در 1872 لیلند استنفورد فرماندار کالیفرنیا که مردی میلیونر و سازنده ی راه آهن بین قاره ای بود ، از مایبریج خواست که از اسب مسابقه ی او که ” اوکسیدنت” نام داشت و رکورد جهانی سرعت را شکسته بود، عکس بگیرد . در واقع استنفورد می خواست ثابت کند که هر چهارپای اسب در هنگام تاخت ، طی زمان کوتاهی از زمین کنده می شود . البته غالبا گفته می شود که استنفورد با این کار می خواست برنده ی شرطی به مبلغ 500 دلار شود ، اما به به احتمال قوی تر ، او صرفا می خواست دلیلی علمی و حقیقی برای آنچه به چشم خود مشاهده می کرد ، به دست آورد. انگیزه استنفورد هر چه که بوده باشد ، مایبریج نخستین موفقیت های خود را در 1872و 1873 حاصل کرد. این نخستین عکسها بسیار محوتر از آن بودند که برای انتشار مناسب باشند ، اما با این همه برای اثبات محق بودن استنفورد به اندازه کافی واضح بودند. پس از آن ، واقعه ای سخت در زندگی مایبریج روی داد و طی آن به اتهام قتل فاسق همسرش ، محاکمه و در نهایت تبرئه گردید. که این اتفاق 4 سال به طول انجامید. پس از تبرئه شدن، از همسرش طلاق گرفت و اندک زمانی بعد، همسرش در گذشت. پس از پشت سر گذاشتن این وقایع ، مسافرت های بسیاری کرد و عکس های زیادی از آمریکای مرکزی گرفت. سپس به سانفرانسیسکو بازگشت و در 1877 کار عکس برداری از حرکات موجودات را از سرگرفت.
مایبریج کارهای خود را با استنفورد مجددا آغاز کرد و برای نخستین مرتبه ، از پس زمینه ای به رنگ سفید استفاده کرد تا زمان نور دهی را به یک هزارم ثانیه کاهش دهد و بدین سان از” اوکسیدنت” در حالی که باتمام سرعت می تاخت ، عکس گرفت.
هر چند که عکس بدست آمده از وضوح چندانی برخوردار نبود، اما پس از انجام اصلاحاتی منتشر شد . البته اصلاحات به عمل آمده آنچنان بود که عکس تقریبا حالت نقاشی را به خود گرفته بود . امروزه می توان این عکسها را در موزه ی هنری استنفورد در کالیفرنیا مشاهده کرد.
مایبریج در 1879 تعداد دوربینهایی را که در مسیر حرکت موضوع قرار داده بود دو برابر کرد و از پنج دوربین اضافه برای عکس گرفتن با زاویه مایل از اسب ها ، سگ ها ، خوگ ها ، کبوتران ، بزها و انسان ها استفاده کرد. در ماه مه همان سال ، کتابی با این عنوان منتشر ساخت : حالات حیوانات در هنگام حرکت : گزیده ای از عکس هایی که مراحل متوالی حرکات حیوانات را نشان می دهند.
مایبریج بر روی روشی کار می کرد که با آن بتواند تصاویری را که قبلا از حرکت موضوعات خود برداشته بود، به صورت پیوسته نمایش دهد و از این طریق ، حرکات را از لحاظ بصری باز سازی کند. و بدین سان بود که دستگاه ” زئوپراکسینوسکوپ ” را ساخت . این دستگاه سلسله عکس هایی را به صورت پیوسته نمایش می داد و در بیننده توهم مشاهده ی حرکت را پدید می آورد. دستگاه مزبور دارای دو صفحه ی گرد شیشه ای بود که صفحه ی اول تصاویر رابرروی خود داشت و در جهتی معین می چرخید، و صفحه ی دوم دارای شکاف هایی بودو در جهت عکس صفحه ی اول می چرخید و کار مسدود گر را انجام می داد. این نخستین دستگاه نمایش تصویر دنیا بود و تا پیش از آن که توماس ادیسون دوازده سال بعد در 1891 دستگاه کینتوسکوپ را اختراع کند ، پیشرفته ترین اسباب در نوع خود به شمار می آمد.
مایبریج در 63 سالگی فرسوده شده بود. عوارض ناشی از تصادف دلیجان که به سالهای پیش از آن مربوط می شد، او را به طرز زودرسی پیر کرده بود . از این رو به شهر کینگستون اپان تمز بازگشت و وسایل عکاسی خود را به کتابخانه ی محلی بخشید.
مایبریج به ترتیب دو کتاب عامه پسند انتشار داد: در 1899 حیوانات در حال حرکت و در 1901 هیات انسان در حال حرکت . او سه سال پس از انتشار آخرین اثر تخود در گذشت و نتوانست شاهد چاپ مکرر کتاب هایش باشد و ببیند که نزدیک به یک قرن پس از نخستین چاپ این آثار ، عکسهای مندرج در آنها ، کامل ترین بایگانی موجود از تصاویر حرکات حیوانات را تشکیل می دهند. در 1979 ، نخستین مجموعه ی کامل تصاویر مایبریج تجدید چاپ شد و امروزه همکاری تاریخی او با دنیای علم و هنر به عنوان دستاوردی بی همتا شمرده می شود.