نشست نمایشگاه عکس گروهی «رویارویی ۱» به میزبانی انجمن علمی عکاسی دانشگاه هنر در محل دانشکده هنرهایی کاربردی برگزار شد.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک در این نشست که عصر روز چهارشنبه ۲ خرداد ماه جاری با حضور دانشجویان و علاقمندان به عکاسی برگزار شد، عکاسان مجموعه، گرداننده/کریتور نمایشگاه رهام شیراز و میهمان ویژه نشست سیّدمهدی مقیم نژاد حضور داشتند و در ضمن دقایقی همچون عکاسان مجموعه با حاضرین به صحبت پرداختند.
در ابتدای جلسه رهام شیراز بیان کرد: در «رویارویی۱» عکاسی از منظر یک ابزار دیده نمی شود بلکه در مفاهیم بازنمایی آن، برای مواجهه با مفاهیم و دیسیپلین های دیگر استفاده می شود. تمام مجموعه های نمایشگاه روندی را طی کرده اند که از بازنمایی به رویارویی ارتقا درجه پیدا کرده اند و برای رسیدن به چنین هدفی از یک مطالعه مدرنیستی آغاز کرده اند. تمام عکاسان مجموعه در بازه زمانی یک تا سه سال از دوربین به عنوان یک ابزار بازنمایی کننده استفاده کردند و با اهداف مدرنیستی وارد محلیّت هایی شدند که در این نمایشگاه عملا بر تهران متمرکز است و سپس بر اساس پتانسیل های هر مجموعه سطح کار را به یک مواجهه و رویارویی رساندند.
ایشان در ادامه صحبت ها درباره هر مجموعه توضیحاتی کوتاه و مستقل ارائه کرد و سپس هر یک از عکاسان به معرفی مجموعه شان و روند کار و عکاسی و مطالعه از ابتدا تا پرداخت نهایی عکس های مجموعه پرداختند.
در پایان جلسه مهدی مقیم نژاد که انتظار جلسه ای با گفتگوی رو در رو و چالشی را داشت، طی ساعتی صحبت با انتقاد از این نحوه برگزاری، به بررسی و نقد هریک از مجموعه ها به صورت مستقل پرداخت و در نهایت اظهار داشت: «در این نمایشگاه با مجموع و انباشتی از ایده ها مواجه ایم که یک نمایشگاه به همه آنها پاسخ نمی دهد، مجموعه ای از ایده هایی که کنار هم قرار گرفته اند و الزاما همه آنها همسویی ندارند ولی طرح موضوع می کنند».
در ادامه دکتر مقیم نژاد با جزییات به بررسی مجموعه های عکاسان رویداد رویارویی یک پرداخت و توضیحاتی پیرامون هر یک از آثار گروه ارایه کرد. وی این رویداد را از قابل فکرترین نمایشگاه ها در زمینه عکس و عکاسی در سالهای اخیر خواند و به همین دلیل تلاش کرد با طرح سوال های متعدد پیرامون آن، مخاطبین را به تامل بیشتر دعوت کند. او با بهره بردن از نقل قول «ژاک رانسیر» در ابتدای استیتمنت نمایشگاه، «امر معمولی» را خط اتصال مهم مجموعه های این رویداد دانست.
مقیم نژاد همچنین به استقبالش از ایده ی کیوریتور نمایشگاه در بازدید از سه گالریِ برگزار کننده ی رویداد در یک روز، به منظور وصل توامان به شهر و نمایشگاه در رویداد اشاره کرد.
در ادامه دکتر مقیم نژاد با پرسش راجع به نحوه استیتمنت نویسی این نمایشگاه به گونه ای که منطقی افزوده را بر بیان عکسها، با ضعف و قوت یا پیچیدگی، شکل داده بودند، به بررسی تک تک مجموعه ها براساس استیتمنت های کتاب نمایشگاه پرداخت.
دکتر مقیم نژاد ضمن اینکه به مجموعه هایی از رویداد از لحاظ محتوایی صحّه گذاشت حضور بعضی از آنها را هم زیر سوال برد و به نکات مثبت و منفی استیتمنت های این مجموعه که بعضا پیچیده به نظر می رسیدند، اشاره ای گذرا داشت.
صاحب کتاب هایی چون: «نشانه شناسی در عکاسی» و «عکاسی و نظریه» در ادامه پرسش های گشوده ای را از ایده های متنوع ای که کیوریتور نمایشگاه مطرح کرده بود؛ ازجمله معنی تالیف و یا دلیل ذکر پنجاه سالگی انقلاب می ۶۸، پیش کشید و صحبت درباره آنها را به بعد موکول کرد.
دکتر مهدی مقیم نژاد در نهایت با تشکر از رهام شیراز به عنوان گرداننده/کیوریتور -هنرمند، این رویداد را فرصت خوبی برای فکر کردن و همجنس نامش « رویاروی شدن » معرفی کرد و نشست بعد از نمایشگاه را به عنوان فرصتی مغتنم دانست.
