از سلفی گرفتن از واکسن زدن سیاستمداران با بالا تنه نیمه برهنه گرفته تا طراحان ، یک چیز وجود دارد وآن این است که این پدیده بخشی از یک سنت با عمری طولانی تر از آنچه است که شما انتظار دارید.
روزی که تاریخ این همه گیری نوشته شود، قصه ای خواهد بود که تا حدودی در عکس ها روایت می شود. ناامیدی در بیمارستان های شلوغ، کاورهای محافظتی که کادر درمان می پوشند، ترس و انزوایی که ماسک ها به ارمغان آورده اند و سپس مرهم خنده ی شخصی که آستین اش را بالا زده و پرستاری که آماده است تا سوزن را به بازوی او بزند. به هریک از شبکه های اجتماعی که وارد شوید، غیر ممکن است این چنین عکس هایی را نبینید. سِلفی های واکسن زدن در رسانه ها به طور گسترده ای پخش شده است.
دیوید برونیاتوفسکی/David Broniatowski ، دانشیار دانشگاه جورج واشنگتن می گوید:” به محض شروع واکسیناسیون، سلفی های واکسن زدن را هم مشاهده کردم. این یک الگوی رفتاری تقریبا فوری بود.” این اتفاق به جای کمرنگ تر شدن روزبه روز فراگیرتر شد.
جِنین دی گیدری/Jeanine D. Guidry ، استادیار دانشگاه ویرجینیا گفت: ” این عکس ممکن است در نهایت یکی از تصویرهای نمادین این زمانه شود.” وقتی که سلفی واکسن زدن با بالاتنه نیمه عریان که بیشتر توسط سیاستمدران اروپایی و گاهی هم توسط سلبریتی ها به صورت الگو و مدل درآمد، شاید دیگر تعجبی نداشته باشد ، که این اتفاق، جریان فرعیِ عجیب و غریب خود را ایجاد کرده باشد.
سلفی های نیمه برهنه ای از واکسن زدن وزیر بهداشت فرانسه اولیویه وران/ Olivier Véran و نخست وزیر یونان کیریاکوس میتسوتاکیس/ Kyriakos Mitsotakis و اعضای پارلمان انگلیس به اشتراک گذاشته شده است. و یا سلفی ای که مارک جیکوبز/ Marc Jacobs طراحِ مد لباس، با شلوارک و پیراهن صورتی و با کت پلنگی از خود گرفته است. مجله وٌگ/ Vogueبا شادمانی اعلام کرد که “این یک نگاه و لحظه ای است که ارزش جشن گرفتن دارد.”
شاید آنچه می تواند انتخاب این شکل از پوشش برای عکس گرفتن را توضیح دهد این باشد که، بسیاری از ما مدت زیادی است که در داخل خانه پنهان شده ایم ، احساس ترس و ناتوانی می کنیم ، در درآوردن لباس چیزی رهایی بخش وجود دارد. اگرچه پاسخ ممکن است ساده تر باشد و آن این است که ما فراموش کرده ایم که چگونه برای تزریقات عمومی لباس بپوشیم یا اینکه به انجام کاری برای جلب توجه در عصر سلطه شبکه های اجتماعی نیاز داریم. اگر همه در حال گرفتن سلفی هستند ، چگونه نشان خواهید داد که سلفی شما یک سلفی مهم است؟
بعلاوه ، همانطور که خانم گیدری اشاره کرد ، این پدیده همانطور که جدید است بسیار بسیار قدیمی است. قبل از اینکه سلفی واکسن یا سلفی واکسن با بدن نیمه برهنه وجود داشته باشد ، عکس واکسن زدن وجود داشت؛ و حتی پیش از آن ، تصویرنگاری هایی از واکسیناسیون وجود دارد.
بله ثبت این پدیده بسیار به عقب بر می گردد، تا حدی به این دلیل که در تمام مدتی هم که مایه کوبی انجام می شد، حس ناخوشایندی درباره آن پدیده وجود داشت و کار سختی بود تا برای بهتر شدن و جلوگیری از بیماری، ذره ای از بیماری را به بدن انسان سالم تزریق کنند.
مارک دردزه/ Mark Dredze ، دانشیار علوم کامپیوتر در دانشگاه جان هاپکینز که نحوه اشتراک گذاری تصاویر واکسن را در توییتر مطالعه کرده است، گفت: “عکس ها بسیار قدرتمند هستند. مردم خیلی بیشتر از متن با آنها ارتباط برقرار می کنند.”
به عنوان مثال ، تصویرهای متعددی در اواخر قرن هجدهم از ادوارد جنر/ Edward Jenner ، پیشگام واکسیناسیون و خالق واکسن آبله وجود دارد که فرزندان و بیماران خود را مایه کوبی می کند.
یکی از مشهورترین عکس های واکسیناسیون مربوط به عکس الویس پریسلی/ Elvis Presley21 ساله، خواننده و بازیگر آمریکایی در سال ۱۹۵۶ است که با آن آستین بالا زده ژاکتش برای زدن واکسن فلج اطفال به عنوان الگویی برای نوجوانان، بسیار رویایی جلوه می کند.
سال ۱۹۵۵ نیز عکسی از صفِ گروهی مدل های فرانسوی در حالیکه از بالای شانه های خود لبخند می زدند و آماده دریافت واکسن آبله بودند منتشر شد؛
در سال ۱۹۷۶ ، رئیس جمهور جرالد فورد ، از ترس هشدارها در مورد موج عظیمی از آنفولانزای خوکی ، هنگام دریافت واکسن آنفلوانزا با جلیقه و آستین بالا زده بسیار خوشحال نشان می دهد.
و عکس رئیس جمهور باراک اوباما در کاخ سفید در سال ۲۰۰۹ همراه با پرستاری که آماده زدن واکسن H1N1 به او است، همه ی این عکس ها دارای یک نگرش و اصل کلی هستند.
آقای برونیاتوفسکی/ Broniatowski می گوید: “معمولا در ارتباطات سلامت عمومی، گرفتن عکس از رهبران مورد اعتماد هنگام واکسن زدن، به عنوان یک استراتژی خوب در نظر گرفته می شود.”
می بیند که چگونه یک مقام منتخب به یک نمونه ی آزمایش انسانی ترغیب کننده تبدیل می شود، و عکس راه خود را در ناخودگاه شما باز می کند و ناگهان با خود فکر می کنید، من هم باید این کار را انجام دهم؛ و این استراتژی تا همه گیری کنونی ادامه پیدا کرده است. این به این دلیل است که از ریاست جمهوری اوباما تا امروز ، دو اتفاق افتاده است:
نخست اینکه رسانه های اجتماعی به سرعت پیشرفت و گسترش پیدا کرده اند.( بسیار سخت است که بیاد آوریم، اما آیفون در سال ۲۰۰۷ معرفی شد، همان سالی که فیسبوک و توییتر جهانی شد و اینستاگرام تا سال ۲۰۱۰ معرفی نشده بود.)
دوم همانطور که خانم گیدری گفت، با واقعیتی که دست کم گرفته می شود روبه رو هستیم و آن اینست که ما شاهد شکسته شدن اعتماد در برخی از زمینه های علمی و همچنین از دست رفتن اعتماد به رهبران سیاسی هستیم. این به این معنی است که هر چند دیدن عکس رئیس جمهور بایدن و معاون او هریس هنگام زدن واکسن کویید ۱۹ مهم است اما آنطور که خانم گیدری می گوید: “تقریباً مهمتر است که ببینیم دوستان و خانواده واکسینه می شوند.”
آقای دردزه میگوید: این عکس ها یکی از ۱۰۱ راه، برای تبلیغ است تا مطمئن شوند که “افرادی که آگهی می بینند می توانند با آنچه در آگهی می بینند ارتباط برقرار کنند.” که از نظر بهداشت عمومی این به معنای واکسینه شدن همه ی افراد در هر سن و رنگ و جنس مختلف است، و از آنجا که اکنون همه ما تولیدکننده رسانه و همچنین مصرف کننده رسانه هستیم ، این امکان وجود دارد.
در زمانی که شبکه های اجتماعی به یکی از اصلی ترین ابزارهای ارتباطی ما تبدیل شده اند ، تصاویر نه فقط برای دسترسی به اخبار ، بلکه برای عادی سازی تجربه و گسترش و پرداخت موثر به آن ، مهم هستند.
در حرکت به سمت ایمنی جمعی ، سلفی واکسن زدن نقشی اساسی بازی می کند. این دیگر به سادگی بیان بیهودگی و بطالت و یا لاف زدن متواضعانه درباره ی سبک زندگی نیست ، بلکه باعث شده است مردم ، آگاهانه یا ناخواسته ، به مبلغین مراقبت های بهداشتی تبدیل شوند.
در حالی که ممکن است عکس های واکسن زدن باعث رنجش و خشم نیز شود، چون هر کسی که می خواهد واکسن بزند هنوز واکسینه نشده است. جریان سلفی گرفتن با واکسن زدن خود نشان دهنده یک نقطه اوجی است که همه می توانند ببینند.