شبکه های اجتماعی گاهی مجال بروز دغدغه هایی است که بر اساس رویدادهای اجتماعی در نهاد فردی، اشخاص شکل می گیرد.
کامران شریفی از جمله چهره های شناخته شده است که گاهی بر برخی اتفاق های بیرونی از درون شخصیت فرهنگی-هنری ، نگاهی را با بیان قلم طرح می کند.
این استاد دانشگاه در کانال اجتماعی خود این بار به پدیدۀ « گور خوابی » و تاثیر عکس و روح اخلاق در نگاه عکاس و برخورد جامعه پرداخته است.
————————————————————————————————————————————————————————————————————————————
« فتوشاپی ممنوع »
وقتی شخصی بیمار می شود، پزشک برای وی عکاسی از محل درد را تجویز می کند.
آن که مسؤول عکاسی از وی می شود، موظف است که از زاویه ای مناسب به ثبت تصویر مورد نظر بپردازد. همچنین حق ندارد که برای خوشداشت بیمار یا پزشک، حقیقت آن بیماری را پنهان کند. حتی ترمیم (یا به قول امروزی ها؛ فتوشاپی کردن) تصویر نیز یک کار غیر انسانی و غیر حرفه ای به حساب می آید.
حال به این موضوع بیندیشیم که در درون جامعه دردی موجود است و بزرگان از آن آگاه نیستند؛ و یا این که مشغول درمان دردهای بزرگ تری هستند.
در چنین شرایطی، وظیفه ی عموم هنرمندان بویژه عکاسان چیست؟
بدون هیچ تردیدی، ثبت و انتشار مسؤولانه ی آن درد و زدن تلنگری به مقامات ذیربط.
پنهانکاری و فتوشاپی کردن دردهای جامعه فقط باعث مزمن شدن آن ها خواهد شد و متأسفانه جامعه را نسبت به دردها بی خیال خواهد کرد.
هنوز از یاد نبرده ایم عکس « کوین کارتر » از کودک و لاشخور را ؛ که افکار عمومی جهان را به شدت گرفتار خود نمود …
عکس های سعید غلامحسینی که چند روز پیش منتشر شد، می تواند نمونه ی بسیار خوب و ارزشمندی باشد از مسؤولیت پذیری یک هنرمند. او دردی را آشکار کرد که تا چندین روز افکار عمومی جامعه را اسیر خود نمود.
نتیجه اش این بود که تعدادی از مقامات مجبور به اظهار نظر درباره ی « گورخواب ها » شدند.
حال اگر بعضی ها خود گورخواب ها را باعث این اتفاق تشخیص دادند، اصلا برای من مهم نیست.
حتی اگر رقبای انتخاباتی دولت حاکم بهانه ای به دست آوردند تا خود را مطرح کنند، آن هم برایم اهمیتی ندارد.
مهم برای من این بود که یک هنرمند دردی را دیده و بدون فتوشاپی کردنش، آن را به نمایش در آورده است.
برای سلامت جامعه بهتر این است که قدر چنین هنرمندی را بدانیم؛ به مداوای جامعه بپردازیم؛ از جعل حقیقت بپرهیزیم؛ و البته از چنین ماجراهایی سوءاستفاده ی جناحی هم نکنیم …
کامران شریفی / سیزدهم دی ۱۳۹۵
۱ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
چه خوش باشد در این ویرانه شهر
نشان از اقدم و مقدور باشد
نباشد فکر نامحرم به مظلوم
که عکاس از نظر ها دور باشد
استاد گل کاشتی باز