1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. مکس والدمن
مکس والدمن عکاس خارجی │ پایگاه عکس چیلیک www.chiilick.com

مکس

والدمن

1981
1919

مکس والدمن، عکاس پرتره نگار امریکایی است که در سال 1919 در بروکلین نیویورک متولد شد. در سن 8 سالگی پدر خود را از دست داد و پس از آن چون مادرش قادر به نگهداری از او و چهار خواهر و برادر دیگرش نبود به نوانخانه سپرده شد.

در اواخر دهه 1930 مکس به عضویت نیروهای محافظت مدنی در آمد و در آنجا برای اولین بار اقدام به عکاسی نمود. پس از آن به کالج معلمان ایالت بوفالو و مدرسه هنر آلبرایت رفت.او در انجمن دانشجویان هنر نیز حضور یافت و در آنجا به یادگیری مجمسه سازی پرداخت.
دربین سالهای 1946 تا 1949 والدمن به یک عکاس تجاری موفق تبدیل شده بود که تخصص اصلی اش در زمینه عکاسی تجاری، مد و صنعتی بود.
یکی از دوستان مکس به نام الیور دارلینگ در مورد او می گوید: “او شخص بسیار مصمم، خود آموخته و کمال گرایی بود و به تاتر و موسیقی کلاسیک علاقه وافری داشت.”

برخی از نمونه آثار

مکس والدمن بوسیله ابزارهایی چون بافت و فرم و نور تمام توجه خود را به عکاسی از افراد برهنه، هنرپیشگان تاتر و رقاصها نمود. صحنه عکس های او به گونه ای است که حتی با یکبار مشاهده در ذهن انسان باقی می ماند. نحوه نگرش او به دنیا از از زاویه دوربین متاثر از عوامل متعددی بود. تصاویر او گاهی اوقات هیجان انگیر، مالیخولیایی، نا امید کننده و رنج آور به نظر می آمدند و او این حالات را از هنرمندان مورد علاقه اش یعنی باخ، گویا، دامیر و رامبرانت گرفته بود.
در اواسط دهه 60، مکس عکاسی تجاری را رها کرد و آتلیه کوچکی در منهتن برپا کرد و تصمیم گرفت در آنجا فقط به عکاسی از موضوعات مورد علاقه اش بپردازد. اولین سوژه های او هنرپیشگانی چون زیرو موستل، موریس کارنوسکی و هنرپیشه نمایش های بی کلام، مارس مارسی بودند که همگی از دوستان او بودند.
او پس از عکاسی از نمایشنامه ای درباره یک تیمارستان فرانسوی، به عنوان تفسیرگر خلاق تاتر معرفی شد و به تدریخ بنای شهرت خود را در این شاخه از عکاسی بنا نمود. او با سبک خاص خود، ایجاد بافت دانه دار، استفاده از نورهای صحنه نمایش و سایه های تاریک، صحنه عکس ها را تقویت می کرد و با این کار به فضای احاطه کننده سوژه ها همچون یک عنصر مجزا اهمیت می بخشید. بدین ترتیب او می توانست چشم های بیننده را مجذوب عکس هایش کند.
در جولای 1967 آثار او به همراه آثار عکاسانی چون فردریک ایوانز، ادوارد وستون، کلارتس وایت و ماینور وایت در موزه هنرمندان به نمایش درآمد. او احساس کرد که سرانجام سبک هنری او مورد توجه قرار گرفته است. بونل تصاویر والدمن را لذت بخش و خاطره انگیز توصیف می کند و آنها را تعابیری مبهم و کنایه آمیز ازمضمون و همین طور حرکات تاتر می داند.
با انتشار عکسهای والدمن در کتابی تحت عنوان والدمن در تاتر (1971) وی به شهرت بیشتری دست یافت و پس از آن موفق به دریافت چندین جایزه مهم گردید.
در سال 1970مجله لایف از والدمن خواست تا از ناتالیا ماکارووا، ستاره باله عکاسی نماید. این انتصاب باعث برانگیخته شدن علاقه شدید و بلند مدت او به به دنیای رقص گردید. دراین مجموعه از عکسها، ماکارووا همانند پرنده های در حال پرواز است که گویی می خواهد در تاریکی غوطه ور شود. در این تصاویر می توان هم حرکت و هم آرامش را مشاهده کرد. کلایو بارنس در مورد این عکس های والدمن می گوید: “گویی حرکات ماکارووا در مقابل چشم های ما صورت می گیرد و حتی آدم می تواند موسیقی را نیز بشنود. این تصاویر ثابت قادرند حرکت را در ذهن های ما تداعی کنند.
والد من در مورد عکاسی از رقص و تاتر دیدگاه های متفاوتی داشت. در تاتر او می توانست هنرپیشه ها را کنترل و هدایت کند اما هنگام عکاسی از حرکات رقص نمی توانست حرکت دقیق سوژه ها را در بین هوا و زمین کنترل کند و باید امیدوارانه منتظر یک لحظه تصادفی می ماند.
او سرانجام پس از سالها عکاسی در مارس 1981 در سن 61 سالگی چشم از دنیا فروبست. آثار او هم اکنون در کلکسیون های عمومی و خصوصی مهمی چون موزه هنر مرکزی و موزه هنر مدرن نیویورک و خانه جرج ایستمن نگهداری می شود.
گردآوری: ایلیا فاضل اشرفی
ترجمه: حشمت السادات نبوی

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست