹ خواهد بود.
گالری تم در تهران، خیابان کریمخان زند، خیابان استادنجات الهی (ویلا) شمالی، کوچه زبرجد، شماره ۱۰ واقع شده است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۱ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
نمایشگاهی با عنوان “درباره نگریستن” که با حضور دو عکاس بر پا شده بود که هرکدام موضوعی مجزا را دنبال کرده بودند.
خانم زهرا پایدار با مجموعه عکسهای سیاه و سفید در قالب ۲۹ قاب، نوع نگرش ایشان به کوهستان درپرداخت به جزئیات آن می باشد.
خانم نگارزنده دل هم با مجموعه عکسهای سیاه و سفید شامل ۴۴ اثر که با موبایل عکاسی شده اند، نوع نگرش ایشان به شهر را نمایان می کند.
در مجموعه عکسهای خانم پایدار، موضوعی که باعث مرتبط شدن آثار به یکدیگر شده و به صورت مجموعه درآورده است، کوهستان است. کادرهای مختلفی که اغلب به صورت نماهای بسته گرفته شده وسعی شده با ترکیبهای خوبی همراه باشند. گاه چند عکس به صورت ردیفی کنار هم چیده شده که به نظر می آید عکاس با این چیدمان سعی کرده انواع فرم را در کنار هم داشته باشد و
و گاه عکسی بزرگ با چند عکس کوچکتر در زیر آن. عکس بزرگ، گویی می خواسته بزرگنمایی از عکسهای کوچکتر داشته باشد.
همانطور که در متن اول نمایشگاه خود نوشته است : ” گفته ها و ناگفته هایمان، گاه در واژه نمی گنجد گاه هم واژه زیاد می شود. عکس را باید با عکس خواند، در کنار هم نگاهشان کرد…”
برخی عکسها ازضعف ادیت رنجور هستند و برخی دچار عدم شارپنس یا عدم استفاده به جا از تکنیک عمق میدان شده اند. عکاس بهتر بود از نوراستفاده بهینه تری به عمل می آورد تا عکسها را به صورت تخت ودارای تن (tone) یکنواخت خاکستری نشوند که به غیر از یک اثر، دردیگر آثار، شاخص نور مشاهده نمی شود. در کل، این مجموعه را تلاشی در نگاهی فرمیک به کوهستان و برف و سنگ و خاک آن دیدم.
مجموعه عکسهای خانم زنده دل، از موضوعات متنوع شهری و گاه طبیعت است که سیاه و سفید ارائه کردن آن و در برخی آثار، قرار دادن ماه در پس موضوعی دیگر و انتخاب موقعیت شب، در اکثر آثار، نوعی اندوه را تداعی میکند که در متن استیتمنت خود اشاره کرده اند : “عشق ورزیدن مهم ترین چیزی نیست که درباره تو دارم. من به تو مبتلا هستم. تو زیبایی در نا همگون ترین همنشینی هایت و در زمخت ترین تزییناتت. تو زیبایی، درست در اولین تابش خورشید و در آخرینش و اندوه مهمترین حاصل مشاهده کردن توست.”
هدف ایشان از ارائه آثار در انواع قابهای عمودی، افقی و مربع مفهوم نیست و کمکی به قالب نمایشگاه نکرده است. با تعداد کمتری از عکس ها و انتخاب آثاری با ترکیب بندی های بهتر، شاید به مجموعه موفق تری می رسیدند.