نمایشگاه گروهی عکس با عنوان «پرده آخر» از روز جمعه ۱۶ آذر ماه ۱۳۹۷، ساعت ۱۶ تا ۱۹ در موزه عکسخانه شهر افتتاح می‌شود.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک ، نمایشگاه گروهی عکس «پرده آخر» تصاویر نمایش‌های به اجرا درآمده در سالن‌های تئاتر شهر تهران بین سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷ است.
این نمایشگاه دستاورد تلاش ۱۵ عکاس به نام‌های: عاطفه آرانی، آرزو آزادپور، میلاد بهشتی، رضا جلالی، فهیمه حکمت، عماد دولتی، مونا صدر، لیلی صدیق، علیرضا فراهانی، محبوبه فرج اللهی، مریم قهرمانی، شیوا مشفق، احسان نقابت، بهار نیک پور و عطیه نیکنام است که از هر عکاس دو قطعه عکس در این ارایه به نمایش در آمده است.
علاقه‌مندان برای دیدار از این نمایشگاه گروهی عکس می‌توانند تا روز پنجشنبه ۶ دی ماه ۱۳۹۷ در روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۹ تا ۱۳ و ۱۴ تا ۱۷ و پنج شنبه از ساعت ۹ تا ۱۳ به موزه عکسخانه شهر مراجعه کنند.
موزه عکسخانه شهر در تهران، ضلع شمالی میدان هفتم تیر، میدان بهارشیراز، بوستان بهارشیراز واقع شده است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۴ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
نور، رنگ، کنتراست، حرکت و…
اِلمان هاى جذاب بصرى ست براى روایت دیگر باره صحنه تئاتر ، که با جایگیرى صحیح ، درک و شناخت لحظه به لحظه داستان، و کادر گرفتن چیدمان و ترکیب مناسبى از لحظه،
از نگاه عکاس روایت مى شود…
در نمایشگاه پرده آخر ، عکس هایى دیدم که با درک و شناخت اولیه مبانى فنى و ترکیب بندى ثبت شده بودند،
اما تکرار و عدم خلاقیت در عکس ها، ثبت صِرف گزارشى از یک لحظه، در عکس هاى این نمایشگاه بسیار به چشم مى آمد، و من به عنوان مخاطب علاقمند به تئاتر و عکاسى را چنانچه باید مجذوب نکرد،
روحى که در صحنه تئاتر جارى مى شود را در برخی عکس ها مشاهده نکردم ولی جریان کلی نمایشگاه حاکی از یک موفقیت در حرکت گروهی ارایه عکس تئاتر داشت.
روز چهارشنبه ۲۱ آذرماه با تعدادی از دوستان برای دیدار از نمایشگاه در موزه عکس خانه شهر به نمایشگاه رفتیم .همانطور که اطلاع دارید عکاسی تئاتر نسبتا سخت و اطلاعات وسیعی را از نظر تسلط به دوربین و نور می طلبد ،عکسها نسبتا خوب بودند و به نظر می زسید نمایشگاه نمایشگاهی موفق باشد برای دوستان آرزوی م‌فقیت بیشتری دارم
نمایشگاه پرده آخر که انتخابی از عکس های تاتر بود رو با دوستان دیدیم به نظر من عکس ها از لحاظ فنی قوی بودند و از لحاظ ترکیب بندی بسیاری از قاب ها هم موفق بودند ولی هرچه پیش میرفتیم عکس ها با وجود تاتر های مختلف حس یکنواختی و تکراری رو القا میکرد در کل نمایشگاه نسبتا موفقی بود و برای همه عکاسانش آرزوی موفقیت دارم
شاید بتوان گفت عکاسی تئاتر ثبت لحظه هایی درخشان از یک موضوع در صحنه است و بواسطه انرژی و حرکت زیادی که بر روی صحنه تئاتر وجود دارد، هر صحنه میتواند یک عکس زیبا باشد.
از آنجا که عکاسی تئاتر بر پایه نور میباشد، عکاس تئاتر نیز باید اصول ترکیب بندی و تناسب عکس را رعایت کند.علاوه بر آن عکاس در حین عکاسی باید بتواند احساس لحظه ای از زندگی را که نمایش به تصویر میکشد به بیننده منتقل کند.
عکس تئاتر گویا آن عکسی است که محتوا و سخن نمایش را با مخاطبی که آن را ندیده در میان بگذارد( حمید سمندریان).
در این نمایشگاه به دلیل به نمایش گذاشتن ۳۰ عکس متفاوت نمیتوان به محتوا و سخن نمایش پی برد اما میتوان در آنها به دنبال اصول عکاسی گشته و آنها را کشف کرد.
رولان بارت در کتاب اتاق روشن میگوید:عکاسی گونه ای از تئاتر بدوی است.مهدی میرمحمدی در مقاله بررسی شباهت های بنیادین میان دو رسانه عکاسی و تئاتر با استناد بر این گفته بارت معتقد است حضور مرگ را در جای جای رسانه تئاتر میتوانیم احساس کنیم و این نقطه اشتراک تئاتر و عکاسی است. شاید بتوان از این گفته میرمحمدی نتیجه گرفت که آثار شکل گرفته در رسانه تئاتر آثار ماندگاری نیستند و عکاسی نیز با ثبت صحنه های آن میرا بودن آن را بیشتر به رخ میکشد.
من،اما فکر میکنم هنر عکاسی به کمک هنر تئاتر آمده تا آن را در ذهن بیننده زنده نگه دارد.