۳۳ سال است که دیگر عکسی با دوربین تو ثبت نشده، ۳۳ سال است که همکارانت با دوربین‌های‌شان منتظرند تا تو که همیشه به‌دنبال سوژه‌های نو بودی، این‌بار به مهم‌ترین سوژه‌ی آن‌ها تبدیل شوی.
به گزارش خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، ۱۴ تیرماه سالروز ربوده شدن کاظم اخوان، عکاس ایرانی، همراه سه دیپلمات در لبنان است. مردی که با وجود نبودنش، امروز مظلوم‌تر از دیروز است.
اخوان یکی از عکاسانی است که به‌دلیل ثبت عکس‌های متفاوت از دوران جنگ و حضور در کنار مصطفی چمران و گروهش، به‌خوبی دیده شد و عکس‌هایش بارها به چاپ رسیدند.
کاظم اخوان سال ۱۳۳۸ در مشهد متولد شد. در دوران جنگ به‌عنوان عکاس و خبرنگار در جبهه‌ها حضور پیدا کرد. او یکی از عکاسان حاضر در فتح خرمشهر بود و عکس‌های معروفی از آزادسازی این شهر به ثبت رساند.
یکی از نقاط عطف زندگی اخوان، حضورش در ستاد جنگ‌های نامنظم در کنار شهید مصطفی چمران بود. از زمان حضور این عکاس در کنار شهید چمران عکس‌های بسیاری ثبت شده است که جزو اسناد ارزشمند تصویری بخشی از هشت سال جنگ تحمیلی به‌شمار می‌روند. چمران و گروهش در این ستاد دست به عملیات‌های پیچیده و خطرناکی می‌زدند و شرایط برای حضور یک عکاس بین این نیروها دشوار بود. با این حال، اخوان با روحیه‌ای که داشت مدت‌ها در کنار شهید چمران ماند و در تعداد زیادی از عملیات‌های خطرناک آن‌ها حضور داشت و عکاسی کرد.
این عکاس سال ۱۳۶۱ همراه احمد متوسلیان، تقی رستگار مقدم و سیدمحسن موسوی که در قالب یک هیئت دیپلماتیک به لبنان رفته بودند، عازم این کشور شد، اما توسط نیروهای فالانژ ربوده و به نقطه نامعلومی منتقل شد. با این‌که از زمان ربوده شدن این چهار نفر، وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی و سفارت ایران در لبنان پیگیر این اتفاق هستند، اما تا کنون خبر موثقی از سرنوشت آن‌ها منتشر نشده است.
اخوان عکاسی بود که در ۲۲سالگی بین ۷۵ عکاس حرفه‌ای و آماتور که عکس‌های‌شان را در موزه هنرهای معاصر به‌نمایش گذاشته بودند، به‌عنوان عکاس برگزیده انتخاب شد. عکس او از یک رزمنده‌ی شهید و خون جاری شده از سر او، یکی از تصویرهای ماندگار از دوران دفاع مقدس است. این عکس بعدها خیلی معروف شد.
بهرام محمدی‌فرد – عکاس جنگ – در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا درباره‌ی آشنایی‌اش با اخوان و فعالیت عکاسی او در دوران جنگ، اظهار کرد: من اخوان را اولین‌بار زمانی دیدم که همراه گروه شهید چمران بود و هنوز عکاسی را به‌طور جدی آغاز نکرده بود. آن روزها بیشتر به‌عنوان یک رزمنده در ستاد جنگ‌های نامنظم حضور داشت و وقتی شهید چمران استعداد و علاقه‌ی او به عکاسی را دید، تشویقش کرد که عکاسی را جدی‌تر دنبال کند. بعدها برای این‌که بتواند راحت‌تر عکاسی کند به‌عنوان عکاس خبرگزاری، فعالیتش را ادامه داد.
او به ویژگی‌های اخوان به‌عنوان یک رزمنده و عکاس نیز اشاره کرد و گفت: خیلی‌ها معتقدند که عکس‌های اخوان از دوران جنگ جزو بهترین تصاویر ثبت‌شده از آن روزها هستند. علاقه‌ی او به عکاسی و شجاعتی که داشت باعث می‌شد به محل‌هایی برای عکاسی برود که خیلی از ما جرئت حضور در آن مکان‌ها را نداشتیم.
این عکاس به حضور اخوان در روزهای آزادسازی خرمشهر اشاره کرد و افزود: آن روزها در یک عملیات وارد خرمشهر شدیم و عکاسی کردیم. آن روز عراقی‌های زیادی اسیر شدند و نیرو برای انتقال آن‌ها خیلی کم بود. برای همین من و کاظم با یک اتوبوس تعدادی از اسرای عراقی را به پشت جبهه منتقل کردیم و چند روز بعد با قطار به تهران برگشتیم.
محمدی‌فرد ادامه داد: همان روز و در راه برگشت به تهران کاظم به من گفت که می‌خواهد به لبنان برود، اما من فکر کردم شوخی می‌کند و حرفش را جدی نگرفتم. فکر می‌کردم با وجود ادامه‌ی جنگ، در ایران می‌ماند و عکاسی می‌کند، اما بعدها شنیدم که به لبنان رفت و آن اتفاق برایش افتاد. آخرین دیدارمان در همان قطار بود.
انتهای پیام
