1. خانه
  2. اخبار
  3. سایر خبرها
  4. نگاهی به احوال خرمشهر در نمایشگاه گروهی «خرمشهر+۳۰»

نگاهی به احوال خرمشهر در نمایشگاه گروهی «خرمشهر+۳۰»

نگاهی به احوال خرمشهر در نمایشگاه گروهی «خرمشهر+۳۰» به روی دیوار نمایش قرار گرفته است
به گزارش پایگاه عکس چیلیک ، نمایشگاه گروهی « خرمشهر+۳۰» با چیدمانی از عکس و آثار هنرمندان به گردانندگی/کیوریتوری فریدون فربود بر روی دیوار گالری فرمانفرما قرار گرفته است.

اسامی هنرمندان به ترتیب حروف الفبا به این ترتیب معرفی شده است:
پیمان ابدالی، سعیده افروخته، آرمین امیریان، بهروز بادروج، رودابه باقری‌نژاد، ساسان توکلی فارسانی، محسن راستانی، امید شلمانی، احسان ضیایی، جاسم غضبانپور، محمد فرنود، بهرام محمدی‌فرد و مهدی مقیم‌نژاد.
نمایشگاه و چیدمان «خرمشهر+۳۰» از روز جمعه ۲۷ اردی بهشت ماه گشایش یافته و تا پایان روز ۱۰ خرداد ماه ۱۳۹۸ ادامه دارد.

ساعات بازدید از این نمایشگاه همه روزه از ساعت ۱۲ تا ۲۰ و جمعه ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ تعیین شده است
دوشنبه‌ها گالری تعطیل است.
گالری فرمانفرما در تهران، میدان هفت تیر، خیابان کریمخان زند، خیابان خردمند شمالی، کوچه اعرابی ۲ واقع شده است.

منبع: پایگاه عکس چیلیک

پیشین
تلاش هدفمند عکاسان تور عکاسی چیلیک در پروژه تالیفی غار کرفتو
پسین
فراخوان چهاردهمین دوره جشنواره عکس خبری، مطبوعاتی دوربین‌.نت

به تازگي منتشر شده

۴ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید

  • خرمشهر که آزاد شد دوساله بودم، نه خرمشهر قبل از جنگ را دیدم و نه خرمشهر جنگ را و نه خرمشهر +۳۰ را شناختم.
    ازجنگ فقط پدرم را را می شناسم که چند روز بیشتر از تولد من نگذشته بود که عازم خرمشهر و آبادان می شود.
    از جنگ بمباران های تهران را یادم می آید ، تاریکی جنگ و شب ، و روشنایی سیگار مردانی که هواپیماها را با نگاهشان در آسمان دنبال می کردند.
    اولین مواجهه ام با جبهه جنگ “عکس” بود، جوان لاغر اندامی که خمپاره انداز بر دوش پشت سنگری ایستاده بود، او “پدرم بود.”
    و بعد از سال ها امروز بار دیگر “عکس” بود که مرا در رویارویی دوباره با جنگ و خاطرات کودکی و پدرم قرار داد.
    خرمشهر پیش از جنگ با تک فریم جاسم غضبانپور چه خرم برایم توصیف شد و چه قدر حیف که آثار کمی از این خرمی ثبت شده است.
    خرمشهر دوران جنگ را از نگاه عکاسان جنگ بارها در نمایشگاه های مختلف دیده بودم و این بار هم دوباره برخی از آن ها در روایت این نمایشگاه از خرمشهر بر روی دیوار بودند، نمایشگاهی را یاد ندارم که جنگ ( ودر این جا بویژه خرمشهر) را از تمام جنبه های حضور جنگ در زندگی مردم روایت کرده باشد. این نمایشگاه هم از این امر مستثنی نبود. تعداد محدود و انتخاب سلیقه ای عکس ها و شرکت تنها چند عکاس جنگ، این روایت را شخصی تر و محدودتر کرده بود، تنها در ویدئو آرتی که برای نمایشگاه تهیه شده بود چند فریم روایت متفاوت دیدم که باز هم نوع پرداخت به آن به گونه ای بود که موسیقی بیشترین سهم را در جذب و همراهی با عکس ها را داشت تا خود عکس. روایت های جاسم غضبانپور اما بار کاستی ها رو خوب به دوش می کشید، بویژه عکس عمودی او از بازار خرمشهر، عکسی ست که قطعا تا مدت ها در ذهنم خواهد ماند عکسی متفاوت ، ایستا، سرشار از زندگی که در ریتم ویرانه های جنگ ، ایستادگی و خنده و امید به زندگی را به تصویر کشیده است.
    کادر افقی، وسعت نخلستان و نخل های سر بریده در همنشینی بجا با وسعت نفرات شهید زیر خاک دفن شده، تکرار موسیقی جنگ در شهر و نخلستان و سرانجام در قبرستان، از نگاه هوشمندانه و عکاسانه جاسم غضبانپور بود که حال نمایشگاه را خوب می کرد.
    اما خرمشهر پس از جنگ، کوتاه بود و فراموش شده، هر چند مجموعه عکس ها از خرمشهر بعد از جنگ ، روایت کل نمایشگاه را از خرمشهر+۳۰ کامل می کرد اما نقلی تک روایتی منحصر به دوره ی زمانی محدود بود.
    نسل من که در جنگ حضور نداشته ولی آن را لمس کرده است و نسل های بعد از من که تنها از جنگ شنیده اند و با عکس و فیلم و نوشته ها ، جنگ را در ذهن و باور خود ترسیم کرده اند، برای این سال های خرمشهر+۳۰ و سال ها بعد از این، روایتگران جدیدی از جنگ خواهند بود که از “عکس” به ” عکس” خواهند رسید، تجربه عکس های استیج شده و ویدئو آرت های این نمایشگاه اولین گام های نسل بعد از خرمشهر+۳۰ است برای ادامه رسالت رسانه عکس و خواندن دیگرگونه تاریخ یک شهر.
    خرمشهر+۳۰ با همه قوت ها و کاستی ها ،تلاش دوباره و نویی برای پرداخت به بخشی از یک واقعه تاریخی از نگاه عکس بود که قابل تقدیر است.

    پاسخ
  • قبل از دیدار از نمایشگاه مطالبی درباره نحوه برگزاری و انگیزه برگزار کننده در اینترنت خواندم و بعد به دیدار پرداختم فکر میکنم همین امر توقعی در من بیننده ایجاد کرد
    بخش اصلی که عکس های جنگ بود به نظرم کامل روایت میکرد ولی توقعی که از دیدن خرمشهر در قبل از جنگ داشتم ناقص ماند که البته حتی با وجود روایت ناقص از خرمی و آنچه که خرمشهر بوده و نمیبینیم
    ولی برگزار کننده به مقصود خود رسیده
    وضعیت کنونی خرمشهر به گونه ای روایت شده بود که برای هیچ شهری قابل پذیرش نیست
    در انتها که از نمایشگاه خارج میشدم فقط افسوس سراسر وجودم رو گرفته بود که چرا بعد از گذشت این همه سال مردمی که جنگ رو با گوشت و پوست و روحشون لمس کردن همچنان باید آثار جنگ جلوی چشمشان باشه و روحشون درد بکشه و این بی انصافیه

    پاسخ
  • دیدار از نمایشگاه عکس خرمشهر +۳۰:
    شنیدن نام نمایشگاه برپا شده در گالری فرمانفرما، تنها موضوعات و آثار تکراری مربوط به آزاد سازی خرمشهر و سالهای جنگ را یادآور می شود، بی انکه بخواهد یا بتواند انگیزه ای جهت دیدار، هر چند اندک در شنونده یا خواننده ایجاد کند.
    از منظر دید بنده،به عنوان نسلی که جنگ را ندیده ولی در دوره جنگ زندگی کرده است، تمام پیام نمایشگاه این است که اوضاع و احوال این شهر خرمِ، قبل از انقلاب ۵۷ بسیار مطلوب و موجه بوده و نا گزیر در زمان جنگ از حالت شهر بودن و خرم بودن خارج شده است و در ادامه، در سالهای پس از جنگ به فراموشی سپرده شده و تا مرز طردشدگی پیش رفته است.
    موضوع نمایشگاه نیز بسیار پیش پا افتاده و تکراری، ذهن خسته بیننده و شنونده بی رمق از تکرار بی امان مسائل دوران جنگ و پس از آن، را به سمت این تفکر می کشاند که : وقتی از مطرح کردن مداوم این موضوعات حاصلی نمی یابید، بهتر نیست شیوه پرداختن به سوژه ای اینچنین پر چالش را تغییر دهید؟
    البته که از وجود آثار ارزشمند آقای جاسم غضبانپور به عنوان تک فریم های موفق عکاسی نمی توان چشم پوشی کرد، اما در جایی که این آثار بدون هدفمندی و مسیری فکر شده به نمایش در می آیند، از مسیر نمایشگاه خارج شده و فقط به عنوان تک عکس تاثیرگذار دیده میشوند.
    نمایش ویدئوآرت همراه با موسیقی ماندگار آن با نام “لالائی” در نمایشگاه مذکور، قدرت یاداوری آنچه در جنگ می گذرد را دارد، اما این بخش از نمایشگاه نیز صرفا_ جهت_ یادآوری است و نسل پس از جنگ به عنوان شاهدان نتایج پس از آن به دنبال چیزی بیش از یک یادآوری هستند. چیزی که تاثیرات سوء این پدیده ناخواسته را تا حد امکان تعدیل کند.
    بپذیریم که نتیجه این همه سال طرح موضوعات تکراری از مجراهای مختلف هنری همچون: فیلم، کتاب، عکس و غیره، اگر مطلوب بود، امروز باید شاهد آبادانی و خرمیِ خرمشهر می بودیم.
    به هر صورت جنگ تمام شده است، آثار مخرب آن نیز هر چه بوده و تا حد توان باید از بین برود تا خرمشهر_ آزاد_ شود از تنهایی و طردشدگی.
    خرمشهر _آزاد_ نیست.
    #صبرا_رئیسی

    پاسخ
  • ابراهیم باقرلو
    ۱۳ مرداد ۱۳۹۸ ۱۵:۳۱

    نمایشگاه خرمشهر + ۳۰ را می توان به دو بخش تقسیم نمود، بخش نخست که وامدارعکسهای مستند دوران جنگ و پیش از انتقلاب بود و بخش دوم که عکسهای مستند پس از جنگ و عکسهای صحنه آرایی شده را شامل می شد.
    به گمان من عکسهای مستند از تاثیر گذاری بیشتری بودند، خصوصا آثار آقای جاسم غضبانپور و ویدئو آرتی که از عکسهای آقای بهرام محمدی‌فرد ساخته شده بود.
    عکسهای صحنه آرایی شده بدلیل فقدان ایده و بیانی نو در برقراری ارتباط از توفیق چندانی برخوردار نبودند.

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
شما برای ادامه باید با شرایط موافقت کنید

فهرست