در آن زمان او از دوربین عکاسی به عنوان یک وسیله آموزشی استفاده و حوادث مدرسه را ثبت می کرد .
هاین در 1904 با “سارا آن ریچ” ازدواج کرد و در همان سال در پروژه عکاسی جزیره الیس (Ellis ) شرکت نمود . در آن دوره نگرش ها علیه مهاجران گسترش پیدا کرده بود و پورفسور مانی، هاین را تشویق کرد تا زندگی مهاجرانی را که در این جزیره سکنی گزیده اند، به تصویر بکشد .
در سال1906 ،لوئیس هاین با تجربیاتی که کسب کرده بود به یک عکاس آزاد اجتماعی تبدیل شد و در سال 1907 همکاری خود را با کمیته ملی حمایت از کودکان کارگر آغاز نمود . پس از مدتی او با شخصی به نام پائول یو کیلاگ آشنا شد که این آشنایی مقدمه ای بود برای انجام پروژه ای تحت عنوان ” بررسی پیتس برگ ” که یک پروژه عکاسی اجتماعی بود .
این پروژه عکاسی تمام جزئیات و زوایای یک شهر صنعتی را نشان می داد و هدف آن شرح واقعیات فاصله طبقاتی میان کارگران مهاجر غیرحرفه ای و مدیران طبقه متوسط اجتماع، رؤسا و سیاستمداران بود، تا در نهایت جامعه به درک درستی از بی رحمی های اقتصادی و اجتماعی روزگار برسد . در آن زمان اعتقاد براین باور بود که افزایش آگاهی جامعه به اصلاحات اجتماعی منجر خواهد شد .
در سال 1908، کمیته حمایت از کودکان کارگر پروژه ای را همراه با حقوق ماهانه به او محول کرد . او طی چند سال سفرهای گسترده ای داشت و از کودکانی که در معادن ،کارخانه ها، کارگاه های کنسرو سازی ،کارخانه های نساجی، مشاغل خیابانی و کشاورزی مشغول به کار بودند، تصاویری تهیه کرد . عکسهای هاین اجتماع را متوجه این مسأله ساخت که این کودکان از لذتهای کودکی، سلامتی، آموزش و شانسی برای داشتن زندگی بهتر، محرومند . آثار او در این پروژه عکاسی، نیرویی برای تغییر نگرش عمومی به وجود آورد و ابزاری شد تا قوانین سختی علیه کار کودک وضع گردد . او به عنوان یک معلم مدرسه، دیدی انتقادی نسبت به کار کودکان داشت .
اگر چه بعضی از ایالتها از کارگران جوان حمایت می کردند اما هیچ قانون ملی برای حل این معضل وجود نداشت . عکسهایی که او در این مورد گرفته بود بعداً در کتابهای ” کودکان کارگر در کارولینا (1909)” و ” کارگران امروز قبل از موعد (1909) ” به چاپ رسیدند . او در سفرهای خود برای گرفتن عکس از کودکان طی 12 ماه، 12 هزار مایل را پشت سر گذاشت . بر خلاف بسیاری از عکاسان، هاین اغراقی در نشان دادن فقر و زندگی سخت این کودکان نداشت ، بهمین دلیل برخی از منتقدان معتقدند که ” تصاویر او به اندازه کافی تکان دهنده ” نیستند . لوئیس هاین در پاسخ این نظر اعتقاد داشت که اگر مردم احساس کنند که این تصاویر دقیقاً انعکاس دهنده واقعیت و موقعیت هستند اشتیاق بیشتری برای کمک به این کودکان نشان می دهند .
در سال 1917 پس از اینکه حقوق ماهیانه او در کمیته حمایت از کودکان کاگر کاهش یافت ،هاین تصمیم گرفت که در سازمان صلیب سرخ آمریکا مشغول به کار شود . در طول چند سال بعد او از پناهندگان و افراد بی خانمان عکاسی می کرد .
در دهه 20 ،هاین دوباره برای کار به جزیره الیس بازگشت و پروژه های گوناگونی را برای نشریات و سازمانهای مختلف اجرا کرد . او همچنین پروژه های تجاری زیادی در دست داشت و در سال 1924 ،کلوپ مدیران هنر نیویورک مدال افتخاری را جهت برگزاری نمایشگاه “هنرهای تبلیغاتی ” به او اهدا کرد . در سال 1931 بزرگ ترین نمایشگاه آثار او در ” موزه هنرهای یانکرز” به معرض نمایش در آمد . مدت کوتاهی پس از آن در 1932 کتاب ” مردان در کار ” چاپ شد .
پس از مرگ او در سال 1940، فرزند او کوریدون هاین ،عکس ها و نگاتیوهای او را به مؤسسه فوتولیگ اهدا کرد .

گردآوری:ایلیا فاضل اشرفی
مترجم :فرانه ساروق فراهانی