1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. آلوین لانگدون کابرن

آلوین

لانگدون کابرن

۱۹۶۶/۱۱/۲۳
۱۸۸۲/۰۶/۱۱

از میان عوامل متعددی که سبب گردید آلوین لانگدون کابرن به کار هنرمندان عکاس روی آورد،به احتمال زیاد ملاقات او در هجده سالگی با پسر دایی خود فرد هالند دی بوده است. وی یکی از سر شناس ترین عکاسان پیرو سبک نگاره نمایی بود ( نهضتی که پیروان آن معتقد بودن عکس باید شبیه نقاشی باشد) و از این نهضت رو به زوال تاثیر به سزایی پذیرفته بود.
کابرن در سال 1882 در بوستون زاده شد. پدر او که تولید کننده بسیار موفق پیراهن بود، در 1889 در گذشت و برای خانواده اش آنقدر ثروت به جای گذاشت که کابرن توانست کاری را که به تازگی برگزیده بود دنبال کند، بی آن که با فشارهای تجاری که عکاسان حرفه ای برای گذراندن زندگی خود با آن درگیر بودند، مواجه شود. مادر او “فانی” عکاس غیر حرفه ای علاقه مند و ورزیده ای بود و این احتمال نیز هست که کابرن، که در هشت سالگی یک دوربین عکاسی به او هدیه داده شده بود، تحت تاثیر مادرش نخستین دلبستگی های خود را نسبت به عکاسی آشکار ساخته باشد.
دستا ورد اصلی کابرن برای مکتب نگاره نمایی، حاصل استفاده او از عدسی محو کننده بود. این عدسی به آثار وی به خصوص به تصاویری که از لندن و رودخانه تمز گرفت ، گونه ای فضای محو و حالت رویایی بخشید . با این همه کابرن روش عکاسان نگاره نما را نفی می کرد ، چرا که اینان بر روی تصاویر منفی نقاشی می کرند و به رنگ آمیزی عکس ها با رنگ یا آب مرکب می پرداختند تا آنها را شبیه نقاشی هایی که با پاستل یا طرح هایی که با آب مرکب ترسیم می شد، گردانند و حاصلی دورگه بین عکاسی وهنر گرافیک پدید آوردند. او ترجیح می داد از شیوه صمغ و پلاتین که قطعا پیچیده بود ، اما صرفا به فن عکاسی تعلق داشت ، استفاده کند.
کابرن در 1903 با شرکت در کلاسهای تابستانی آرتور داو آموزش عکاسی وتعلیمات هنری خود را تکمیل کرد. او باسمه های ژاپنی را که بعدها تاثیر به سزایی بر نظرات او درباره ی زیبایی شناسی و ترکیب بندی گذاشت ، مورد مطالعه قرار داد .
به قصد عکاسی از هنرمندان ونویسندگان بزرگ آن دوران ، راهی انگلستان شد. جرج برنارد شاو نخستین کسی بود که کابرن با او تماس گرفت و رابطه ی دوستانه ای با او برقرار کرد، آنچنان که شاو برای مجموعه های کابرن مقدمه هایی نگاشت و هر بارکه آثارش را به نمایش می گذاشت با نقدهای خود از او پشتیبانی می کرد.

برخی از نمونه آثار

نخستین مجموعه تکچهره های کابرن با عنوان “نام آوران ” در 1913 انتشار یافت . او موفق شد تکچهره هایی از جورج مور و ویلیام باتلر ییتس در ایرلند ، هنری جیمز در نیویورک و… بگیرد و سفرهایی نیز در این زمینه به فرانسه و ایتالیا داشت.
عکسهایی که کابرن طی سالهای 1911و 1912 در آمریکا از صحنه های دنیای صنعتی پیتسبرگ و نیز منظره های گراند کانیون گرفت ، گرایش های بسیار مشخص وی را به شیوه های انتزاعی آشکار می سازند.
توجهی که کابرن به امکانات شیوه های انتزاعی نشان می داد ، به سبب برخورد وی با ویندهام لوئیس در 1916 برانگیخته تر شد . او کابرن را تشویق کرد که یک ورتوسکوپ بسازد و عکاسی را از امکانات انقلابی این نهضت هنری بهره مند کند. ورتوسکوپ وسیله ای متشکل از سه آینه ی متصل به هم بود که این آینه ها مانند نوعی منشور عمل می کردند و تصویری را که عدسی شکل می داد ، تکه تکه می نمودند. موضوعاتی که کابرن با استفاده از این نوع اختراع عجیب از آنها ثبت تصویر کرده بود اگرچه نشانه پیشرفتی قطعی بود ولی با عدم درک بینندگان مواجه شد و همین باعث شد کابرن آن رابیش از این دنبال نکند.
در 1918 ، کابرن ساکن منطقه ی شمالی شبه جزیره ویلز شد و زندگی خود را وقف خدمت به فراماسونری کرد و با همان شور وشوقی که به کار عکاسی می پرداخت، به اندیشه های عرفانی تمایل نشان داد. او که از روابط دیرینه خود با محیط هنری لندن به دور افتاده بود، اندک اندک تمامی تماس هایش را از دست داد و با آنکه طی تمامی این سالها تا 1966 ، که سال مرگش بود ، با فواصل منظم بر سر کار عکاسی بازگشت، اما هیچ گاه نخستین استعداد های خلاق خود را باز نیافت.

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست