عکاس: سید جواد حنیفی یزدی، و توالی و تکرار سالهایی که رفتند و امروز…

عکاس: حسین عصاری آرانی، و خوبانی که زیر چتر احترام بودند.

عکاس: حسین عصاری آرانی، کمی آن سو تر هم…

عکاس: پوریا خلیلی، و لذت یک مرور د دوستی های دانشجویی…

عکاس: پوریا خلیلی، در هر نمایی که عکاس می دیدی، گل بود و گل …

عکاس: سیدجواد حنیفی یزدی، لابه لای این همه سرخ و سبز ای گرفتیم…

عکاس: نسترن زارعی، و گاهی لذت درک یک لبخند از سر رضایت در دشت…

عکاس: امید صرامی، و لذت نمایش یک ثبت موفق به تماشای نگاه دوست.

عکاس: امید صرامی، سکوت بود ولی امان از تماس های پیاپی از شهرنشینان.

عکاس: محمد رضایی، و نشانه هایی از تلاش یک روز عکاسی با بهار…

عکاس: حسین عصاری آرانی، و گپ و گفت هایی از جنس یک دوستی عکاسانه و همدلانه…

عکاس: امید صرامی، و لذت یک نهار گرم در پس روزی خنک…

عکاس: امید صرامی، عصاری بزرگ و لطف پذیرایی شان از گروه عکاسان…

عکاس: امید صرامی، و حضور و نمازی که زیر سقف قدمت بود.

عکاس: پوریا خلیلی، و دست گرفتن هایی که مانع خودبینی مان شده بود.

عکاس: سمانه میلانلو، محیطی دنج برای یک اثر و سکوتی درخور برای درک محیط!

عکاس: سپیده سیرانی، و یک غبار نشسته بر سالهایی که بر ابزارهایی که موزه نشین شده اند.

عکاس: امید صرامی، باران که آمد، رفتن ها و رسیدن ها قوت گرفت.

عکاس: پوریا خلیلی، و مگر می شود از ثبت خود در این بهشت دست کشید؟

عکاس: پوریا خلیلی، در هر نمایی که عکاس می دیدی، گل بود و گل …

عکاس: محمد رضایی، و آماده می شدیم تا در اوج زمان یک ا هم بودن قرار بگیریم.

عکاس: محمدحسین جعفری، گل بود و نگاه بود و سکوت بود و آرامش…

عکاس: حسین عصاری آرانی، و مقدمات یک ثبت گروهی بود که شکل می گرفت.

عکاس: علی شریف، ما بودیم و گل و گل ها بودند و ما.

عکاس: محمدحسین جعفری، و نگاهی که گاه از آسمان به گل ها می نگریست.

عکاس: پوریا خلیلی، و خاطرات دستانی که پیر سالها عکاسی بودند…

عکاس: پوریا خلیلی، خاطره از هر نمایی خاطره است و دلنشین.

عکاس: علی شریف، هر کجا قابی برای دیدن و کادری برای بستن بود.

عکاس: امید صرامی، لبخند بود که به پذیرایی مان اآمده بود.

عکاس: پوریا خلیلی، شناسنامه حضورمان ایستاده بود تا بنشینیم و لقمه ای ناشتایی بخوریم.

عکاس: امید صرامی، سفره ای را در دل طبیعت پهن کردیم…

عکاس: سیدجواد حنیفی یزدی، هوا کم کم بهارانه بودنش را به رخ می کشید.

عکاس: نسترن زارعی، و مسیر هموار برای آنانکه اهل راه بودند.

عکاس: امید صرامی، و زمان حضورمان گله ها را به سوی روزی زیبا سوق می داد.

عکاس: حسین عصاری آرانی، سحرگاه حضورمان در آرامش خیابان و سکوت شهر دست برد.

عکاس: حسین عصاری آرانی، موسپیدانی که هر موی شان برکتی بر وسعت نگاه مان شد.

عکاس: حسین عصاری آرانی، پیشکسوتانی همراه مان شدند که افتخار عکاسی کشورمان هستند.

عکاس: حسین عصاری آرانی، شبانه به راه زدیم تا خلوت جاده را درک کنیم.